Σαν σήμερα, το 1973, αρχίζουν οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Νέων που αγωνίζονταν ν'αλλάξουν το μέλλον και τον κόσμο!
Σε σένα ακουμπά το μέλλον-ΟΥΟΛΤ ΟΥΙΤΜΑΝ
Μην επιτρέψεις να περάσει η ζωή...
ούτε να αφήσεις να να τελειώσει η μέρα...
χωρίς να μεγαλώσεις λιγάκι,
χωρίς να χαρείς,
χωρίς να δώσεις....
φτερά στα όνειρά σου.
Μην επιτρέψεις να σε νικήσει η απογοήτευση.
Μην αφήσεις κανένα να σου αφαιρέσει
το δικαίωμα να εκφραστείς...
Είναι σχεδόν ένα καθήκον.
Μην εγκαταλείψεις την αγωνία,
να κάνεις στη ζωή σου κάτι σπουδαίο...
και μην σταματήσεις , να πιστεύεις
ότι τα λόγια και η ποίηση,
μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Ότι και να περάσεις να ξέρεις
ότι η ουσία μας μένει άθικτη.
Είμαστε όντα γεμάτα πάθος.
Η ζωή είναι έρημος και όαση.
Μας νικάει, μας πληγώνει, μας διδάσκει,
μας μετατρέπει σε πρωταγωνιστές της ζωής μας.
Ακόμα κι αν οι άνεμοι μας έλθουν κόντρα...
η ρωμαλέα όπερα συνεχίζεται.
Μπορείς να παίξεις μια στροφή.
Μη σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι,
γιατί....μέσα στα όνειρά του είναι ο άνθρωπος....Ελεύθερος.
Και μην αφήνεσαι να πέσεις στο χειρότερο από τα λάθη: την σιωπή.
Οι πιο πολλοί ζουν σε μια τρομακτική σιωπή.
Μην υποτάσσεσαι. Φύγε!
"Εκπέμπω τις κραυγές μου στις σκεπές αυτού του κόσμου",
λέει ο ποιητής.
Τίμα την ομορφιά των απλών πραγμάτων.
Μπορεί να γραφτεί ένα όμορφο ποίημα
για τα πιο ασήμαντα πράγματα...
αλλά δεν γίνεται να πάμε ενάντια στους εαυτούς μας.
Αυτό μετατρέπει τη ζωή μας σε κόλαση.
Να χαίρεσαι το φόβο που μέσα σου νοιώθεις
για τη ζωή π΄ανοίγεται μπροστά σου.
Ζήσε έντονα, χωρίς μιζέρια.
Σκέψου ότι σε Σένα ....
ακουμπά το Μέλλον
και αντιμετώπισε το περήφανα
χωρίς φόβο και αγωνία.
Μάθε απ΄όποιον μπορεί να σε διδάξει.
Οι εμπειρίες όσων έζησαν
πριν από τους δικούς μας
"πεθαμένους ποιητές"
θα σε βοηθούν να περπατήσεις το δρόμο της Ζωής.
Σήμερα η κοινωνία είμαστε εμείς
οι "ζωντανοί ποιητές".
Μην επιτρέψεις να διαβεί η ζωή....
χωρίς να την ζήσεις.
