Πέντε τραγούδια του Νίκου Ζιώγαλα

Τι να 'ναι αυτό που ξαφνικά μ’ αναστατώνει
όταν τα πόδια σου προβάλλουν στα σκαλιά
χάνω τον έλεγχο και κάνω χίλια λάθη
τ’ αφεντικό τη γράφει τη ζημιά

Μην ξαναρθείς απ’ τη δουλειά δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σ’ αντικρίσω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά

Τι να 'ναι αυτό που ξάφνου μέσα μου φουντώνει
όταν σε βλέπω να γελάς με σιγουριά
χάνω τον έλεγχο το μάτι μου θολώνει
κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά

Μην ξαναρθείς απ’ τη δουλειά δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σ’ αντικρίσω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά

Ησύχασε η θάλασσα
μέσα στα μάτια σου
Το πλοίο φτάνει,
μπαίνει μες στο λιμάνι
Τώρα που ησύχασε κι εμένα η καρδιά μου
Ο πόνος άλλο τώρα, πια δε μας φτάνει

Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω
Να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ
Πέρασε η μπόρα, πέρασε

Κανείς δε θα μπορέσει να σε πειράξει
άγγελος φύλακας θα βάζει τάξη
άγγελος θα `μαι εγώ για σένα
άνοιξε τα φτερά σου πάνω από μένα

Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω
να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ
τίποτα πια στην τύχη, τίποτα
μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω
να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ

Πέφτουν τα ψέματα βροχή
μα η αλήθεια σώζει
κι η μόνη αλήθεια είσαι εσύ
η πιο γλυκιά ανταμοιβή

Εδώ οι κακίες ντύνονται
λευκό αγγέλου ντύμα
πάρε με απόψε πάρε με
ζεστό αγάπης κύμα

Και σε περιμένω
τσιγάρο αναμμένο
και σε περιμένω
στην αγκαλιά σου να σωθώ

Λυσσομανάει ο άνεμος
μα ο άνεμος δεν ξέρει
πως το κορίτσι που θα ‘ρθει
την άνοιξη θα φέρει

Και σε περιμένω
τσιγάρο αναμμένο
και σε περιμένω
σαν ακρογιάλι θα ανοιχτώ

Και σε περιμένω
τσιγάρο αναμμένο
και σε περιμένω

Πάρε με απόψε πάρε με
στα μαγικά φτερά σου
βάλε με απόψε με βάλε με
μέσα στην αγκαλιά σου

η Πόπη, η Τασούλα κι η Χριστίνα
η Μαρίνα κι η Λουτσιάνα στα ποδήλατα
απόγευμα, μου άνοιγαν τον ορίζοντα.

Όλη η βδομάδα πέρναγε για να 'ρθει το Σαββάτο
στη βόλτα πάνω – κάτω να σε δω
με τα μάτια της ψυχής μου εγώ σε κοίταγα
δε χόρταινα, πήρα μετά και πέταξα μακριά.

Πέρασαν τα χρόνια
γίναν τόσα στη ζωή μας
μια λέξη τότε δεν είχαμε πει.
Τώρα σαν με βλέπεις
μ’ αγκαλιάζεις κι όλο μου μιλάς
σαν πρόσωπο, αγαπημένο
σαν φίλο που για χρόνια είχε χαθεί.
Σαν φίλο που για χρόνια είχε χαθεί...

Μου άνοιγαν τον ορίζοντα...

Μην αναστενάζεις έτσι σε προειδοποιώ
δεν είμαι αυτό που φαίνομαι δεν είμαι από εδώ
είμαι της παλιάς σχολής με όνειρα μεθώ
μα βλέπω τι έχεις στο μυαλό

Πρόσεχε κοίτα να με προλάβεις
γιατί θα χάσεις την καρδιά σου χωρίς να καταλάβεις
θα αναρωτιέσαι τι και πως
πρόσεχε είμαι ρομαντικός

Πρόσεχε δεν ξέρω αν θα προλάβεις
σε έχω δει εδώ κοντά πολλές φωτιές να ανάβεις
βλέπω τον έρωτα αλλιώς πρόσεχε είμαι ρομαντικός

Αν είσαι έξυπνη σου λέω πάψε να με κοιτάς
αν αρχίσω να φουντώνω δε με σταματάς
δυο θάλασσες να μου ριχτούν δεν πρόκειται να σβήσω
μέχρι να σε κερδίσω

Πρόσεχε κοίτα να με προλάβεις...