Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια ποιήτρια από τη Λευκωσία, τη Μαρία Ιωάννου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική και στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, ενώ κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στην Επικοινωνία. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές και μια συλλογή διηγημάτων. Ένα θεατρικό της με θέμα τη βία των γυναικών, ανέβηκε στη σκηνή. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί κι έργα της έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Τα ποιήματά της είναι λυρικά, με πρωταγωνιστή συνήθως τον φτερωτό θεό. Όλες οι εποχές του έρωτα, ο πυρετός ,το μέστωμα, ο χωρισμός, η νοσταλγία, φέρουν στα γραπτά της μια ξεχωριστή γλύκα, έναν ρομαντισμό άλλου καιρού. Θα τη γνωρίσουμε μέσα από δέκα ποιήματά της. Δυο απ'αυτά είναι στην κυπριακή διάλεκτο!
Ορθωγραφοία
Δεν έμαθα ποτέ ορθογραφία
Πώς να την γράψω την αγάπη;
Με ποιο μελάνι;
Να μην την σβήσουν οι βροχές
Να μην την πάρει ο άνεμος και οι καταιγίδες…
Πώς γράφεται η ΑΓΑΠΗ;
Τόσο όσο ο Έρωτας
Πόσο κρατάει ο έρωτας;
Όσο ένας καφές στην παραλία μια μέρα καλοκαιριού
Όσο ένα τσιγάρο στο διάλειμμα από τη δουλειά
Όσο ένα ζεϊμπέκικο σε μια πίστα σκυλάδικου στην εθνική οδό
Κι αν είσαι τυχερός…
όσο μια τηλεκάρτα για κλήσεις εξωτερικού
Τόσο κρατάει ο έρωτας.
*********************
Έλα
Θα σου χαρίσω έναν Απρίλη
Μια Κυριακή
Ένα δάκρυ έρωτα!
Μια μυρουδιά βασιλικό
Θαλασσινή αλμύρα
Μια εκδρομή
Έλα...
*********************
Κηδεύω σήμερα τους στίχους μου
Που αυτοκτόνησαν
Αφού αγωνίστηκαν ηρωικά
δεν έφτασαν στον προορισμό τους.
Αλλά έχασαν τον δρόμο
Και ντράπηκαν να γυρίσουν σπίτι
ηττημένοι.
*********************
Να κλαις θέλω, ψυχή μου.
Να κλαις από έρωτα.
Όχι γιατί πονάς,
αλλά γιατί γεμίζεις.
Τόσο πολύ
που ξεχειλίζεις.
*********************
Να ονειρεύεσαι, ψυχή μου
και να τραγουδάς –φάλτσα–
και να ακροβατείς…
Θα σου κρατώ το χέρι
κι αν πέσεις,
θα πέσουμε μαζί.
*********************
Οι έρωτες τον Αύγουστο
είναι αλλιώτικοι.
Έχουν μια θλίψη,
κάτι που αρχίζει για να τελειώσει σύντομα,
μια γεύση παγωτό που λιώνει,
μυρωδιά θαλασσινής αύρας που απομακρύνεται,
τον καπνό του τελευταίου πλοίου που φεύγει απ’ το λιμάνι,
ένα χάδι μετέωρο,
ένα ταξίδι επιστροφής.
Οι έρωτες τον Αύγουστο
που ξεκινάνε μ’ ένα αντίο
κι εγώ… εγώ που σε γνώρισα Αύγουστο…
*********************
Και τώρα, δηλαδή, πρέπει να μιλώ για σένα σε παρελθόντα
χρόνο;
Για τους άλλους ίσως...
Αλλά μεταξύ μας θα κανονίζουμε τι θα κάνουμε αύριο.
Και θα γελάμε σκανταλιάρικα.
Σαν παιδιά που μοιράζονται το δικό τους μυστικό.
Το δικό μας μυστικό;
Δεν έφυγες...
Αύριο λοιπόν...
*********************
Σκέφτομαι πόψε τον χωρκόν
Την στράταν την δική σου
Τα γιασεμιά στην πόρταν σου
Να σε βρω μανισσίη σου
Να ρέξω το ξωπόρτιν σου
Τζαι σου να περιμένεις
Τζαι μέσα στην αγκάλιν σου
Φιλιά να με χορταίνεις
Του κόρφου σου την μυρωθκιάν
Τζαι του κορμιού την γλύκαν
Το φως που 'χουν τα μάθκια σου
Πούποτε δεν εβρήκα
*********************
Ίντα γλυτζύν τούντον το πιοτόν
Που με τζερνούν τα σσίλη σου
Που σαν το πιώ αγάπη μου
Ζηλεύκουν με οι φίλοι σου
Σαν την πελλήν γυρεύκω το
Σαν είσαι μακριά μου
Τζερούδιν είμαι λειψιμιόν
Ανάφκουν τα λαμπρά μου
Μα σγιαν σε δω αγάπη μου
Φτεροπετώ σαν το πουλλίν
Να το γευτώ, καρκιά μου
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Κύπρου, Δεκέμβρη του 1968. Σπούδασα στην Φιλοσοφική στην Αθήνα. Αργότερα πήρα πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Έχω μεταπτυχιακό στην Επικοινωνία. Εξέδωσα δύο ποιητικές συλλογές. Από τις εκδόσεις Ιωλκός το "Αύριο λοιπόν.. και από τις εκδόσεις Φυλλίς το " Χρωματιστό μου γκρίζο". Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής μια συλλογή διηγημάτων μου με θέμα τη γυναίκα με τίτλο " Η γυναίκα που Αγάπησα" . Ποίηματα και διηγήματά μου βραβεύτηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Επίσης ένα θεατρικό, "Το όνομά μου, Ευδοκία, Βασιλική, Άννα, Ελένη, Μαρία", με θέμα την βία κατά των γυναικών ,που ανέβηκε στη σκηνή με την αρωγή του Εθνικού Μηχανισμού για τα δικαιώματα της γυναίκας. Στίχους μου έχουν μελοποιήσει, η Νίκη Μενελάου, ο Χριστόφορος Χριστοφή και ετοιμάζουμε κάτι με τον Μιχάλη Μόζορα. Έχω τρεις αδυναμίες ,την κόρη μου την Ιφιγένεια, τον σκύλο μου τον Όττο και τον μικρούλη μας Σφαίρη, έναν αδέσποτο γατούλη.
