Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Σωτήρη Νούσια. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και ζει στην Πρέβεζα. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές. Το πιο πρόσφατο ποιητικό βιβλίο του είναι το "Λαιμητόμος στον ουρανό", που κυκλοφόρησε το 2023 από τις εκδόσεις ΑΩ. Ποιήματα και λογοτεχνικές κριτικές του φιλοξενούνται στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό λογοτεχνικό τύπο. Το 2018 τιμήθηκε με έπαινο στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Δημήτρης Βικέλας». Η ποίησή του είναι συμβολική και βαθιά υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι μεστός, πολύχρωμος, υπαινικτικός, μουσικός. Ο δημιουργός εμπνέεται από τον έρωτα, τα διαχρονικά ερωτήματα της ύπαρξης, τους μύθους, τις διαδρομές των ονείρων. Θ' απολαύσουμε δέκα πολύ όμορφα ποιήματά του!
Eτοιμάζομαι
Μια τρέλα μου θα ιστορήσω
Η βαλίτσα με κοιτάει
Υστερικά
Τα χειρόγραφα αποδήμησαν
Στον ουρανό του δωματίου
Μαζεύω
Ό,τι και να μαζεύω
Τα πρόσωπά σας είναι εδώ
μεταξωτό νυστέρι
Με κόβει απαλά
Από τότε στη σχολή
Η αίθουσα λαμπύριζε στα μάτια σου
Οι δρόμοι
Ενώναν τις κραυγές μας
Ίσως είναι
Η βιασύνη μου
Ν' αγκιστρωθώ στις έλικες
Του αεροπλάνου
Τα φτερά μου
Να πετάξουν
ως τον μύθο
εκείνου που έκλεψε τη φωτιά
Να φωτίσω
απόκρυφες
στιγμές σας
Αλλά τα χειρόγραφα
κοιμήθηκαν
στο ταβάνι
Όταν ανοίγατε την πόρτα
μια, μια
Για να γλυτώσετε
από σας
Θάβετε εμένα
Όπως και να'χει
Ετοιμάζομαι
Έτσι περίκλειστος
πλέω
Στον έρωτα
(«Ερωτικά Ποιήματα», Οδός Πανός, 2020)
Χαρταετοί
Όμορφα κάηκα από τη μορφίνη του έρωτα
Την ώρα που τα μάτια σου έπαιζαν την ωδή στη χαρά
Την ώρα που τα χέρια μου κισσός
Αγκάλιαζαν την κυματιστή σου αντοχή
Άγρια θάλασσα, δακρύων απλώθηκε στο πάτωμα
Την σκούπισα με το φιλί μου
Ησύχασαν τα σωθικά σου
Τα ζωντανά αναφιλητά έγιναν χαρταετοί
Πετάξαμε μαζί τους
Όμως δεν τα προλάβαμε τα κούλουμα
Τα ξέρανε η αυγουστιάτικη φωτιά
τα τσάκισε η υγρασία του Σεπτέμβρη
Μόνο δυο μάτια
Θυμάμαι
δυο κόσμους καστανούς
έτρεχαν δακρυσμένοι
να ξεφύγουν
αναιμικοί χαρταετοί
σ' αδύναμο ουρανό
(«Ερωτικά Ποιήματα», Οδός Πανός, 2020)
Οκταβιανός Καρυωτάκης
Αγύρτευε σαν ασκητής στο λογγώδες έδαφος
Τα τείχη μόνωση αγρύπνιας
Τείχη νίκης και ήττας
Του' χε μείνει το ρωμαϊκό κράνος
Ένας φθηνός μανδύας κι ένα μπαστούνι
Να γιατροπορεύει τα ροζιασμένα χρόνια
Κάτω από τη βελανιδιά
Με ενα φλασκί τσίπουρο νερωμένο
Να θεραπεύει τις αναμνήσεις
Τότε που αποπειράθηκε μαζί με τις ενταφιασμένες μέρες
Να γκρεμίσει στο λιμάνι και τα ποιήματα
Φωνή βοούσα σε αποσβολωμένους
καφενόβιους
Άλλοι τον έλεγαν Οκταβιανό
& Άλλοι Κώστα...
(«Μακριά απ’ την Ιθάκη», Πρέβεζα, 2018)
Αναρωτήσεις Ονείρου
Σφυρίζουν μέλισσες υποχθόνια στον ύπνο μου
Η βασίλισσα ακαμάτρα διαλέγει κηφήνες
Τσιμπήθηκαν απ' τα κεντριά τους
Διέρρηξαν τις απαντήσεις
Μεθυσμένες πορεύονται
Με απορίες γεμάτες στάχτη
Διψούσαν για αναγέννηση
Σώμα που κείται
Στο βουνό
Συντροφική αιθάλη
Μάταιο όπλο
Άσφαιρο
Γυάλινα μάτια
κοιτούν
τα δίκοχα κενά
άδεια τα χέρια
Τουφέκια κλαίνε
Ορφανά
Ιστορία που διηγήθηκε ξύλινα
Ο φθόνος των νικητών
στα πτώματα των ηττημένων
της τάξης που στριμώχτηκε στη γωνία
να φωνάζει
ζητιανεύοντας
(«Λαιμητόμος στον ουρανό», ΑΩ Εκδόσεις,2023)
Ανάγκες Αγαλμάτων
Λυτρωτική ώρα
Η νύχτα θα εκτελεστεί
από το απόσπασμα
της μέρας με το μακρύ φόρεμα
Ψάχνει επιβεβαίωση
Ανώριμη παιδούλα
Σε αδηφάγα μάτια
Αγαλμάτων
Έχουν κι αυτά ανάγκες
Να αποσμιλευθούν
Να μας πουν
Για το σκουλήκι που εισχωρεί
Στο σαθρό μάρμαρο
Η τελευταία λιτανεία των ηττημένων
Μνημονεύεται
Δεν χωρά σε τόπο
Οι ανάγκες
Γίνονται πίθηκοι
Μπουσουλάνε
Μνημονεύονται
(«Λαιμητόμος στον ουρανό», ΑΩ Εκδόσεις, 2023)
Μακριά απ' την Ιθάκη
Μακριά απ' την Ιθάκη ο Άργος τυφλώνεται
πέφτει πάνω σε γυάλινους τοίχους
Ο Οδυσσέας τετραπληγικός οδοιπόρος
Σε κοσμοπολίτικη βαρβαρότητα
Η Πηνελόπη βυζαίνει ορφανά
Ο Πολύφημος νταβατζής εκείνων
που επέστρεψαν σαν κεριά μοναχικά
Σε αποθήκες ανθρώπων
Μακριά από την Ιθάκη
ραμμένη η ζωή σε μια κλωστή
τα κατοικίδια σε μια σχεδία
με καπετάνιο το άγνωστο
Γίναμε διασώστες σκευών
Ξεχνώντας την καρδιά μας στο ψυγείο
τα όνειρά μας στο πλυντήριο
Πολύ μακριά απ' την Ιθάκη
(« Μακριά απ’ την Ιθάκη», Πρέβεζα, 2018)
Αλτ τις ει?
Ο παππούς αναγνώριζε
τον εχθρό
από τις μπότες
την οσμή της πείνας
Ο πατέρας
από τις ερπύστριες
Κάθε μέρα
Φιγούρες
Ασπρισμένες σαν πανιά
Κοινό υπνωτισμένο με βαρβιτουρικά
Σε θέαμα οπερέτας
έξω από στρατόπεδα πολυκατοικιών
παραταγμένοι
καθένας ένα καθρεφτάκι
Αλτ, τις ει?
Ρωτούν
πρός αναγνώριση
στα δικά τους
Νεκροτομεία
(« Μακριά απ’ την Ιθάκη», Πρέβεζα, 2018)
Aναισθητικό για λησμονημένους
Όταν φιλοξενώ την νύχτα της δωρίζω την πιο μεγάλη αντοχή μου, ένα ζεστό ρόφημα κι ένα μέρος να πλαγιάσει.
Έρχεται πάντα κουρασμένη απ’ το πολύ φώς και την απόσταση των ανθρώπων. Δεν λέμε πολλά.
Δώστε μια γωνιά στην νύχτα να αποκάμει, κι αυτή θα ανταποδώσει, φωτίζοντας τον ουρανό με την πύρινη φλόγα των αστεριών. Έτσι που μέχρι να ξανάρθει να μοιάζει μοιραίος ο ερχομός κι αναπόφευκτη η θαλπωρή της.
Αναισθητικό για λησμονημένους. Αιώρα σε ύπνο γλυκό. Διαδρομή ανάμεσα σε ονειρικές εξάρσεις.
(«Ζωή Χωρίς Όνομα», Εκδ. Φυλάτος,2016)
Σπείρα ονειροπόλων
Δίπλα στον ακάλυπτο κάθε βράδυ, μαζεύονται πνεύματα ονειροπόλων από άλλες εποχές.
Με τo ακορντεόν τους σε καλούν, με το τρομπόνι σε συνταράσσουν.
Σου θωπεύουν τους στεναγμούς και φωτίζουν σαν πυγολαμπίδες το σκοτάδι.
Έτσι ταξιδεύω τα βράδια, φορώντας την παλιά στολή της ξεγνοιασιάς.
Αρκούν μερικοί παλιάτσοι, σαν αυτούς που κάποτε έλεγαν ανθρώπους
Μην ξεχνάς όμως , στο βάθος το ίδιο είναι.
(«Ζωή Χωρίς Όνομα», Εκδ. Φυλάτος,2016)
Χείλη του φθινοπώρου
Διασχίζεις άγονες γραμμές, λευκοντυμένες οπτασίες, η μουσική πάλλεται στο ξύπνημα
χωρίς όνομα.
Απ’ το παράθυρο κρέμονται οι έρωτες, στα χείλη του φθινοπώρου.
Δεν εκδικούνται, δεν έχουν καμία πρόθεση.
Τους ανήκουν χρωστούμενα που πια δεν επιστρέφονται
(«Ζωή Χωρίς Όνομα», Εκδ. Φυλάτος,2016)
Βιογραφικό
O Σωτήρης Νούσιας γεννήθηκε στην Αθήνα(1984) και ζει στην Πρέβεζα, είναι απόφοιτος της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ζωή χωρίς όνομα, εκδ. Φυλάτος, 2016, Μακριά απ’ την Ιθάκη, Πρέβεζα 2018, Ερωτικά Ποιήματα, εκδ. Οδός Πανός, Αθήνα 2020 και «Λαιμητόμος στον ουρανό» από τις ΑΩ Εκδόσεις. Ποιήματά του και λογοτεχνικές κριτικές φιλοξενούνται σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Συμμετείχε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτρης Βικέλας» (Βέροια, 2018) και απέσπασε τον 2ο Έπαινο.
