Θα γνωρίσουμε ένα πανέμορφο ακυκλοφόρητο ποίημα της ποιήτριας Μαρίας Βαμβάκου. Την ευχαριστώ που το μοιράζεται μαζί μας. Ας ακούσουμε τις "Άναρχες σιωπές"!
Άναρχες σιωπές-ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥ
Χαλιναγώγηση ειρμών υποβοσκόντων .
Κατασκευές αρχιτεκτονικές
με φειδώ να κτίζουν το γεφύρι.
Και με το κάλυπτρο του γεωμετρικού ιριδίζοντος
ετοιμάζουν σκαλωσιές και το μέτρο.
Ανεβαίνουν στα ψηλά να χτίσουν τα θεμέλια.
Φαίνονταν παρά το ήμισυ της λάμψης και τα τρεμάμενα
της σκοτεινής αβύσσου.
Χάνονται μέσα στην αγκαλιά τους.
Βυθίζονται στο απύθμενο της γαλάζιας θέας.
Κατεβαίνουν σιγά σιγά καθώς
τα μάτια σβήνουν.
Και δεν έχουν σκοντάψει…
Έχουν γειωθεί και ξαπλώσει στα τάρταρα του δρόμου .
Συμμετρικά σχηματισμένο πασχίζουν να'ναι.
Αν όχι , το κονιορτοποιούν .
Η όψη του σειρήνα της θαλάσσης.
Θωπεύει το νου των υπολοίπων.
Και το μικρό κορίτσι σκαρφαλώνει
σε ύψιστο σημείο.
Να τιθασεύσει τους ατίθασους διαπρύσιους του
έμμετρου παρόντος .
Μέτρο άλλο δεν επιθυμεί.
Το γεύτηκε άλλωστε …
Το θεώρησε λήξαν.
