Σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου 1790 γεννέται ο Γάλλος ποιητής Αλφόνς ντε Λαμαρτίν. Θα δούμε το ποίημά του "Η δέηση του παιδιού"!
Η δέηση του παιδιού- ΑΛΦΟΝΣ ΝΤΕ ΛΑΜΑΡΤΙΝ
Πατέρα, που ο πατέρας μου
Κ'η μάνα μου λατρεύει,
Κι όλος ο κόσμος από σε
Παρηγοριά γυρεύει,
Ο ήλιος που υπερήφανα
Προβαίνει και φωτίζει
Ολότρεμα στα πόδια σου
Σα σπίθα λαμπυρίζει.
Για σε στους κάμπους κηλαηδούν
Χρυσόφτερα πουλάκια
Κι αθώα ψυχούλα εχάρισες
Στ'ανήξερα παιδάκια.
Για να εννοούν την δόξα σου
Την αγαθότητά σου,
Οπού προβλέπεις σπλαχνικά
Σ'όλα τα πλάσματά σου.
Σπέρνουν λουλούδια στους αγρούς
Τ'αθάνατά σου χέρια,
Όπου μεμιάς εσπείρανε
Στους Ουρανούς τ'αστέρια.
Να, για τ'αρνάκι το μικρό
Χόρτο απαλό προβαίνει
Και των ανθών την ευωδιά
Η μέλισσα βυζαίνει.
Το χελιδόνι στο σπειρί
Πετάει που βλέπει εμπρός του,
Πετάει το βρέφος με χαρά
Στο στήθος της μητρός του.
Ποια δέηση, Θε μου σπλαχνικέ,
Είναι δεητή σ'Εσένα,
Τα μύρια ν'απολαύσωμε
Καλά,πόχεις πλασμένα;
Φθάνει το βράδυ,το πρωί,
Φθάνει τη μεσημβρία
Σ'εσένα αγνή να υψώνεται
Και ολόθερμη η καρδία.
Και ανήξερα τα χείλη μας
Να ειπούν τα θαύματά σου,
Με σέβας να προφέρουνε
Τ'αθάνατο όνομά σου.
Που των αγγέλων ο χορός
Με τρόμον αγροικάει,
Όταν από'ναν ουρανόν
Στον άλλον αντηχάει.
Λέγουν ότι είναι πλέον δεχτή
Σ'εσένα η προσευχή μας,
Γιατί είναι αθώα και αμόλυντη
Η νιόπλαστη ψυχή μας.
Κι ότι η φωνή που αδύνατη
Απ'την ψυχή μας βγαίνει
Πετάει και γληγορότερα
Στον Ουρανό ανεβαίνει.
Γιατί εκεί αγγέλοι κατοικούν
Και τον Θεόν δοξάζουν
Και τα παιδάκια τα καλά
Με τους αγγέλους μοιάζουν.
Λοιπόν, Πατέρα μου,σ'εσέ
Υψώνω την φωνή μου
Κ'εύσπλαχνα δέξου αθάνατε
Την ταπεινήν δέησή μου.
Βρέξε στες βρύσες που διψούν
Δροδόβολο νεράκι,
Δώσε φτεράκι στα πουλιά,
Δώσε μαλλί στ'αρνάκι.
Κάμε οι δροσούλες της νυχτός
Τα χόρτα ν'αναζήσουν,
Κ'οι ταξιδιώτες στες ερμιές
Καλύβες ν'απαντήσουν.
Χάρισε υγεία στους ασθενείς,
Ψωμί στους πεινασμένους,
Δύναμη στους αδύνατους,
Παρηγοριά στους ξένους.
Κάμε παιδιά σου τα ορφανά
Που βασανίζει η χρεία,
Συ πρόβλεψε και χάρισε
Στους πλούσιους ευσπλαχνία.
Κ'εμένα δώσε φρόνηση
Δώσε μου καλοσύνη
Να χαίρεται η μανούλα μου,
Να'ναι ευτυχής κ'εκείνη.
Μετάφραση: Ιούλιος Τυπάλδος
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Εκδόσεις Ναυτίλος, 1995
