Σαν σήμερα, στις 9 Νοεμβρίου 1918, φεύγει ο μεγάλος Γάλλος ποιητής Γκιγιόμ Απολινέρ. Θα δούμε το ποίημά του "Η όμορφη κοκκινομαλλούσα"!
Η όμορφη κοκκινομαλλούσα-ΓΚΙΓΙΟΜ ΑΠΟΛΙΝΕΡ
Να'μαι μπροστά σ'όλους ένας άνθρωπος γεμάτος κρίση
Γνωρίζοντας τη ζωή,και από το θάνατο ό,τι ένας θνητός μπορεί να γνωρίζει.
Έχοντας γευτεί τις λύπες και τις χαρές της αγάπης
Έχοντας κατορθώσει μερικές φορές να επιβάλει τις ιδέες του
Γνωρίζοντας πολλές γλώσσες
Έχοντας ταξιδέψει αρκετά
Έχοντας δει τον πόλεμο στο Πυροβολικό και στο Πεζικό
τραυματισμένος στο κεφάλι και τρυπανισμένος κάτω απ'το χλωροφόρμιο
Έχοντας χάσει τους καλύτερούς μου φίλους στην τρομερή πάλη
Γνωρίζω για τα παλιά και τα καινούρια τόσα,
όσα ένας άνθρωπος μονάχος μπορεί να γνωρίζει απ'αυτά τα δύο
Και σήμερα,δίχως ν'ανησυχώ γι'αυτό τον πόλεμο,
Μεταξύ μας και για μας φίλοι μου
Αυτή τη μεγάλη διαμάχη κρίνω της παράδοσης
και της εφεύρεσης
της τάξης της περιπέτειας
Εσείς,που το στόμα σας είναι καμωμένο κατ'εικόνα αυτού του θεού.
Στόμα που είναι ίδια η τάξη
Να είστε επιεικείς όταν μας συγκρίνετε
μ'αυτούς που υπήρξαν η τελειότης της τάξης
Εμείς που αναζητούμε παντού την περιπέτεια
Δεν είμαστε εχθροί σας
Θέλουμε να σας δώσουμε μεγάλα και παράδοξα κτήματα,
όπου το μυστήριο λουλουδιασμένο προσφέρεται σ'όποιον θέλει να το δρέψει
Υπάρχουν εκεί καινούριες φωτιές,χρωματισμοί ποτέ ξαναΐδωμένοι
Χίλια φάσματα αστάθμητα,
που πρέπει να τους δώσουμε μια πραγματικότητα.
Θέλουμε να εξερευνήσουμε την καλοσύνη,-χώρα τεράστια,όπου τα πάντα σιωπούν.
Υπάρχει επίσης ο χρόνος,που μπορούμε να διώξουμε ή να τον ξαναφέρουμε.
Οίκτο για μας που πολεμούμε πάντα στα σύνορα της απεραντοσύνης και του μέλλοντος.
Οίκτο για τα λάθη μας,για τις αμαρτίες μας.
Να που έρχεται το καλοκαίρι,η βίαιη εποχή.
Κ'η νιότη μου έχει πεθάνει το ίδιο κ'η άνοιξη.
Ω ήλιε,είναι καιρός της φλογισμένης Κρήτης
Και περιμένω
Για να την ακολουθήσω πάντα την ευγενικιά και γλυκειά μορφή
που παίρνει,για να αγαπώ αυτήν μονάχα.
Έρχεται και με τραβά όπως το σίδερο ο μαγνήτης
Έχει τη χαριτωμένη όψη
μιας αξιολάτρευτης κοκκινομαλλούσας
Τα χρυσαφένια της μαλλιά θα νομίσεις
πως είναι μια όμορφη αστραπή που θα διαρκέσει
όσο αυτές οι φλόγες που καμαρώνουν,
και μαραίνονται στο τριανταφυλλί-τσαγιού.
Μα γελάστε,κοροϊδέψτε με.
Άνθρωποι από παντού,προ παντός άνθρωποι απ'εδώ
τόσα πράγματα που δε θα μ'αφήνατε να σας πω.
Λυπηθείτε με.
Μετάφραση:Σταύρος Καρακάσης
Πηγή:Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Εκδόσεις Ναυτίλος,1995
