Σαν σήμερα, στις 10 Ιανουαρίου 1957 αποδημεί η Χιλιανή νομπελίστρια ποιήτρια και δασκάλα Γκαμπριέλα Μιστράλ. Θα γνωρίσουμε το "Ποίημα"!
Ποίημα - ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ
"Έχει η φωνή της τον αχό των βάρβαρων πελάγων
δεν ξέρω φύκια τι λογιώ κι άμμο μαζί της σέρνει.
σ'έναν ασώματο Θεό και δίχως βάρος, κάνει
την προσευχή της και γερνά σα να 'ταν να πεθάνει.
Αγνώριστη μας έκανε τη σέρρα μας και ξένη
βάζοντας κάκτους κι άγρια χορτάρια αγκαθερά
ω της ερήμου την πνοή φυσά ως ανασαίνει.
Με πάθος τόσο αγάπησε που ασπρίσαν τα μαλλιά της
ποτέ δεν μας εμίλησε γι' αυτό, κι αν εμιλούσε
θα'ταν σα να μας έδειχνε την όψη άλλου πλανήτη.
Μπορεί να ζήσει κι εκατό χρόνους ανάμεσά μας,
μα πάντα θα 'ναι ως να'φτασε μόλις στη συντροφιά μας,
τη γλώσσα της τη γοερή και την αλαφιασμένη
κάθε αγριμάκι μοναχά τηνε καταλαβαίνει.
Και θα πεθάνει έτσι καθώς την έχομε στη μέση
μια νύχτα που η παράξενη θα 'χει πολύ πονέσει
με προσκεφάλι μοναχά τ'αδρό της πεπρωμένο
και μ 'ένα θάνατο σεμνό, αθόρυβο και ξένο".
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη Παπά
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδόσεις Διόσκουροι,1976
