Τέσσερα τραγούδια για Σοφίες

Στην πλατεία Αμερικής σε πρωταντίκρισα
μέχρι την οδό Φυλής σε φίλησα και ρίγησα,
Φιλελλήνων είπες πάω, πάω για δουλειά,
στην Ελληνορώσων μέσα βρεθήκαμ’ αγκαλιά

Αχ, βρε Σοφία, βρε Σοφίτσα
αγκαλιά μες στη σοφίτα
ρούχα, αχ και μυστικά

Το σεντόνι μες στην μπόρα
άσπρη ξεχασμένη χώρα
είμαστε αυτή την ώρα
για την άγια την άλλη ποιος ρωτά

Τόσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο που νενικήκαμε
κι όσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο και νενικήκαμε

Τη Στρατού πήρα ξανά, ήρθα και πέταξα
στη πλατεία Μεταξά σου'πα "ναι", σου'ταξα
κι αν που πεις ποτέ σου "όχι" θα'ναι δυο λεπτά,
ξαποσταίνει εμάς η σχέση προς τη δόξα της τραβά

Αχ, βρε Σοφία, βρε Σοφίτσα
αγκαλιά μες στη σοφίτα
ρούχα, αχ, αχ και μυστικά

Το σεντόνι μες στην μπόρα
άσπρη ξεχασμένη χώρα
είμαστε αυτή την ώρα
για την άγια την άλλη ποιος ρωτά

Τόσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο που νενικήκαμε
κι όσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο και νενικήκαμε

Πρώτα σε λέγανε Σοφία κι εμένα λέγανε τρελό,
τώρα σε λένε Ευτυχία, κι εμένα λένε τυχερό,
τα όνειρά μου αραγμένα σ’ ένα λιμάνι σιγουριάς,
και τα δικά σου φυλαγμένα μόνο για `μένα τα κρατάς.

Αχ, Σοφία πάψε να πονάς
σαν ταινία η ζωή για μας,
αχ, Σοφία πάψε να πονάς
τιμωρία είναι ν’ αγαπάς.

Πρώτα σε λέγανε Σοφία κι εμένα λέγανε τρελό,
τώρα σε λένε Ευτυχία, κι εμένα λένε τυχερό,
εγώ καράβι κουρασμένο που δεν αντέχει στον καιρό,
σ’ ένα ταξίδι μεθυσμένο, σ’ ένα κορμί ωκεανό.

Αχ, Σοφία πάψε να πονάς
σαν ταινία η ζωή για μας,
αχ, Σοφία πάψε να πονάς
τιμωρία είναι ν’ αγαπάς.

Ασπρόμαυρη φωτογραφία
μοιάζει θολό αρνητικό,
μου είχες κάνει κι αφιέρωση
Σοφία που 'γραφε τότε:
"Μια ζωή θα σ’ αγαπώ".

Πού να 'σαι άραγε Σοφία
ποιον αγκαλιάζεις τι του λες,
π’ όση μου πήρες ευτυχία
δίνεις σε ξένες αγκαλιές.

Πού να 'σαι άραγε Σοφία,
πόση μου πήρες ευτυχία.

Ξεθώριασ’ η φωτογραφία
όπως ξεθώριασες κι εσύ.
Κι ας είχες πάρει στις
βαλίτσες σου Σοφία τότε
θυμάμαι τη μισή μου τη ζωή.

Πού να 'σαι άραγε Σοφία
ποιον αγκαλιάζεις τι του λες,
π’ όση μου πήρες ευτυχία
δίνεις σε ξένες αγκαλιές.

Πού να 'σαι άραγε Σοφία,
πόση μου πήρες ευτυχία.

Μια βαρκούλα περιμένει
με κοράλλια στολισμένη,
όμορφή μου, να σε πάρει
ταξιδάκι με φεγγάρι.

Σοφία, άστρο της αυγής,
γιατί τον Μάη να χαθείς,
να γίνεις σύννεφο βοριάς
λυγμός και δάκρυ της καρδιάς;

Αμοργό σαν θα περάσεις
στ’ ανοιχτά λίγο ν’ αράξεις
να σου πουν δυο αγγελούδια
κυκλαδίτικα τραγούδια.

Σοφία, άστρο της αυγής,
γιατί τον Μάη να χαθείς,
να γίνεις σύννεφο βοριάς
λυγμός και δάκρυ της καρδιάς;