Ο Δημήτρης Φιλελές αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση σύγχρονης ποιητικής φωνής. Εργάστηκε ως δάσκαλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, έχει συμμετάσχει σε πολλές ανθολογίες με ποιήματα και πεζά κείμενα ,αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και διατηρεί και τα προσωπικά του blogs. Θα διεισδύσουμε στον ποιητικό του κόσμο μέσα από δέκα ποιήματά του!
Βαλκάνια εδώ
Βαλκάνια εδώ και βρέχει
κάπου ο πόλεμος θερίζει
κάποιο υπόγειο πλημμυρίζει
κάποιος στο κρύο τουρτουρίζει
κι εμείς, αδέρφια, πέρα βρέχει.
Βαλκάνια εδώ και βρέχει
κάποιοι εργάτες που πεινάνε
κάποιοι στους δρόμους τριγυρνάνε
κάποιοι δικαίωση ζητάνε
κι εμείς, αδέρφια, πέρα βρέχει.
Βαλκάνια εδώ και βρέχει
κάποιοι τα φράγκα τους μετράνε
κάποιοι το χρήμα προσκυνάνε
κάποιοι στην πλάτη μας γλεντάνε
κι εμείς, αδέρφια, πέρα βρέχει.
Βαλκάνια εδώ και βρέχει
κάποιοι αδιάφορα περνάνε
κάποιοι περίεργα κοιτάνε
κάποιοι μας κλέβουν και γελάνε
κι εμείς, αδέρφια, πέρα βρέχει.
Στο καφενείο οι συζητήσεις
δίνουν και παίρνουν και οι λύσεις
έχει ο καθένας από μία
πολιτική και οικονομία
μ’ αυτά, μ’ εκείνα και με τ’ άλλα
τον κόσμο βλέπουμε απ’ τη γυάλα
πώς μας αρέσει ο καθρέφτης
κι ας ξέρουμε πως είναι ψεύτης
για το ξερό μας το κεφάλι
έχει ο Θεός, κι αύριο πάλι.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Μυθ…ιστόρημα» (εκδόσεις Απόπειρα, 2017)
Δώσ’ μου μια θάλασσα μελάνι
Δώσ’ μου μια θάλασσα μελάνι
σ’ ένα λευκό χαρτί να γράψω
ό,τι στ’ αλήθεια δε μου κάνει
μες στη φωτιά να το πετάξω.
Μ’ έχουν κουράσει πια τα λόγια
κι οι ψεύτικες οι υποσχέσεις
στου κόσμου ψάχνω τα υπόγεια
μια αγκαλιά να με χωρέσει.
Μεσάνυχτα όταν χτυπάνε
όλου του κόσμου τα ρολόγια
κάποιοι τις νύχτες ξαγρυπνάνε
στης μοναξιάς τα δρομολόγια.
Άγριος ο θυμός στο βλέμμα
στο πουθενά διαβατήριο
ένα καμίνι μες στο αίμα
στης λησμονιάς το σκοπευτήριο.
Ποιος θα πετάξει μια ευκαιρία
απ’ τα μαλλιά να την αρπάξω
να καταρρεύσει η θεωρία
με λάσπη άνθρωπο να φτιάξω.
Για να ανθίσει το λουλούδι
απάνω στης καρδιάς την κόψη
κι απ’ την χειλιών του το τραγούδι
όλη η γη ν’ αλλάξει όψη.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Μυθ…ιστόρημα» (εκδόσεις Απόπειρα, 2017)
Εμείς και οι άλλοι
Εμείς φτιαχτήκαμε από χώμα και νερό
κι οι άλλοι γίναν από σίδερο και πέτρα
εμείς πετάμε τα παπούτσια στο χορό
κι αυτοί μετράνε με της λογικής τα μέτρα.
Εμείς θα καίμε τα φτερά μας στη φωτιά
κι αυτοί θα φτιάχνουνε υπόγεια καταφύγια
εμείς θα παίζουμε στα ζάρια την καρδιά
κι αυτοί θα ρίχνουν τη ζωή τους στα σκουπίδια.
Εμείς χορταίνουμε με αλάτι και ψωμί
κι αυτοί τα χρήματα μετράνε σε δεσμίδες
εμείς ποτίζουμε ιδρώτα το κορμί
κι αυτοί φορτώνουν την ψυχή με αλυσίδες.
Εμείς ανοίγουμε στο πέλαγο πανιά
κι αυτοί στη μαύρη αγορά τους να δουλεύουν
εμείς σπουργίτια νηστικά στην παγωνιά
κι αυτοί τα ρούχα του Χριστού να παζαρεύουν.
Ίδιο κομμάτι μας ανήκει από τη γη
πίσω αφήνει ο καθένας ό,τι παίρνει
για το ταξίδι όλοι φεύγουμε γυμνοί
κι ο κάθε άνθρωπος θερίζει ό,τι σπέρνει.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Μυθ…ιστόρημα» (εκδόσεις Απόπειρα, 2017)
Γίγαντες και νάνοι
Στο σύρε κι έλα της ζωής, στου κόσμου το χαρμάνι
λίγοι γεννιούνται γίγαντες, πολλοί γεννιούνται νάνοι
ψηλά πετούν οι σταυραϊτοί μαζί με τα γεράκια
όρνια ψοφίμια κυνηγούν, ξοπίσω τα κοράκια
τ’ αηδόνι βγαίνει την αυγή και γλυκοκελαηδάει
το κλαψοπούλι τη νυχτιά βαριά μοιρολογάει
του λιονταριού περήφανη η χαίτη ανεμίζει
ο χοίρος μες στο λάκκο του τρώει κι αποπατίζει
αλύγιστος ο έλατος ορθώνεται στο χιόνι
το χαμοδέντρι προσκυνά, καίγεται, μαραζώνει
στην άκρη άκρη του γκρεμού ριζώνει η ανεμώνα
μα της γαρδένιας ο ανθός τρομάζει το χειμώνα
ο ποταμός το δίκιο του χρόνους πολλούς γυρεύει
κι ο χείμαρρος για μια στιγμή κυλάει και στερεύει
ο ναύτης λάμνει το κουπί στο θεριεμένο κύμα
κι ο στεριανός με το τσαπί στο χώμα σκάβει μνήμα
αίμα της δόξας κόκκινο βάφει το μονοπάτι
του δράκοντα δε σκιάζεται το άγρυπνο το μάτι
παράδεισος και κόλαση της γης το περιβόλι
όταν θρηνούν οι άγγελοι, χορεύουν οι διαβόλοι.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Θρ…ίαμβοι και Απώλειες» (εκδόσεις Απόπειρα, 2018)
Θάνατος παλικαριού
Βουνά μου χαμηλώσετε, ποτάμια μου σωπάστε
αηδόνια μου γλυκόλαλα βαριά αναστενάξτε
γοργά βαρούν τα πέταλα του μαύρου καβαλάρη
που ‘ρχεται το λεβεντονιό μαζί του για να πάρει
νεράιδες φέρτε γιατρικό και ξωτικά βοτάνι
το στάχυ μη στα δυο κοπεί στου χάρου το δρεπάνι
γύφτο μου, χτύπα το σφυρί με δύναμη στ' αμόνι
ν' ατσαλοδέσει η ψυχή στον κόσμο που ‘ναι μόνη
παράθυρα σφαλίσετε, πόρτες αμπαρωθείτε
και σεις μανάδες με παιδιά να διπλοκλειδωθείτε
μη γελαστεί ο χάροντας και αλλαξοδρομίσει
με το δισάκι αδειανό στη νύχτα να σκορπίσει
τα μαύρα του κατάστιχα μετρά και λογαριάζει
ένας του λείπει, είν' εδώ, η ώρα πλησιάζει
σκυφτός διαβαίνει και βουβός, το χέρι του απλώνει
το παλικάρι πολεμά στο νεκρικό σεντόνι
η μάνα στέκει στη γωνιά, τη νιότη του σπαράζει
ο ουρανός θρηνολογεί απόψε κι ανταριάζει
ποιος ένα λόγο να της πει, να την παρηγορήσει
που βλέπει να σωριάζεται στη γης το κυπαρίσσι
να ‘χα τ' αθάνατο νερό σε κρυσταλλένια βρύση
το χείλι του να δρόσιζα προτού να ξεψυχήσει
γυναίκες φτιάξτε βάλσαμο με ξίδι και με λάδι
να λάμπει το κορμάκι του στου Άδη το σκοτάδι
τα στήθια μη χτυπήσετε, μη μαυροφορεθείτε
μόν' άσπρα να φορέσετε, τραγούδια να του πείτε
να 'χει στο δρόμο συνοδειά στα μαρμαρένια αλώνια
ως να λαλήσουν τα πουλιά στης άνοιξης τα κλώνια.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Θρ…ίαμβοι και Απώλειες» (εκδόσεις Απόπειρα, 2018)
Κέρματα ανθρωπιάς
Μας βρήκαν χρόνια δύσκολα και κουρασμένες μέρες
το χαροκόπι κόπασε, γύρω σφυρίζουν σφαίρες
οι φίλοι που απλόχερα τα δώρα τους σκορπούσαν
που χαίρονταν και πίνανε μαζί μας και γελούσαν
τα ρέστα μας γυρεύουνε και κρώζουν σαν κοράκια
φίδια που κουλουριάζονται, ξερνούν χολή, φαρμάκια
στη στέγνια, στην αναβροχιά, η ελπίδα έχει στερέψει
σαν τα μυρμήγκια μας πατούν, έχει ο κλοιός στενέψει
τη στάχτη αναμοχλεύοντας μια σπίθα αναζητώντας
με το καπέλο ευγενικά στο δρόμο χαιρετώντας
μαζεύω κέρματα ανθρωπιάς, το χέρι μου απλώνω
μη σπαταλάτε της καρδιάς ανώφελα το χρόνο
ζητώ απ' το περίσσευμα που αξόδευτο σας μένει
κι όταν τα μάτια κλείνετε, κατά καπνού πηγαίνει
αφήστε το κληρονομιά, κάποιοι να σας θυμούνται
τη μνήμη σας αιώνια να μην την καταριούνται
ίσως μια μέρα και για σας να γράψει η ιστορία
πως γεννηθήκατε άνθρωποι, μα γίνατε θηρία
και να σας δώσει άφεση για τ' αμαρτήματά σας
μήπως και βρουν ανάπαυση τα κούφια κόκαλά σας.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Θρ…ίαμβοι και Απώλειες» (εκδόσεις Απόπειρα, 2018)
Δεν έχουμε χρόνο
Όμορφη που είσαι, αγάπη μου!
καθώς πύρινη αναδύεσαι κάθε βράδυ
μέσ' απ’ το σύθαμπο των πρώτων αστεριών
μοναχική βαδίζοντας τον δρόμο σου, μα ποτέ μόνη
άφησέ με να σου ζητήσω συγνώμη
για όσες φορές δεν κράτησα σφιχτά το χέρι σου
για όσες φορές δεν καθρεφτίστηκα στα μάτια σου
για όσες φορές δεν σου ψιθύρισα λόγια αγάπης
για όσες φορές δεν ήμουν στο πλάι σου
ένα ποτάμι ο κόσμος, αγάπη μου, που μέσα του κυλάμε
ένα ρεύμα ορμητικό που θέλει να μας παρασύρει
στον ανερμάτιστο χορό του
μα εμείς έχουμε χρέος στους μελλούμενους ανθρώπους
όρθιοι να σταθούμε
δρόμο δικό μας να χαράξουμε
με των ιδανικών μας το κοφτερό μαχαίρι
δεν έχουμε χρόνο εμείς, αγάπη μου
εμείς προχωράμε αντίθετα στο ρεύμα
της συνήθειας και της απάθειας
της απάτης και της αυταπάτης
εμείς είμαστε σημαιοφόροι του ήλιου
άκου, τα τύμπανα ηχούν, πρέπει να βιαστούμε
η θέση μας βρίσκεται εκεί, στην πρώτη γραμμή
δεν μπορεί να μείνει κενή
δεν έχουμε χρόνο εμείς, αγάπη μου
έρχομαι κοντά σου, σου απλώνω το χέρι
μη διστάζεις ούτε στιγμή, κράτησε με σφιχτά
να ζεστάνουμε μέσα στις παλάμες μας το όνειρο
να δικαιώσουμε το παρελθόν, να σώσουμε το μέλλον
εμείς είμαστε οι ταχυδρόμοι της ελπίδας
έχουμε χρέος να φτάσουμε στον προορισμό μας
δεν έχουμε χρόνο εμείς, αγάπη μου
το όνομά μας δεν θα γραφτεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων
ούτε στα βιβλία της ιστορίας
δεν θα ακουστεί στα επινίκια επετειακά εμβατήρια
ούτε στα εθιμικά προσκλητήρια πεσόντων
δεν θα δοξαστεί στις φωταγωγημένες πλατείες
ούτε στις επίσημες γιορτές της πολιτείας
μόνο τραγούδι θα γίνει
στα χείλη των ερωμένων της ανθρωπιάς.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Αντι…σώματα» (εκδόσεις Απόπειρα, 2020)
Μικροαστός
Ήσουν εργατικός και τίμιος
σχεδόν ακέραιος
εκτός από το ξίκικο ζύγι
και κάτι στρογγυλοποιήσεις στα βερεσέδια
ήσουν οικογενειάρχης σωστός
παρά τις συχνές
εξωσυζυγικές αποδράσεις
πάντα στο σπιτικό επέστρεφες
ήσουν γονιός υποδειγματικός
με ήθη χρηστά
από τους πρώτους τις Κυριακές στην εκκλησία
τους γείτονες με νεύμα χαιρετώντας
κι αν πλάγια μέσα και γνωριμίες
κάποτε χρησιμοποίησες
για το καλό των παιδιών σου το έπραξες
κι αν τον δεύτερο χιτώνα δεν πρόσφερες
ήταν για να προστατέψεις το έχει σου
κι αν με διάφορο κάποιους δάνεισες
ήταν για να μη γίνεις περίγελος
κι αν τους φτωχούς ποτέ δεν βοήθησες
ήταν για να μη γίνεις ίδιος τους
εξάλλου εσύ έδειξες μετάνοια
με την ψυχή στο στόμα
εξάλλου ο θεός είναι φιλεύσπλαχνος
και με επιείκεια πάντα κρίνει
κοιμήσου τώρα ήσυχος για το μέλλον
το χώμα θα φροντίσει για τα υπόλοιπα.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Αντι…σώματα» (εκδόσεις Απόπειρα, 2020)
Χρέος
Την τέχνη σας την αποτρόπαια
να εξασκείτε συνεχίζετε
με δάχτυλα περίτεχνα να πλέκετε
αγκάθινα στεφάνια για τα κεφάλια των κατάδικων
και μαθητάδες άξιους να διδάσκετε
που τους δασκάλους ξεπερνούν σε μαστοριά
από κοντά οι μπρατσωμένοι σιδεράδες
ιδροκοπώντας στη μουτζούρα βουτηγμένοι
σφυροκοπούν στο αμόνι
τα μαύρα τους γυφτόκαρφα
αδιάκοπα χύνοντας στο καμίνι
μέταλλο σαν ποτάμι πυρωμένο
για της σάρκας της αδύναμης το χαλασμό
κι οι ξυλοκόποι ακούραστοι
με τα τσεκούρια τους ολημερίς σκοτώνουν
τ’ αλύγιστα κυπαρίσσια
ασυγκίνητοι στου πόνου τις κραυγές
σταυρούς υψώνοντας στις δημοσιές
κιβούρια καρφώνοντας για τους νεκροθάφτες
που μέσα στη σιωπή της γης
θαρρούν πως το ιερό πάθος φυλακίζουν
κι όλοι συνάζεστε σκυφτοί
μπρος στου αφέντη το φουσκωτό πουγκί
την αισχρή ανταμοιβή προσμένοντας
μα λησμονάτε πως
αν του προδότη η σάπια φύτρα
δεν γεννοβολούσε οικτρά ομοιώματα
αν του τυφλού δικαστή η χαλαρή συνείδηση
δεν υπάκουγε άνομες προσταγές
αν η δικαιοσύνη δεν εκπορνευόταν
στον οίκο ανοχής της εξουσίας
μια δεκάρα δεν θ’ άξιζε η δούλεψή σας
κι αν το μοιραίο βράδυ
που το εφιαλτικό κόκκινο κύμα
θα αυλακώσει τη γαλήνη του ύπνου σας
μάταιη αντίσταση προβάλετε
ή του δίκιου την επιείκεια εκλιπαρείτε
ή την άφεση αμαρτιών προσδοκάτε
άλλη για σας δε βρίσκεται διαφυγή
η θαλάσσια του αδικοχυμένου αίματος
άλλο δρόμο δεν ξέρει να διαβαίνει
παρά εκείνον που το χρέος ορίζει.
© Δημήτρης Φιλελές
Από την ποιητική συλλογή «Αντι…σώματα» (εκδόσεις Απόπειρα, 2020)
Αφλογιστία ιδεών
Η υψικάμινος των ιδεών παροπλίστηκε
τα εύφλεκτα υλικά μεταμορφώθηκαν
σε άμορφη μάζα
πέτρωσαν μέσα στις διόδους διαφυγής
οι βαλβίδες εκτόνωσης αχρηστεύτηκαν
τα γρανάζια κόλλησαν στη νεκρική ακαμψία
του παγωμένου γράσου
η σκουριά ακονίζει τους κυνόδοντες
στα παραιτημένα σίδερα
οι παλιατζήδες παζαρεύουν την τιμή
πάνω στο άψυχο κουφάρι
οι εργολάβοι οραματίζονται την ανέγερση
του νέου εμπορικού κέντρου
μονάχα ο γερο-φύλακας μένει άγρυπνος
στο ξεχαρβαλωμένο κουβούκλιο
προσδοκώντας ν’ ακούσει μάταια
έστω τον επιθανάτιο ρόγχο.
© Δημήτρης Φιλελές
ανέκδοτο ποίημα
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Δημήτρης Φιλελές γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες και Παιδαγωγικά. Εργάστηκε ως δάσκαλος στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα ασχολείται με την ποίηση, την πεζογραφία, το βιβλίο για παιδιά, την αρθρογραφία και τη φωτογραφία. Από τις εκδόσεις Απόπειρα κυκλοφορούν οι προσωπικές ποιητικές του συλλογές Μυθ…ιστόρημα (2017), Θρ…ίαμβοι και απώλειες (2018) και Αντι…σώματα (2020 – κυκλοφορεί τον Μάρτιο). Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν ελεύθερα τα βιβλία του Παιδική Θεατρική Σκηνή (2013), Ο Καραγκιόζης δήμαρχος (2013), Της γλώσσας τα καμώματα (2013) και Ανθολόγιο 1940–1945 (2017). Ποιήματα και πεζά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα συλλογικά έργα : Ανθολογία σύγχρονης ερωτικής ποίησης, τόμος Βʹ (εκδόσεις Κύμα, 2017), Χρώματα ψυχής (εκδόσεις Όστρια, 2018) και Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη (εκδόσεις Όστρια, 2018),Τα ποιήματα του 2017 (Κοινωνία των δεκάτων 2018), Ποιητικό Ημερολόγιο 2019 και Ποιητικό Ημερολόγιο 2020 (εκδόσεις Ιωλκός), Ποιητικές Συμπλεύσεις 3 - Ρευστά Όρια (εκδόσεις Εντύποις 2019), Νέα Φιλολογική Πρωτοχρονιά 2020, Συνομιλώντας με τον Arthur Rimbaud (Όστρια 2020), Συλλεκτικός τόμος 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης Κέφαλος, Τόμος 2 - Ενηλίκων(2020) Έχει στο ενεργητικό του πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας. Το 2009, σε συνεργασία με την εφημερίδα Real News (έκδοση Real Press), έχει δημιουργήσει το φωτογραφικό λεύκωμα 60 Μορφές στο φως. Στο Apple Store κυκλοφορεί το φωτογραφικό του λεύκωμα Ancient Greece : Sculptural Masterpieces (2012). Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες Εμπρός, Χανιώτικη Ελευθεροτυπία και στα περιοδικά Γεωτρόπιο, Attica Press, Η Πόλη Ζει.Σε συνεργασία με τον αφηγητή λαϊκών ιστοριών Δημήτρη Προύσαλη έχει γράψει τους κύκλους ποιημάτων Του Κωνσταντή : Η ιστορία μιας υπόσχεσης, μιας κατάρας και μιας επιστροφής και Θρύλοι της Άλωσης της Πόλης, σε μελοποίηση και ερμηνεία Φίλιππου Πλακιά. Ποιήματά του έχουν επίσης μελοποιηθεί από τους μουσικούς Νίκο Βρεττό και Βαγγέλη Ντίκο. Συνεργάζεται ως συντάκτης με το λογοτεχνικό site https://e-musa.gr/ Στα blogs του dimitrisfileles.blogspot.gr και https://dfphotosblog.wordpress.com/ δημοσιεύει ποιήματα και αφηγήματά του και ηχογραφημένα αναγνώσματα κλασικής ελληνικής πεζογραφίας και ποίησης.
