Σαν σήμερα, στις 25 Ιουλίου 1794 , φεύγει ο Γάλλος ποιητής Αντρέ Σενιέ, ένας από τους εκπροσώπους του νεοκλασικισμού. Θα δούμε το ποίημά του " Η μικρή Ταραντίνα", ένα ποίημα που ζωγραφίζει τόσο γλαφυρά τον θάνατο μιας νέας γυναίκας...
Η μικρή Ταραντίνα- ΑΝΤΡΕ ΣΕΝΙΕ
Κλάψτε, αλκυόνες μου γλυκές, πουλάκια αγαπημένα,
ιερά πουλιά της Θέτιδας, κλάψετε πικραμένα!
Έζησε η Μύρτω μια φορά, η όμορφη Ταραντίνα!
Καράβι την ταξίδεψε κατά την Καμαρίνα.
Εκεί φλογέρες κι άσματα και γάμου πανηγύρι,
θα την πηγαίναν στου καλού την αγκαλιά να γείρει.
Σ'ένα σεντούκι κέδρινο της είχανε κλεισμένο
το νυφικό φουστάνι της, το χρυσοκεντημένο,
με τα βραχιόλια που' θελαν τα χέρια της στολίσει
τα μύρα που στα ολόχρυσα μαλλιά της θέλαν χύσει.
Μα ενώ στην πρύμη μοναχή τ'άστρα παρακαλούσε,
ο φρενιασμένος άνεμος, που στα πανιά φυσούσε,
την άρπαξε και μακριά 'π' τους ναύτες, ξαφνισμένη,
φωνάζει,πέφτει,του νερού η αγκάλη την προσμένει.
Την Ταραντίνα ρούφηξε η αγκάλη του θανάτου!
Τ'ωραίο κορμί της κύλησε στα κύματ' από κάτου,
και στην κουφάλα μιας σπηλιάς η Θέτιδα όλο θλίψη,
απ' τα νερά της θάλασσας φρόντισε να το κρύψει.
Κ'ευτύς νεράιδες όμορφες στην προσταγή της πάλι,
πάνω απ' την κρύα το πέρασαν της θάλασσας αγκάλη,
και στην ακρογιαλιά απαλά τ'αφήκαν ξαπλωμένο,
στο βράχο εκεί του Ζέφυρου που του'χαν ναό στημένο.
Καλώντας έπειτα πικρά και με φωνές μεγάλες,
νύμφες δασών, βουνών, πηγών, και ναϊάδες άλλες,
όλες τα στήθη εχτύπαγαν απ' τον πολύ καημό τους,
κ' έτσι μοιρολογούσανε γύρω στο λείψανό τους!
"Αλίμονο! δε σ'έφεραν καθόλου στον καλό σου!"
"Καθόλου δεν εφόρεσες τ'ωραίο νυφικό σου!"
"Καθόλου στα χεράκια σου βραχιόλια δεν δεθήκαν!"
"Και μύρα στα χρυσά μαλλιά καθόλου δε χυθήκαν!"
Μετάφραση: Γ.Σημηριώτη
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Εκδόσεις Ναυτίλος,1995
