Θα δούμε δύο ποιήματα του Νίκου Ι.Τζώρτζη.
I. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ
Στέκει μπροστά μου,
στη μέση περίπου
της μεγάλης ουράς.
Η σειρά μας αργεί.
Συστηνόμαστε
και πιάνουμε κουβέντα.
Κάποια στιγμή τον ρωτώ
τι θα Του ζητήσει·
μια δεύτερη
παιδική ηλικία, μου λέει,
έστω και χωρίς παιχνίδια·
τι σύμπτωση, του λέω,
το ίδιο θα ’θελα κι εγώ
– μα ψεύδομαι γιατί
ξέρω πως θα ’χει φύγει,
δεν θα ’ναι εδώ,
δεν θέλω ’ναι εδώ
για να μ’ ακούσει,
όταν θα Του ζητώ:
αυτή τη φορά
να μπορέσω πια
να μεγαλώσω.
II
Κάποτε τα σύννεφα
επιτέλους θα μάθουν
κι ούτε μια σταγόνα τους
δεν θ’ αγγίξει πια τσιμέντο
– μόνο χώμα και νερό.
