Σαν σήμερα, στις 19 Φεβρουαρίου 1988 έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος ποιητής Ρενέ Σαρ. Θα δούμε το ποίημά του "Οι εφευρέτες"!
Οι εφευρέτες-ΡΕΝΕ ΣΑΡ
Ήρθαν από την άλλη πλαγιά, οι δασικοί, οι άγνωστοι σε μας,
οι ανυπότακτοι στις συνήθειές μας.
Ήρθαν πολυάριθμοι.
Η ομάδα τους παρουσιάστηκε στη γραμμή του διαχωρισμού
των κέδρων και του χωραφιού του παλιού θερισμού, που τώρα πια
είναι πράσινο και ποτίζεται.
Η μεγάλη πορεία τους είχε ανάψει.
Το κασκέτο τους έπεφτε πάνω στα μάτια τους και τα τσακισμένα
πόδια τους ακουμπούσαν στη χέρσα γη.
Μας διάκριναν και σταμάτησαν.
Ήταν φανερό πως δεν πρόβλεπαν να μας βρουν εκεί.
Σε καλή γη και με αυλάκια καλοχτενισμένα,
ολωσδιόλου αδιάφοροι για μια ακρόαση.
Σηκώσαμε το μέτωπο και τους ενθαρρύναμε.
Ο πιο ομιλητικός πλησίασε,ύστερα ένας δεύτερος
το ίδιο ξεριζωμένος και αργός.
Ήρθαμε, μας είπαν, για να σας προειδοποιήσουμε τον προσεχή
ερχομό του αδυσώπητου εχθρού σας, της καταιγίδας.
Δεν τη γνωρίζουμε καλύτερα από σας, παρά μονάχα από αφηγήσεις
και εκμυστηρεύσεις των προγόνων.
Μα γιατί είμαστε τόσο ανεξήγητα ευτυχισμένοι μπροστά σας
και ξαφνικά όμοιοι με παιδιά;
Τους είπαμε ευχαριστώ και τους διώξαμε.
Μα πριν να φύγουν, ήπιαν και τα χέρια τους τρέμαν
και τα μάτια τους γελούσαν στις όχθες.
Άνθρωποι των δέντρων και του τσεκουριού,ικανοί να
αντισταθούν σε κάποιο φόβο, μα ανάξιοι να οδηγήσουν
το νερό, να ρυμοτομήσουν τις οικοδομές, να τις επενδύσουν
μ' ευχάριστα χρώματα.
Αγνοούσαν τα θερμοκήπια και την επιμέλεια της χαράς.
Βέβαια θα μπορούσαμε να τους πείσουμε και να τους κατακτήσουμε,
γιατί η αγωνία της καταιγίδας είναι συγκινητική.
Ναι, η καταιγίδα θα 'ρχόταν σε λίγο.
Μα άξιζε τον κόπο να μιλάει κανείς γι'αυτό και
ν' αλλάζει τη μοίρα του μέλλοντος;
Εκεί που βρισκόμαστε, δεν υπάρχει άμεσος φόβος.
Μετάφραση: Σταύρος Καρακάσης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Εκδόσεις Ναυτίλος,1995
