Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" υποδέχομαι τον λογοτέχνη Χάρη Μελιτά. Ο προσκεκλημένος μου σπούδασε Αρχιτεκτονική κι εργάστηκε ως καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.). Έχει εκδώσει δεκαπέντε ποιητικές συλλογές,μια συλλογή διηγημάτων και την επίτομη Ιστορία της Τέχνης και της Τεχνολογίας. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ ποίησης.Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ποιητική συλλογή "Εξαιρέσεις" κι από τη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία ''ΤΕΧΝΗ'' Κιλκίς για την ποιητική συλλογή "Η διαθήκη". Η ποίησή του είναι προσωποκεντρική, εξομολογητική, υπαρξιακή. Εκφράζεται άλλοτε με ελεύθερο στίχο, κάποτε με έμμετρο ομοιοκατάληκτο, ενίοτε με χαϊκού, επιδεικνύοντας περισσή ικανότητα σε όλες τις φόρμες. Ο λόγος του είναι σμιλεμένος, πολύχρωμος, αιχμηρός, καίριος. Η θαρραλέα πένα του φωτίζει όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων των υποκειμένων του, ως μελών μιας κοινωνίας. Τον απασχολούν τα ρήγματα στις σχέσεις,τα ματαιωμένα όνειρα,η προσωπική και κοινωνική κρίση,η απώλεια.Ο ευφυέστατος σαρκασμός , η υποφωτισμένη ευαισθησία, οι μεθυστικές αλληγορίες κι οι ζωντανές εικόνες συνθέτουν την ξεχωριστή ποιητική του τέχνη. θα δούμε δέκα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ποιήματά του!
Η ΔΙΑΘΗΚΗ
Με την παρούσα
αφήνω στην πατρίδα
όσα μου πήρε.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Ποτέ δεν είπε όχι στους γονείς.
Ποτέ δεν χάλασε χατίρι στα παιδιά.
Κι εκείνοι δίκαιοι ληστές αναφανδόν
μοίρασαν τη ζωή της σε δύο ίσα μέρη
και την έφαγαν.
ΚΩΔΙΚΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
Έχω πεθάνει
και όμως ξυρίζομαι
συστηματικά.
ΚΑΡΕ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ
Έβγαλε απ' την τσέπη
μια ξεβαμμένη τράπουλα
έκοψε, ανακάτεψε κι άρχισε να μοιράζει.
Του Γιάννη, του Νώντα, του Έκτορα, δικό του.
Και πάλι.
Του Γιάννη, του Νώντα, του Έκτορα, δικό του.
Κύριε, τον έκοψε ο σερβιτόρος.
Δεν είστε στο καφενείο της γειτονιάς.
Ασχημονείτε σε κυλικείο Νεκροταφείου.
Μάζεψε ντροπιασμένος τα χαρτιά
φίλησε σταυρωτά τη χήρα του τεθνεώτος
και βγήκε στο δρόμο.
Πού να τους εξηγήσει τέτοιες ώρες
για το θανατικό που ξεκλήρισε το καρέ.
Ο Γιάννης έφυγε προχθές από καρδιά
ο Νώντας τις προάλλες στην εγχείρηση
ο Έκτορας ανήμερα Χριστούγεννα
κανείς δεν έμαθε από τι πήγε.
Όσο γι' αυτόν
είχε πεθάνει απ' το Φθινόπωρο
κι ας μην το είχε πει ούτε στο σπίτι.
Έστησε το τραπέζι του στη γέφυρα
έκοψε, ανακάτεψε κι άρχισε να μοιράζει.
Του Γιάννη, του Νώντα, του Έκτορα, δικό του.
Και πάλι.
Του Γιάννη, του Νώντα, του Έκτορα...
ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Κανένα νέο
πλέον απ' το μέτωπο.
Μόνο ρυτίδες.
ΤΟ ΚΕΛΙ
Θα σας μιλήσω ανοιχτά.
Μέχρι προχθές
παράπονο δεν είχα στο κελί μου.
Εντάξει, είναι λίγο σκοτεινό
θαμπώνει ο φεγγίτης εκεί πάνω
οι βέργες κομματιάζουν την πανσέληνο
κι ένα πουλί δεν φάνηκε στα χρόνια.
Μα ποιος μετράει τέτοιες λεπτομέρειες
μπροστά στ' αξεσουάρ που μου παρέχει;
Μικρόφωνα, τηλέφωνα, κουμπιά
σοφές αριθμομηχανές
επίπεδες οθόνες.
Μπορώ να δω τα πάντα από δω.
Τις εκτελέσεις, τα μαρτύρια, τις φωτιές
τα μαχαιρώματα, τα κόκκινα σημάδια.
Το αίμα κατακλύζει το κελί
στιγμές φαντασιώνομαι πως είναι το δικό μου.
Θα σας μιλήσω ανοιχτά.
Μέχρι προχθές
παράπονο δεν είχα στο κελί μου.
Έλεγα πως μπορώ να πολιτεύομαι
να ερωτεύομαι, να ζω
να εκπαιδεύομαι
να περιμένω βολεμένος τη σειρά μου.
Μέχρι που χθες το βράδυ ανακάλυψα
ότι η πόρτα του δεν ήταν κλειδωμένη.
Η ΒΡΟΧΗ
Χιλιάδες χρόνια
πέφτω απ' τα σύννεφα.
Ίδιος ο κόσμος.
BLACK IS BLACK
Όχι.
Δεν θα λυγίσω σε ληγμένα λογοπαίγνια
στους κρεμασμένους ουρανούς
των πυροτεχνημάτων
Δεν θα φορέσω τις στολές των ποιητών
να ρίξω φως στο μαύρο νυφικό σου.
Είσαι το σκυθρωπό, σκληρό σκοτάδι
Αχόρταγο. Ατόφιο. Ανεξίτηλο.
Πνίγεις τα χρώματα
σκοτώνεις τα πουλιά
χιλιάδες κρέπια τυλιγμένα στο κορμί σου.
Δεν έχουν οι ιππότες πιθανότητες.
ποιο ξίφος θα ξεσκίσει τις σκιές;
Ποιο ποίημα μπορεί να σε διαλύσει;
Κι όμως, ξερνάει λάβα το σκοτάδι σου.
Δεν είναι λάβα
είναι τέφρα αλλοτινή
διάσπαρτη στις όχθες της πληγής
κοκκαλωμένη.
Όχι.
Δεν θα σκαλίσω τις ανταύγειες του χθες
δεν θα συλήσω συλλαβές
να σε φωταγωγήσω.
Μ' ένα μαχαίρι τροχισμένο στην ψυχή
θα κόψω το σκοτάδι σου κομμάτια.
Να σε γευτώ
να χύσω μαύρο δάκρυ.
ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ
Δυο παραμύθια
φυλάνε τη ζωή μου.
Το ΜΗ και το ΔΕΝ.
ΛΟΞΙΑΣ
Λες και πεινούσα στο φινάλε του ποιήματος
Λιγουρευόμουν έναν τίτλο από Λάμδα.
Λάκι Λουτσιάνο φερ' ειπείν ή Λαμαρτίνος
Λεηλασία, Λαμποργκίνι, Λαχανόκηπος
Λαβράκι, Λαβδακίδες, Λαβομάνο
Λιμενοφύλαξ, Λαιμητόμος, Λαφαγιέτ
Λαβίδα λόγου χάριν ή Λιβρέα
Λαβύρινθος, Λιβόρνο, Λαοκόων.
Λαχτάρα λαβωμένη, ανεκπλήρωτη
Λογάριαζα χωρίς τους Λαιστρυγόνες
Λαθρεπιβάτης πλοίου λογιστών, λιμοκτονούσα
Λιμάνι και λυχνάρι η Λιλή
Λιγνή λαγνεία, λάθος λατρεμένο
Λαμπάδιαζε στα χέρια του Λουκά
Λύγισα σαν τους είδα. Λοξοδρόμησα.
Λεπίδι λαξευμένο στο λυκόφως
Λευκό φιλί. Λευκή στολή. Λευκό κελί.
Λευκοί λυκάνθρωποι φρουρούν τη λογική μου
Λέξεις λαθραίες αλιεύω στο προαύλιο
Λυπούνται, λένε, που κατάντησα λωλός
Λάσκαραν κάτι λάμες στο μυαλό μου.
Λοξία με φωνάζουν οι λακέδες
Λόγος του αέρα μάλλον, ή λυτρωτικός;
Λίγο με μέλλει. Να ο τίτλος που λιμπίστηκα.
Από τις συλλογές ''ΠΑΤΕ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ'' 2008, ''Η ΔΙΑΘΗΚΗ'' 2013, ''ΑΡΩΜΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣ'' 2014, ''ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΜΟΥ'' 2015,''ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ'' 2018, Εκδόσεις Μανδραγόρας.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Χάρης Μελιτάς γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π. και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.).Εξέδωσε 15 ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Μανδραγόρα και Γκοβόστη,μία συλλογή διηγημάτων (Μανδραγόρας) και την επίτομη Ιστορία της Τέχνης και της Τεχνολογίας (Ο.Ε.Δ.Β). Συμμετείχε στα διεθνή Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, Πατρών, Τήνου, Poznan Πολωνίας.Παρουσίασε Ποιητές στο Συμπόσιο Ποίησης του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου και παρουσιάστηκε το έργο του από τον ποιητή και εκδότη του Μανδραγόρα Κώστα Κρεμμύδα.Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2020 για την ποιητική συλλογή " ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ". Πρώτο βραβείο Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας ''ΤΕΧΝΗ'' Κιλκίς για την ποιητική συλλογή Η ΔΙΑΘΗΚΗ. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Κύκλου Ποιητών.
