Θα δούμε ένα ποίημα αγάπης για τις μάνες που έφυγαν για πάντα, αλλά είναι πάντα εδώ. Στις ζωές και τις καρδιές των παιδιών τους... Να τα προσέχουν από ψηλά... Το ποίημα "Ανάπαυση" είναι της Κατίνας Μέτσιου και βραβεύτηκε το 2018 με τον πρώτο έπαινο στον 4ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λευκάδας. Αργότερα συμπεριλήφθηκε στην ποιητική της συλλογή "Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο" που κυκλοφόρησε το 2020.
Ανάπαυση-ΚΑΤΙΝΑ ΜΕΤΣΙΟΥ
Πάνε οι πεθαμένες μάνες
να ευχηθούνε στα παιδιά τους?
Τρέχουν πρώτες το πρωί να προλάβουν
με λουλούδια κι όνειρα,
στα μάτια να τα φιλήσουν?
Φέρνουν νερό και χώμα
πάλι ανθρώπους να τους φτιάξουν?
Οι πεθαμένες μάνες άραγε
ακούνε μα δεν ξέρουνε?
Δεν το ξέρουνε πως φύγαν πια?
Περιμένουν ακόμα ως τα ξημερώματα
ένα κλειδί στην πόρτα.
Ετοιμάζουν βότανα και ραντίζουν μέλι
τον πόνο και τον πυρετό.
Κι ύστερα ο κόσμος ξεδιπλώνεται
να γίνει αγκάλη
στου παιδιού την προσμονή.
Οι πεθαμένες μάνες δεν το ξέρουνε.
Σκουπίζουν δάκρυα αόρατα και ορατά
με το ίδιο μαντήλι που κρατά
την στερνή ανάσα τους.
Την παντοτινή τους ανάσα.
Στεγνώνουν ρούχα και κορμιά βρεγμένα.
Τα απλώνουν στον ήλιο της αγάπης
τον απέθαντο.
Οι πεθαμένες μάνες αρμενίζουν
στην ζωή μας διακριτικά.
Κι ας μην το ξέρουνε
πως για αυτές τα βράδια κλαίμε.
Έρχονται να ευχηθούνε στις γιορτές μας.
Μην τις διώχνετε.
Α΄έπαινος στον 4ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λευκάδας
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι Οικονομολόγος και εργάζομαι ως υπάλληλος στο Κέντρο Υγείας Ακράτας. Ποιήματά μου έλαβαν βραβεία και διακρίσεις σε Πανελλήνιους και Διεθνείς Ποιητικούς Διαγωνισμούς. Έχουν επίσης συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις και λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή « Κανείς δεν μίλησε για γιατρειά». Το 2020 κυκλοφόρησε η ποιητική μου συλλογή « Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο» από τις εκδόσεις Φίλντισι.
