Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" θα σας παρουσιάσω την ποιήτρια Φυλλένια Σφουγγάρη. Η φιλοξενούμενή μου γεννήθηκε στη Βόρεια Εύβοια. Φοίτησε στη σχολή Πολιτικών Επιστημών κι έπειτα στη σχολή Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Σπούδασε κλασικό πιάνο και κατέχει πτυχίο ειδικού αρμονίας. Ασχολείται με τη σύνθεση τραγουδιών και τη μελοποίηση στίχων. Πρόσφατα κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Ναίφως". Η ποίησή της είναι λυρική, αφηγηματική, με πυρήνα το συναίσθημα. Εμπνέεται από την ομορφιά της φύσης, τις σχέσεις, τον έρωτα, το ταξίδι της γραφής. Ο λόγος της είναι περίτεχνος, πολύχρωμος, μουσικός, αρμονικός. Το μωσαϊκό του λεξιλογίου της δε συνθέτουν μόνο συνηθισμένες λέξεις, αλλά και ξεχωριστές ψηφίδες, που τις συναντάμε κυρίως στη λογοτεχνία κι ακόμη παράγωγα γλωσσοπλασίας. Στα ποιήματά της γιορτάζουν τα χρώματα προκαλώντας ισχυρές εντυπώσεις. Οι ζωηρές εικόνες, οι τολμηρές μεταφορές κι οι εμπνευσμένες προσωποποιήσεις, δημιουργούν βαθιά αισθητική απόλαυση και συγκίνηση στον αναγνώστη. Θα δούμε πέντε ξεχωριστά ποιήματα από το "Ναίφως"!
Το χρώμα
Γαλάζιες μνήμες
Κόκκινα πανιά
Μαύρο τριαντάφυλλο
Χρυσαφί νερά
Άσπρο κατάρτι
Μωβ συννεφιά
Μπλε ορτανσίες
Πράσινη ελιά
Καστανό το χώμα
Γκρι η καρδιά
Κίτρινες οι λέξεις
Άχρωμες πια.
Πυροβάτης
Έρχονται ώρες που δε σου μένει παρά μόνο η ζωή
σαν αγίνωτος καρπός να δοκιμάζει την υπομονή σου.
Υπάρχουν ώρες που εμπιστεύεσαι και κρατάς τη ζωή
όπως ο τυφλός το μπαστουνάκι του.
Ώρες που η ζωή είναι τραγούδι, γιατί την χαϊδεύεις
κι ώρες που γίνεται μαχαίρι, επειδή τη ρωτάς.
Είναι καιροί που πίνεις την συνήθεια σαν γλυφό νερό
καιροί που το ψέμα είναι η ζωή σου.
Τότε η πέτρα που πατάς δεν έχει στάλα δροσιά, μόνο φωτιά
και πρέπει να γίνεις πυροβάτης.
Γέφυρα
Όλοι έχουν ένα σπίτι
ή μια γέφυρα δική τους
κι όλο περνάνε, περνάνε
κάπου να φτάσουν γρήγορα.
Κάπου μόνο να ανήκεις
όπως το χαμόγελο
της καρδιάς σου είναι
και σαν το σύννεφο
που είναι τ’ ουρανού.
Δε χώρεσε κανείς παντού.
Μόνο κάπου να ανήκεις
Κλεψύδρες και πυξίδες
Κλεψύδρες και πυξίδες·
θαρρώ γέμισε ο κόσμος όλος
σκουριασμένες ανοιχτές παγίδες
μέσα στις λέξεις κρυμμένες σαν ακίδες
σφραγίδες γκρίζες, πάνω σε παιδιού καρδιά.
Κλεψύδρες και πυξίδες·
θαρρώ γέμισε ο κόσμος όλος
αγύριστες λευκές σελίδες, οβίδες
μέσα στις σκέψεις κρυμμένες σαν νησίδες
κουκίδες, σε πυθμένα αθησαύριστου ωκεανού.
Κλεψύδρες και πυξίδες·
θαρρώ γέμισε ο κόσμος όλος
ψεύτικες βουβές πατρίδες, και είδες
μέσα στις πράξεις κρυμμένες σαν ψηφίδες
κηλίδες, όχι από αίμα μα από χρυσό
Ξανά πάλι
Κουρτίνες κλειστές που κρύψανε μιαν ιστορία
ολόγυρά τους μια χαραμάδα φτερουγίζει
της όστριας το φύσημα πια μένει να θυμίζει
όσα σαν στάχτες δε σκορπάνε μακριά
για ν’ αρχίσει η ζωή πάλι ξανά.
Γεράνια πολύχρωμα πάνω σε μια πλωτή σχεδία
να ταξιδεύουν σε μέρη δίχως χώμα
ψάχνοντας τα χέρια εκείνα που κι αν μάτωσαν ακόμα
στ’ ακροδάχτυλά τους μιαν ανεμόσκαλα κρεμνούν
για ν’ αρχίσουν ξανά πάλι να κρατούν.
Οι αόρατοι άνθρωποι με τις αψηλάφιστες ανάσες
απ’ το βλέμμα κάτι του ήλιου έχουν το πρωί
κι ένα περίγραμμα γαλάζιο στη φωνή… κάπου εκεί
που μιαν αυγή φύτεψε βασιλικό η θλίψη
για ν’ αρχίσει ξανά πάλι η ζωή
Βιογραφικό σημείωμα
Η Φυλλένια Σφουγγάρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Β. Εύβοια, τόπο πάμπλουτο σε φυσικές ομορφιές, που την ενέπνευσε από πολύ μικρή να γράψει τα πρώτα της ποιήματα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε με σπουδές στην Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση στο ίδιο πανεπιστήμιο. Η Μουσική είναι κι αυτή « τόπος » της. Σπούδασε κλασικό πιάνο, είναι κάτοχος πτυχίου ανώτερων θεωρητικών (πτυχίο ειδικού αρμονίας) και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια μουσικοπαιδαγωγικής. Η σύνθεση τραγουδιών και η μελοποίηση στίχων είναι οι πιο συναρπαστικές μουσικές της ενασχολήσεις. Δίπλα από την αγάπη της για τη Μουσική στοιχίζεται κι η αγάπη της για την Ποίηση. Το « Ναίφως » είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
