Εννιά Αυγούστου σήμερα, παγκόσμια ημέρα ιθαγενών. Ας ανατρέξουμε στο ποίημα του Ινδού ποιητή Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ «Μητέρα γη».
Μητέρα γη- ΡΑΜΠΙΝΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ
Απεριόριστος δεν είναι ο πλούτος σου,
υπομονητική μου και βαθύχρωμη μητέρα γη!
Κοπιάζεις να γεμίσεις τα στόματα των παιδιών σου,
μα η τροφή δε φτάνει.
Το δώρο της χαράς που ’χεις για μας δεν είναι ποτέ τέλειο.
Τα παιχνίδια που κάνεις για τα παιδιά σου είναι ευκολόσπαστα.
Δε μπορείς να ικανοποιήσεις όλες τις πειναλέες μας ελπίδες,
αλλά θα σ’ εγκατέλειπα γι’ αυτό;
Το χαμόγελό σου που σκιάζεται με πόνο είναι γλυκό στα μάτια μου.
Η αγάπη σου που δεν ξέρει συμπλήρωμα ,είναι αγαπητή στην καρδιά μου.
Απ’ το στήθος σου μας έθρεψες με ζωή, αλλ’ όχι αθανασία, γι’αυτό
τα μάτια σου είναι πάντα άγρυπνα.
Αιώνες δουλεύεις με χρώμα και τραγούδι,
όμως ο ουρανός σου δε χτίστηκε, παρά μόνο το θλιβερό ομοίωμά του.
Πάνω απ’ της ομορφιάς σου τα πλάτη, είν’ η καταχνιά των δακρύων.
Θα χύσω τα τραγούδια μου στη βουβή καρδιά σου,
και την αγάπη μου στην αγάπη σου.
Θα σε λατρεύω με πόνο.
Είδα το τρυφερό σου πρόσωπο κι αγαπώ τη σκόνη σου την πένθιμη, Μητέρα Γη.
Μετάφραση: Ε.Λαγόπουλου- Αποστολίδη
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην Ποίηση",Ναυτίλος
& https://www.giortazei.gr
