Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Γεωργία Κολοβελώνη από τα Τρίκαλα. Η καλεσμένη μου έχει σπουδάσει Φιλολογία και κατέχει δυο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών. Εργάζεται ως καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές, ενώ ποιήματα και διηγήματά της έχουν ενταχθεί σε συλλογικούς τόμους. Ποίηματά της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά και ιταλικά κι ένα διήγημά της στα ισπανικά, ενώ συμπεριλήφθηκαν σε ανθολογίες. Έργα της έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή της είναι έντονα περιγραφική, διεισδυτική , ευαίσθητη, με λεπτομέρειες που πιάνει ένας υψηλής ευκρίνειας φακός, με τη βοήθεια και των ματιών της ψυχής. Η πλοκή κυλά γρήγορα κι εντάσσει εύκολα τον αναγνώστη στο πεδίο δράσης. Ο λόγος της είναι σμιλεμένος, μ' ευφάνταστα σχήματα, ξεκάθαρες εικόνες και συναισθηματικής βαρύτητας σύνολα. Σίγουρα είναι το είδος της γραφής που συγκινεί. Θ'απολαύσουμε δέκα πανέμορφα ποιήματά της!
Εγγενής αντίθεση
Το σύμπαν μου όλο
Δυο φωνήεντα
Εύπλαστα και υγρά
Κι ένα σύμφωνο
Σκληρό
Σαρκοβόρο
Εσύ
Ιστορίες με λυπημένη αρχή, Νέος Αστρολάβος/ Ευθύνη, 2012
Ενύπνιο
στη νύχτα θα μπούμε
με πόδια γυμνά
θα φυτρώνουν αγκάθια
στους βολβούς των ματιών μας
το μυαλό μας θα λιώνει
σε τοίχους με χρώματα
ένας σκύλος θα γαβγίζει σε τέλειο ανάπαιστο
θα είμαστε ήδη νεκροί
τυλιγμένοι σε φύλλα
από δέντρα
στη νύχτα θα μπούμε
από περάσματα άδεια
που οδηγούνε σε σώματα
Παύλου Μελά Λασσάνη Προξένου Κορομηλά
σε πολιτείες ανυπόταχτες θα απλώσουμε
την πραμάτεια μας
ένα άδειο κουφάρι από κάποτε δέρμα
γάμπες γόνατα κνήμες
φλέβες χεριών
σε τιμή ευκαιρίας
στη νύχτα θα μπούμε
μετέωροι
ξένοι
που πουλάνε στιγμές στο δρεπάνι του χρόνου
από τη νύχτα θα μας βγάλει
μια σφαίρα
καρφωμένη
στα σπλάχνα της μέρας
Μελάνι στον ουρανίσκο, Μελάνι, 2015
Οδηγίες πλεύσεως για γιορτινές ημέρες
το πένθος τις γιορτές
ένα στολίδι στο αθέατο κλαδί του δέντρου
ένα ντο μιας παιδικής φωνής που λέει τα κάλαντα
το καρουζέλ το βράδυ με τα φώτα
ένα αχνιστό ψωμί που μύριζε βούτυρο και κανέλα
δείξτε τη δέουσα προσοχή
ενόσω επιδίδεστε σε γιορτινές συνήθειες
τοποθετήστε με επιμέλεια -και προπαντός δικαιοσύνη-
τα λαμπιόνια στο δεντράκι
αποφύγετε μελωδικές φωνές με ήχους άλλων εποχών
προτιμήστε αντί πολύχρωμα αλογάκια παγοδρόμια
-υπάρχει πάντα εκεί το ενδεχόμενο της πτώσης-
και προπαντός φουρνίστε μόνοι τα ψωμιά σας
δίχως καρυκεύματα πολλά
-το πένθος ξέρει καλά να εισχωρεί
σε αθώα αντικείμενα-
έχετε έτσι πιθανότητες να αποφύγετε
τη βίαιη πρόσκρουση μαζί του
(πάντα υπάρχουν άλλωστε και οι Κυριακές)
Μελάνι στον ουρανίσκο, Μελάνι, 2015
Άνυδρο τοπίο
κάτι μέρες όπως αυτή
που η σήψη απλώνεται στην πόλη
ο αέρας μυρίζει φορμόλη
οι γάτες μαδάνε
στα πλακάκια της κουζίνας
εσύ χαμογελάς από τη λήθη
κι ο θάνατος με βγάζει στο σφυρί
για μιαν αυταπάτη βεβιασμένης ζήσης
το μυαλό μου εκρήγνυται σε κόκκους χρώματος
από την παλέτα σου στο υπόγειο
την ξεχασμένη
κάτι μέρες τέτοιες
θέλω να κλείσω τον κόσμο όλο σε μια λέξη
να μουτζουρώσω βάναυσα το αδηφάγο λευκό
μα δεν έχω στάλα μελάνι
στον ουρανίσκο
Μελάνι στον ουρανίσκο, Μελάνι, 2015
Δεκέμβρης
ξαπλώνει στο κρεβάτι του
αγγίζει τα οστεώδη χέρια του
το κορμί του ζεστό
το στόμα του άγραφη σελίδα
δεν τον φιλά
ανασαίνει δυο στιγμές σιωπής και φεύγει
μέσα της χιονίζει λέξεις
Μελάνι στον ουρανίσκο, Μελάνι, 2015
Μεταμφίεση
κατοικεί σε κουστούμια ενηλίκων
σε προσωπικές αντωνυμίες πληθυντικού αριθμού
-δευτέρου πάντα προσώπου-
σε ζωές που ισορροπούνε σε κλωστή τεντωμένη
παραφυλάει θηράματα σε κάθε κίνηση
κρυμμένο σε φυλλώματα ρόλων
αόρατο στα μάτια των πολλών
τα βράδια βρυχάται στο σκοτάδι
ακονίζει τα νύχια του και περιμένει
να κομματιάσει μια σάρκα
-ας είναι και η δική του-
το ζώο που κρύβεται μέσα μας
Μελάνι στον ουρανίσκο, Μελάνι, 2015
Η Εύα και το φίδι
μου άρεσε το δέρμα της
μύριζε ήλιο και βατόμουρο
είχα βαρεθεί τη γεύση του μήλου
της το πρόσφερα
ήθελα να νιώσω την κοιλιά της
να σέρνεται στο χώμα
μαζί με τη δική μου
είπε το φίδι
κι η Εύα
ήταν σαν τότε
που κατοικούσα Αλλού
πριν αποκτήσω τα δυο μου πόδια
η φωνή του με προκάλεσε
μου άρεσαν πάντα τα υγρά συριστικά
τι ψέμα ότι ζητούσα την αθανασία
την είχα ήδη από αιώνες βαρεθεί
Μελάνι στον ουρανίσκο, Μελάνι, 2015
Όταν
όταν τις νύχτες καλπάζει πλάι μου
η φλέβα του λαιμού σου
το χέρι μου εφευρίσκει από την αρχή
τη γεωγραφία του κόσμου
λάβα ηφαιστειακή τυλίγει
το υδρόγειο σώμα μου
ύστερα ονειρεύομαι πτώσεις
με αντίτιμο
κι άλλες χωρίς
και ακυρώνω αυτό το ποίημα
που επιμένει να κραυγάζει
για ζωή
Δημοσιεύθηκε στο Ποιητικό Ανθολόγιο της εφημερίδας ‘Η ΑΥΓΗ’ στις 17.01.2017
(Ανθολόγος: Γιώργος Χ. Θεοχάρης)
Επαρχία
είναι μια επαρχία
που αγαπάει το κίτρινο
φυτρώνουν ήλιοι στους δρόμους της
στρογγυλές κοιλιές τα κεφάλια τους
γεννάνε μάτια
μας ξυπνάνε τις νύχτες
δεν κοιταζόμαστε
οι κόγχες μας άδειες
ο φόβος κίτρινη γύρη
αιωρείται στο σκοτάδι
κανένας δεν τολμάει
να ανάψει το φως
Περιοδικό ‘Παρέμβαση’, τχ 184-185, Καλοκαίρι 2017
Νομοτέλεια
προσποιούμαστε
πως όλα κυλάνε κανονικά
πηγαίνουμε ερχόμαστε
σπίτι δουλειά σούπερ μάρκετ
κουβαλάμε σε πλαστικές σακούλες τη ζωή μας
λέμε τη θάλασσα ωκεανό
όταν αλλάζει συχνότητα το γέλιο μας
βγαίνουμε στον ήλιο
να μηρυκάσουμε την τόση ευτυχία
αυτό είναι πάντα εκεί
σαράκι που ζητά την τροφή του
τις νύχτες αλλάζουμε διαδρομή
να ξεγελάσουμε ή να ξεγελαστούμε
στο βάθος ξέρουμε
ο κύβος έχει ριφθεί
τα σκουλήκια τρώνε ήδη τα μάτια μας
Περιοδικό ‘Παρέμβαση’, τχ 184-185, Καλοκαίρι 2017
Σύντομο βιογραφικό
Η Γεωργία Κολοβελώνη γεννήθηκε στα Τρίκαλα, όπου και ζει. Σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κατέχει δύο Μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Γαλλικά και Ιταλικά και έχουν δημοσιευθεί σε αντίστοιχες ανθολογίες ποίησης. Ένα μικροδιήγημά της μεταφράστηκε στα Ισπανικά και δημοσιεύθηκε σε αντίστοιχη ανθολογία. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ιστορίες με λυπημένη αρχή» (Νέος Αστρολάβος /Ευθύνη 2012) και «Μελάνι στον ουρανίσκο» (Μελάνι 2015).
