Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" φιλοξενώ τον ποιητή Θάνο Γιαννούδη. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Νεοελληνική Φιλολογία και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία. Είναι Υποψήφιος Διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας. Αρθρογραφεί στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Συμμετείχε στο περιοδικό των ‘’Νέων Ήχων στο Παμπάλαιο Νερό’’ έως το 2016. Από το 2020 είναι συνιδρυτής της πρωτοβουλίας της ‘’Κανονικής Ποίησης’’. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τη σύμπραξη δυο ποιητών,΄ένα βιβλίο με ένωση προσωπικών του συλλογών, ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, μια μεταπτυχιακή διπλωματική διατριβή και δύο δοκίμια. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους. Ασχολείται με την έμμετρη ποίηση. Κέντρο του ποιητικού του κόσμου είναι ο άνθρωπος, τα υπαρξιακά του ερωτήματα, η επικοινωνία με τον βαθύτερο εαυτό του. Δημιουργεί με στέρεη τεχνική, καλοδουλεμένες νόρμες, βιωμένο ρυθμό, απρόβλεπτες ρίμες. Ο λόγος του είναι πλούσιος, ζωντανός, ενίοτε αιχμηρός, καίριος. Τα νοήματα των στίχων του, βαθιά και ξεκάθαρα. Θα δούμε τρία ποιήματά του από την επερχόμενη ποιητική του συλλογή "Μοντέρνα Τέχνη"!
Τρία ποιήματα από την επερχόμενη ποιητική συλλογή Μοντέρνα Τέχνη
Τρικυμία
«Θαυμάσιο νέο κόσμο» λάτρεψ’ η Μιράντα
και κύλησ’ ο άνεμος τις ρότες μας εκεί,
όμως –σαν ένδυμα που ξέφυγ’ η τιράντα-
όπου ο καιρός μάς παρασέρνει πια θ’ αρκεί.
Και το γνωρίζω πια -κοιτώντας στη βεράντα
ζωές ν’ αλλάζουν στη βροντή, στην ιαχή-
δεν θα ’μαι εδώ για να πατήσω τα σαράντα,
δεν θα ’μαι εδώ να εκπληρωθεί η προσευχή…
Θα ’μαι μακριά απ’ του καινού φωτός την πλάνη
κι απ’ τα οκτώμισί του δις ηθοποιών,
ν’ αναζητώ τον ονειρόκοσμο μού φτάνει
όπως οι Εβραίοι προσδοκούσαν τη Σιών
κι αυτό είν’ το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω
αφού οι καιροί μας προσπεράσαν τον Προσπέρο…
Θάνος Καρυωτάκης
Ο Θάνος Καρυωτάκης, μικρότερος αδερφός του αυτόχειρα της Πρεβέζης, γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1901. Σταδιοδρόμησε ως ανώτερος τραπεζικός υπάλληλος, παντρεύτηκε κι απέκτησε ένα γιο. Πέθανε το 1979, σε ηλικία 78 ετών.
«Είσαι άντρας». Μόνο αυτή η αναφορά
σού άξιζε, Θανούλη Καρυωτάκη.
-Καμία δεν υπάρχει διαφορά:
δεν άλλαξαν ο κύκλος κι η φορά,
δεν έσβησε το κόκκινο φωτάκι-
«Είσαι άντρας». Μα εμείς τ’ αρσενικά
τι φέραμε σε τούτο τον πλανήτη;
Πολέμους, δυστυχίες, φονικά…
-κι αυτός τη λησμονιά θα υπερνικά
με σφαίρες και μ’ αιμάτινο μαγνήτη-
«Είσαι άντρας». Θα ’δες πίκρες και καημούς,
ελπίδες να διαψεύδονται στα ξένα.
-Κατάφερα ό,τι δεν βάζει ο νους:
μισόν αιώνα δίπλα απ’ τους γκρεμούς
να ζήσω μια ζωή χωρίς εσένα…-
«Είσαι άντρας». Κι όλο ενστάσεις ποταπές
εις βάρος της ζωής σου θα ορθωθούνε.
-Αυτοί οι καταραμένοι ποιητές
ορίζουνε το τώρα και το χθες
και τους καιρούς που δεν θα ξαναρθούνε-
«Είσαι άντρας». Και για πάντα στα κρυφά,
μες στην ανατολή αχτίδα δύσης.
Αμύνεται η ζωή και σου ρουφά
τα λόγια τα τερπνά και τα σοφά,
γιατί εσύ επέλεξες να ζήσεις…
Επίλογος
α΄
Πώς θα τελειώσει, άραγες, η ανθρώπινη συνθήκη;
Ποιος θ’ απομείνει το σπαθί να βάλει μες στη θήκη;
Ποιος θ’ προλάβει της αυγής το ρόδινο κρουστάλλι;
Της ζήσης τη μυλόπετρα ποιος θα σηκώσει πάλι;
Απ’ τους προφήτες που ’ζησαν παλιά στη Βαβυλώνα
στον άνθρωπο της μηχανής στον έσχατον αιώνα,
πόσες τρελές προσπάθειες ν’ αρπάξουμε τη Φύση,
σε γυάλα να τη βάλουμε και τ’ όνειρο ν’ αφήσει!
Μπορείς ν’ αλλάξεις τη φωνή που προσδοκά τα χάη
είτε κοιτά τ’ απέραντα είτε στ’ αστέρια πάει;
Μπορείς ν’ αλλάξεις της ψυχής τη θλίψη και τη μάχη
καθώς στο δρόμο της ζωής πορεύεται μονάχη;
Μπορεί να γίνει, τάχατες, ξανά νερό το αίμα
ενώ στην κρίσιμη στιγμή ψιθύρισες: «πολέμα»;
Η Ιστορία προχωρά με νίκες μες στις ήττες
-κι ας στήθηκαν τα φράγματα, τρυπώνουν απ’ τις σίτες
το σθένος της επιμονής, ο αχός της προδοσίας
κι εκείνη η αλόγιστη χαρά πως βρέθηκ’ ο Μεσσίας.
Ο άνθρωπος στο μύλο τους μονάχα πετραδάκι,
στο παραμύθι των καιρών παραμονεύουν δράκοι
να κλέψουν τις ημέρες του βαθιά μες στη φωλιά τους
-γυναίκες, άντρες που ’χασαν το δρόμο τους, αλλοιά τους!-
Μα, έξω απ’ την ατέρμονη των συμφορών χοάνη,
η Αγάπη ζει και προσπαθεί τον κόσμο να λειάνει
και λέει στο Γολγοθά μπροστά που τρέμω να πατήσω:
«Δεν έφτασες τόσο μακριά να κάνεις τώρα πίσω»!
β΄
Κάποτε της απέναντι χερσόνησου τα φώτα
θ’ αρχίσουν να μη λάμπουνε με θέρμη σαν και πρώτα,
θα σιγοσβήνουν στης νυχτιάς την άναστρη γαλήνη
και ποιος το βάθος της ψυχής π’ ουρλιάζει θ’ απαλύνει;
Θα γέρν’ η μάνα στη φωτιά κι η κόρη στο τραπέζι
-ζωή, σφιχτά π’ αγκάλιασες το φως σαν τρεμοπαίζει!-
Γεμίσαμε γκαζόλαμπες, φακούς, μελισσοκέρια
γιατί φοβόμαστε μια Γη που ορίζουνε τ’ αστέρια,
τρομάζουμε την όψη μας να δούμε στον καθρέφτη
-κάθε μας μεταμόρφωση και μια καρδιά που πέφτει-
Κάποτ’ η κόρη που σεμνά το νυφικό της ράβει
στην άκρη από τα πέλαγα θ’ ακούσει το καράβι
και θα χυθεί στ’ απέραντο του κύματος γαλάζιο
-Αγάπη, που μας πλήγωσες μα πάλι δεν σ’ αλλάζω!-
Κάποτε τ’ όνειρο θα δεις, πριν σκύψεις και περάσει,
κόκκινο, σαν το πιο μεστό της άνοιξης κεράσι,
να λέει, κόντρα στον άνεμο, ξανά, με κάθε τρόπο:
«Κάποτε πάτησε Θεός σ’ αυτόν εδώ τον τόπο»!
Ως τότε, ζήσε την ζωή που βλέπω και που βλέπεις
στο μαύρο τόπο που πατάς, στις σκέψεις σου που πλέκεις,
στο ερώτημα προς το κενό που υψώνει εις την δεκάτη
στο πέρασμα των εποχών αν θε ν’ αλλάξει κάτι.
Στην ακροθαλασσιά, σιμά στου αιώνιου τον κήπο,
θα σμίξεις πια την μοίρα σου με της καρδιάς τον χτύπο:
θα σ’ αγναντέψουν σαν παιδί που ξέγραψ’ ο καιρός του
και –λησμονώντας το μαβί του κόσμου μας τ’ αρρώστου-
θα ψιθυρίσουν στη γωνιά της σκέψης σου: «κοιμήσου»,
καθώς θα γέρνεις στ’ ανοιχτά μιας άλλης χερσονήσου…
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη, κατοικεί στην Αθήνα. Φιλόλογος Νεοελληνιστής, με Μεταπτυχιακό στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, Υποψήφιος Διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας. Ενεργός κοινωνικά από την εφηβεία στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας και καλλιτεχνικά στο χώρο της έμμετρης ποίησης και της έντεχνης στιχουργίας. Μέλος της Ανθολογίας των ‘’Νέων Ήχων στο Παμπάλαιο Νερό’’ έως το 2016 , συνιδρυτής από το 2020 της πρωτοβουλίας της ‘’Κανονικής Ποίησης’’, όπου έχει επιμεληθεί πληθώρα αφιερωμάτων. Αρθρογραφεί για σειρά ζητημάτων (καλλιτεχνικών, στιχουργικών, κοινωνικών, λογοτεχνικών) σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ηλεκτρονικές σελίδες καθώς και στον έντυπο τύπο (Τμήμα της επιστημονικής αρθρογραφίας στο: <https://independent.academia.edu/ThanosGiannoudis>).
Εργογραφία:
Τρίλιζα, ποιητική συλλογή από κοινού με τους Σοφία Κολοτούρου και Ααρών Μνησιβιάδη, Βακχικόν, Αθήνα, 2012.
Του Ουρανού και της Γης, ένωση προσωπικών ποιητικών συλλογών, Βακχικόν, Αθήνα, 2019.
Το αιώνιο καλοκαίρι, μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, Βακχικόν, Αθήνα, 2021.
Μεταπτυχιακή Διπλωματική Διατριβή: Η περίοδος της Πρωθυπουργίας του Αλέξανδρου Κορυζή, Πανεπιστήμιο Νεάπολις, Πάφος, 2021. (Προσβάσιμη στο σύνδεσμο: <<https://hephaestus.nup.ac.cy/handle/11728/11815>>)
Συμμετοχή μέσω δοκιμίου στο συλλογικό τόμο: Τι να κάνουμε: Σκέψεις για την επανεκκίνηση της ριζοσπαστικής πολιτικής, Θεμέλιο, Αθήνα, 2022.
Συμμετοχή μέσω δοκιμίου στο βιβλίο του Αλέξανδρου Φωκά: Μ’ ένα τραγούδι που μιλάει στην ανθρωπιά σας, Ευγνώμων, Λευκωσία, 2023.
Ποιήματά του έχουν ανθολογηθεί και σε συλλογικούς τόμους, έντυπους και διαδικτυακούς.
Ετοιμάζονται:
Συμμετοχή στο αφιέρωμα του περιοδικού Νέο Πλανόδιον με θέμα την έντεχνη στιχουργία (Ανθολόγηση, σειρά άρθρων), 2023.
Συμμετοχή σε συλλογικό τόμο πρακτικών συνεδρίου για το 1922 στην Ιστορία και την Τέχνη.
Γεώργιος Βιζυηνός: Παρουσίαση και Ανθολόγηση του ποιητικού του έργου, Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος (2023).
Μοντέρνα Τέχνη, ποιητική συλλογή (2023).
H ερωτική ζωή του κυρίου Χίτλερ, μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας (2023).
