Ένα αναπάντεχο πικρό μήνυμα. Ένας φίλος που λέει πως θα φύγει για πάντα. Αυτά συμβαίνουν στο διήγημα που θα δούμε, το οποίο το 2019 τιμήθηκε με το Β΄ βραβείο στον 14ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Ιδεόπνοον»."Ένα ποτήρι μισοάδειο" της Χαράς Ρίζου!
Ένα ποτήρι μισοάδειο-ΧΑΡΑ ΡΙΖΟΥ
Κοιμήθηκα λίγο. Έπεσα για ύπνο σχεδόν το πρωί. Με ξύπνησαν οι αχτίνες του μεσημεριανού ήλιου. Κυριακή σκέφτηκα. Ωραία μέρα. Σηκώθηκα και πήγα να φτιάξω καφέ. Μα, μόλις αντίκρισα το ποτήρι με το νερό, η μνήμη μου άρχισε να παίζει τη χθεσινή μας συζήτηση.
Ο Πέτρος! Καλύτερος από αδερφός! Είχα καιρό να τον συναντήσω. Επικοινωνούσαμε στο facebook. Γνωριζόμαστε από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Τα σπίτια μας απέναντι. Μεγαλώναμε μαζί. Μαζί στο παιχνίδι, στο σχολείο, στο φροντιστήριο. Παντού μαζί στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια. Δεν είχαμε μυστικά. Ο ένας εκμυστηρευόταν στον άλλο τις ανησυχίες, τους έρωτες, τα προβλήματά του και πάντα αλληλοστηριζόμαστε. Υπήρχαν μέσα μας έντονα συναισθήματα αγάπης, φιλίας και ασφάλειας. Κάποια στιγμή ψιλοχαθήκαμε, όταν εγώ συνέχισα τις σπουδές μου και εκείνος, μετά το Λύκειο, άνοιξε μια βιοτεχνία παπουτσιών. Όλη η παρέα μας τον θαύμαζε. Λέγαμε ότι ο Πέτρος, που δεν κυνήγησε πτυχία βαθιάς επιστημονικής γνώσης, στάθηκε πιο τυχερός στον οικονομικό και οικογενειακό τομέα, από όλους εμάς. Έκανε μεγάλη περιουσία. Είχε μεγάλη οικονομική ευχέρεια και μια υπέροχη οικογένεια.
Όμως, χθες.. Ο Πέτρος πέρασε να με αποχαιρετήσει.
-Φτιάξε έναν καφέ, όπως ξέρεις, μαστόρικο, μου είπε.
- Σήκωσε το ποτήρι με το νερό. “Στην υγειά μας”, φώναξε με μελαγχολικό τόνο. Και ύστερα, πίνοντας δυο γουλιές και αναστενάζοντας, “ήρθα να σε αποχαιρετήσω” μου πέταξε.
-Μα, γιατί πού θα πας; ρώτησα με απορία.
-Φεύγω για κάπου, που δεν μπορείς να μαντέψεις, συνέχισε σκυθρωπός. Το μόνο που σου ζητώ είναι να με συγχωρήσεις, επειδή εκείνες τις βόλτες και τα θέατρα που σου έταζα, δυστυχώς, δεν τα ζήσαμε και ούτε τώρα θα μπορέσω να σου τα προσφέρω. Ίσως κάποτε να μπορέσω. Κανείς δεν ξέρει…
Είχα μείνει άφωνη. Αδύνατον να φανταστώ πού το πήγαινε.
-Μα, τι συμβαίνει; Με κάνεις όχι μόνο να απορώ, αλλά να ανησυχώ, τόνισα.
-Φεύγω, επανέλαβε με βαριά καρδιά. Η επιχείρηση που είχα, δυστυχώς, έπεσε έξω.
-Ε, και λοιπόν, γιατί να φύγεις, πού θα πας;
-Πού θα πάω; Ιδού το ερώτημα. Θα πάω κάπου να ηρεμήσω. Πρέπει να απομονωθώ. Θα…θα κλειστώ σε μοναστήρι, ψέλλισε κοιτάζοντας και χαϊδεύοντας το ποτήρι με το νερό.
Η φράση του έπεσε σαν τούβλο στο κεφάλι μου.
-Είσαι καλά; του λέω. Μήπως πρέπει να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό; Σκέφτεσαι λογικά; Είσαι νέος. Έχεις γυναίκα, παιδιά. Αυτοί τι θα απογίνουν;
-Το μόνο που μπορώ να κάνω γι' αυτούς είναι να προσεύχομαι. Εδώ και λίγα χρόνια τους έχω φορτώσει με προβλήματα. Νιώθω ξοφλημένος και τόσο ένοχος απέναντί τους. Δεν μπόρεσα να τους χαρίσω τη ζωή που υποσχέθηκα. Απέτυχα να τους κάνω ευτυχισμένους. Καλύτερα να εξαφανιστώ. Είπε και χαμήλωσε τα μάτια του, σαν να ήθελε να κρύψει τα δάκρυά του. Και, μετά από λίγο, έφυγε χωρίς να μου αποκαλύψει πού θα βρισκόταν.
Και να! Σήμερα, αναστατώθηκα πάλι. Για πρώτη φορά ένιωθα λύπηση ανακατεμένη με απογοήτευση για εκείνον, που θεωρούσα τόσο δυνατό. Το τελευταίο του αποτύπωμα ένα ποτήρι με νερό! Είχα πλύνει το φλιτζάνι με τα κατακάθια. Για μια στιγμή, μου πέρασε από το μυαλό να κρατήσω στο ντουλάπι το απόπιομα και αποτύπωμα μαζί. Ίσως να μην έβλεπα ποτέ ξανά τον Πέτρο. Και ήθελα να έχω, τουλάχιστον, κάτι πρόσφατο από εκείνον. Σκέπασα το ποτήρι. Όμως, δεν άντεχα. Το έβλεπα και με αναστάτωνε.
Αποφάσισα, λοιπόν, να ποτίσω τη μοναδική μου γλάστρα στο μπαλκόνι. Όταν ανθίζει, σκέφτηκα, θα θυμάμαι πως στην ευαισθησία και την ομορφιά των λουλουδιών υπάρχουν ίχνη από τον Πέτρο.
Άδειασα το υπόλοιπο νερό ποτίζοντας την αιωνόβια γλάστρα. Αισθάνθηκα να χάνεται, να σβήνει μέσα μου ένα υπέροχο κομμάτι από το παρελθόν. Ένιωσα λύπη, οργή, θυμό. Ένιωσα, ένιωσα.. Χωρίς να μπλέξω τη λογική μου, χωρίς να σκεφτώ ότι είναι μεσημέρι και ώρα κοινής ησυχίας, σήκωσα απότομα με μεγάλη ορμή, τόση, όση και η οργή μου, το κρυστάλλινο ποτήρι. Ουρλιάζοντας το πέταξα στα πλακάκια της βεράντας.
Και ύστερα...μόλις ηρέμησα άκουσα αναστάτωση και έντονες συζητήσεις γύρω μου. Αλήθεια! Τι ανακούφιση! Είχαν "ξυπνήσει” κάποιοι, έστω λίγοι, από τους....γείτονες!
Β΄ βραβείο στον 14ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Ιδεόπνοον». Έτος 2019.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Χαρά Ρίζου γεννήθηκε στη Μακρακώμη Φθιώτιδας και κατοικεί μόνιμα στον Πειραιά. Σπούδασε Φιλολογία στο Τμήμα Μεσαιωνικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και είναι κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος του Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι απόφοιτη του Μεταπτυχιακού Τμήματος του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και όσον αφορά σε εκπαιδευτικά θέματα, έχει πιστοποιήσεις για Οργάνωση, Διοίκηση, Αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου, όπως και στις θεατρικές τεχνικές στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ακόμη, φοίτησε σε τμήματα μουσικών σπουδών, για μαθήματα πιάνου, φωνητικής–ορθοφωνίας. Έχει πτυχίο ελαφρού τραγουδιού από το Ωδείο «‘Εντεχνον» και είναι μέλος χορωδίας. Εργάζεται ως φιλόλογος και διετέλεσε Διευθύντρια σε σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Επίσης, εργάστηκε στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών όπως και στο Τμήμα Επιστημών Αγωγής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος Επιστημονικών Ενώσεων και Συλλόγων και τέως Αντιπρόεδρος του Λαογραφικού και Φυσιολατρικού Συλλόγου Πάππας Φθιώτιδας. Έλαβε μέρος ως Εισηγήτρια σε Διεθνή και Πανελλήνια Συνέδρια. Δημοσιευμένες μελέτες, άρθρα ή ποιήματά της βρίσκονται σε επιστημονικά - λογοτεχνικά περιοδικά και στον τύπο, ενώ μελοποιημένοι στίχοι της κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο. Έχει παρακολουθήσει πληθώρα επιμορφωτικών προγραμμάτων - σεμιναρίων και συνεδρίων σχετικών με: εκπαίδευση ενηλίκων, έρευνα, φιλολογικά, κοινωνιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα, όπως και προγράμματα μαθημάτων ιστορίας της τέχνης, δημιουργικής, ποιητικής γραφής και στιχουργικής τέχνης. Στα ενδιαφέροντά της συγκαταλέγεται η ενασχόλησή της με επιστημονική έρευνα, συγγραφή, ποίηση, στιχουργική, μουσική και αρθρογραφία κοινωνικού - πολιτιστικού περιεχομένου. Όσον αφορά στο λογοτεχνικό της έργο, μεταξύ άλλων, έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και στίχους για τραγούδια. Το πρώτο της τραγούδι κυκλοφόρησε το 2013, έτος Καβάφη, με τίτλο: «Στην πόλη του Καβάφη», σε μουσική Νικήτα Βοστάνη και ερμηνεία Μανώλη Μητσιά. Ακόμη, το τραγούδι με τίτλο: «Είμαι Εσύ», σε δικούς της στίχους, μουσική και ερμηνεία Βασίλη Σαλταγιάννη, είχε κατακτήσει την πρώτη θέση στο Top 20 Οκτωβρίου 2019 του μουσικού περιοδικού pentagrammo.gr. Επίσης, έχει βραβευτεί, αρκετές φορές, σε διεθνείς και πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για ποιήματα ή διηγήματά της.
Ενδεικτικά μεταξύ άλλων έχει τιμηθεί και με τα βραβεία:
Πρώτη θέση στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης, έτους 2017, από «Earthpoetry &Theatrical performances Festival»
Α΄ Βραβείο στον 9ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό μουσικού στίχου του Ε.Π.Ο.Κ. (τους στίχους της μελοποίησε ο γνωστός συνθέτης, Γιώργος Βενετσάνος)
Πρώτη θέση στα Ειδικά βραβεία του Πανελλήνιου και Παγκύπριου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών
Βραβείο «Σόλων», για την υπό έκδοση ποιητική της συλλογή με τίτλο «Εκκρεμοδικία», από την International Art Academy
Βραβείο Κοινωνικής ποίησης από την «Αμφικτυονία Ελληνισμού»
Βραβείο Λογοτεχνίας «Θεά Αθηνά», από το Λογοτεχνικό Περιοδικό «Κέφαλος» της Κεφαλονιάς.
Το 2009 η Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου διοργάνωσε ειδική τιμητική εκδήλωση – αφιέρωμα για το εκπαιδευτικό και λογοτεχνικό της έργο.
Έργα
. «Εσπερινή εκπαίδευση στην Ελλάδα», Έρευνα.
. «Δοκιμές για …΄Εκθεση», εκδόσεις: Κορφή-Gutenberg, (Δοκίμια)
.«Ιδεοσυνθέσεις: Από την παλέτα του Τύπου». Εκδόσεις: Κορφή-Gutenberg, (Δοκίμια).
.«Αριθμοποιηματάκια», εκδόσεις Ιωάννης Φλαούνας, (δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά)
Ποιητικές συλλογές:
.«Στον αυτόματο πιλότο», εκδόσεις Γαβριηλίδης
. «Ξεφυλλίσματα», έμμετροι στίχοι, αυτοέκδοση
.«Σπαράγματα», έμμετροι στίχοι, αυτοέκδοση
Βιβλία/cds
.«Κύκλος στο νερό», βιβλίο/cd, εκδόσεις: «Καθρέφτης ήχων αληθινών»
Συμμετοχές σε cds
."Στην πόλη του Καβάφη" και "Στο Σώτερ", τραγούδια στον θεματικό δίσκο "Εδώ Αλεξάνδρεια" σε μουσική Νικήτα Βοστάνη.
."Χρονοβάτης" τραγούδι στον δίσκο "Νέοι Στιχουργοί στο Φως", σε μουσική Βασίλη Σαλταγιάννη.
. «Ταξίδι στο μηδέν», στον δίσκο «Βήματα είν’ η ζωή μας», σε μουσική Τάσου Ζαφειρίου
Υπό Έκδοση
«Εκκρεμοδικία», ποιητική συλλογή
«Στιχουργίες», συλλογή με στίχους τραγουδιών
