Σαν σήμερα,στις 29 Σεπτεμβρίου 1973, φεύγει ο Άγγλος ποιητής και δραματουργός Ουίσταν Χιου Όντεν. Θα γνωρίσουμε το ποίημά του "Αχ,τι είναι αυτός ο αχός που φρουμάζει τ'αυτί" ! Η αγωνία του πολέμου σ'όλο της το μεγαλείο...
Αχ,τι είναι αυτός ο αχός που φρουμάζει τ'αυτί- ΟΥΙΣΤΑΝ ΧΙΟΥ ΟΝΤΕΝ
Αχ,τι είναι αυτός ο αχός που φρουμάζει τ'αυτί
Στη ρεματιά που αντιλαλεί,που αντιλαλεί;
Μόνο οι πορφυροί πολεμιστές,αγάπη μου
Έρχονται οι πολεμιστές.
Αχ,τι είναι εκείνο το φως που αστραποβολά
Το αλάργεμα τόσο λαμπρό,τόσο λαμπρό;
Ο ήλιος μόνο στις αρματωσιές,αγάπη μου,
Καθώς βαδίζουνε με ιαχές.
Αχ,μα τι κάνουν εκεί με τόσο οπλισμό
Τι κάνουν όλο αυτό το πρωινό,το πρωινό;
Μόνο κάποιο ελιγμό στρατιωτικό,αγάπη μου,
Ίσως και συναγερμό.
Αχ,γιατί ξάφνου αφήνουμε τη δημοσιά,
Κι ασφαλίζονται με βια,με τόση βια;
Ίσως να πήραν άλλη διαταγή,αγάπη μου,
Μα γιατί είσαι γονατιστή;
Αχ,δε σταμάτησαν διόλου ζητώντας γιατρό,
Τ'άλογά τους δεν τ'άφησαν απ'το χαλινό:
Πληγωμένο δεν βλέπω κανένα,αγάπη μου,
Ούτε μια στάλα αίμα.
Αχ,μήπως τον ασπρομάλλη παπά να ζητούν,
Λες τον παπά να ψάχνουν να βρουν;
Όχι,την πόρτα του προσπερνούν,αγάπη μου,
Χωρίς καθόλου να σταθούν.
Αχ,σίγουρα θα'ναι ο γεωργός που μένει κοντά.
Λες να τα καταφέρνει στην πονηριά,στην πονηριά;
Κιόλας διαβήκανε το φράχτη,αγάπη μου,
Κι έρχονται τρεχάτοι.
Αχ,πού πηγαίνουν;Στάσου,μη φεύγεις μακριά!
Ήταν οι όρκοι σου όλο ψευτιά,όλο ψευτιά:
"Όχι,ορκίστηκα να σ'αγαπώ,αγάπη μου,
Τώρα όμως φεύγω από δω".
Αχ ρημάδι,η κλειδαριά κι η πόρτα χαλασμός,
Κι απ'το κατώφλι αλαλαγμός και κουρσεμός .
Οι μπότες τους στο πάτωμα βαριές
Και στα μάτια τους φωτιές.
Μετάφραση: Κλείτος Κύρου
Πηγή:Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδόσεις Διόσκουροι,1976
