Τέσσερα τραγούδια σε στίχους του Ηρακλή Παπασιδέρη

Την καλή μου καρδιά δε θα βρεις πουθενά.
Σαν εμένα ποια θα σε νιώσει;
Κάθε τόσο γυρνάς και δεν ξέρω πού πας
και η σκέψη μ’ έχει πληγώσει.

Θέλω να ζεις για μένα,
αγάπη μου, για μένα.
Δεν έχω άλλο τίποτα
στον κόσμο από σένα.

Την καλή μου καρδιά δε θα βρεις πουθενά.
Σαν εμένα ποια θα σε νιώσει;

Αν ζητάς αφορμή για ν’ αλλάξεις ζωή,
σου το λέω, θα μετανιώσεις.
Και θα ’ρθει μια στιγμή που θα κλάψεις πολύ,
πρόσεξέ με πριν με προδώσεις.

Θέλω να ζεις για μένα,
αγάπη μου, για μένα.
Δεν έχω άλλο τίποτα
στον κόσμο από σένα.

Την καλή μου καρδιά δε θα βρεις πουθενά.
Σαν εμένα ποια θα σε νιώσει;

Είμαι ένας ήλιος χωρίς αχτίδες
ένα πουλί χωρίς φτερά
ένα καράβι χωρίς λιμάνι
που ταξιδεύει να βρει χαρά

Πόσες φουρτούνες και καταιγίδες
μ’ έχουνε βρει μες στη ζωή
τόσο φαρμάκι γιατί να πίνω
από το βράδυ ως το πρωί

Είμαι ένας ήλιος χωρίς αχτίδες
χωρίς αγάπη στη ζωή
κι αντί το γέλιο έχω το δάκρυ
για συντροφιά μου πάνω στη γη

Μια ζητιάνα, μια ζητιάνα σιγοκλαίει
μπρος στην πόρτα του παιδιού της ξαγρυπνά.
Μια ζητιάνα, μια ζητιάνα.

Το 'χει η μοίρα
στη ζωή της να το χάσει,
το 'χει η μοίρα της
γραμμένο να πονά.

Μια ζητιάνα, μια ζητιάνα σιγοκλαίει
το παιδί της ν’ αγκαλιάσει δεν μπορεί.
Μια ζητιάνα, μια ζητιάνα.

Το κοιτάει
και πονάει κι όλο λέει,
δεν τη θέλει
άλλο πια τέτοια ζωή.

Μια ζητιάνα, μια ζητιάνα αργοπεθαίνει
στου σπιτιού της σε μια απόμερη γωνιά.

Το παιδί της,
το παιδί της περιμένει,
να της κλείσει
τα δυο μάτια για στερνά.

Όλη τη νύχτα έκλαιγε
απόψε το φεγγάρι
γιατί χωρίσαν δυο καρδιές
για πάντα αυτό το βράδυ.

Και το φεγγάρι μάρτυρας
είδε το χωρισμό τους
την ώρα που μαλώνανε
στην ερημιά οι δυο τους,
στην ερημιά οι δυο τους.

Ήρθε και το ξημέρωμα
και βρήκε γκρεμισμένο
ένα μεγάλο έρωτα
στο δρόμο πεταμένο.

Και το φεγγάρι μάρτυρας
είδε το χωρισμό τους
την ώρα που μαλώνανε
στην ερημιά οι δυο τους,
στην ερημιά οι δυο τους.