Θα γνωρίσουμε ένα ποίημα της λογοτέχνιδας Χριστιάνας Καμένου. Είναι αφιερωμένο στη μνήμη της γιαγιάς της και γράφτηκε για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 ."1974, Άσβεστες μνήμες"...
1974, Άσβεστες μνήμες-ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΜΕΝΟΥ
(Στη μνήμη της γιαγιάς μου)
Ήμερα Δευτέρα
Ιούλιος μήνας
ντάλα ήλιος
και μια σκιά
γυροφέρνει το φως.
Η γιαγιά κοιμάται
αποφεύγει επιμελώς να ξυπνήσει
την οποιαδήποτε ώρα
ονειρεύεται
ονειρεύεται, μικρό κοριτσάκι
τη Λάπηθο,
το σπίτι της, τα εφτά παράθυρα
ορθάνοιχτα σε όλο το φως
γιγάντιοι φρουροί
ένα ένα τα ’χε μετρήσει
ξανά και ξανά
κι η θάλασσα, ρεμβάζει.
Η γιαγιά κοιμάται
αποφεύγει επιμελώς να ξυπνήσει
την οποιαδήποτε ώρα
και στα αυτιά της
γαλήνιο τραγούδι
κοχύλια στιλπνά
ονειρεύεται
τις πρώτες αγάπες
τις ανθισμένες λεμονιές
την πρώτη βροχή
της Λαπήθου το ανάλαφρο λίκνισμα
στους πρόποδες του Πενταδαχτύλου.
Ανοίγει για λίγο τα μάτια
με το όνειρο
δεμένο στο χέρι σφιχτά
αμυδρά ένα χαμόγελο
και ένας καημός
με το όνειρο
δεμένο στο χέρι σφιχτά.
Η νύχτα αρχινά να νυχτώνει
Ιούλιος μήνας
και μια σκιά
κρύβει τελείως το φως.
Η γιαγιά κοιμάται
αρνείται επιμελώς να ξυπνήσει
ονειρεύεται…
