Πέντε τραγούδια του Κώστα Κλάββα (Β)

Γράφω στον ουρανό
καράβι χάρτινο
σύννεφο στα πανιά
στην πρύμνη το νοτιά.

Σφράγισα τη γραφή
με τον αυγερινό
καράβι χάρτινο
θα φύγει και θα ρθει.

Γράφω στον ουρανό
ένα καράβι μ’ άσπρα πανιά
χίλια κουπιά φτερά
για να γυρίσει το δειλινό.

Και πριν φανεί η αυγή
και σβήσει τη γραφή
θα περιμένω να ξαναδώ
σημάδι πως το πρώτο αστέρι
αχνό στον ουρανό.

Δυο ψυχές δροσάτες ρίζες
σ’ ένα κόσμο μ’ ερημιά
ξεχαστήκανε, χαθήκαν,
στο φεγγάρι 'γίναν μια,
πέταξαν με τα πουλιά.

Αν ποτέ διψάσεις
και πικρό ψωμί χορτάσεις,
ποιος θα λυπηθεί;
Αν τον ήλιο νιώσεις
να σε κάψει κι αν ιδρώσεις,
ποιος θα σε νοιαστεί;
Κι αν χαρά γεμίσεις
κι από έρωτα ριγήσεις
σ’ ακροθαλασσιά,
άνθισε λεμόνι,
τώρα σου δεν είσαι μόνη
κι ας φαντάζεις μια.

Μες στην πυρωμένη άμμο
ένα κύμα, μια ραλιά,
πέντε δάχτυλα στολίζαν
με λουλούδι τα μαλλιά
κι άνθιζε μια λυγαριά.

Αν ποτέ διψάσεις ...

Στη νύχτα μέσα έχω χαθεί
και η σκιά σου μ’ ακολουθεί,
τα χέρια απλώνω και η σκιά
όλο και πάει πιο μακριά.

Μακρύς ο δρόμος κι όλα βαριά,
κάθε μου βήμα μια μαχαιριά,
μια μαχαιριά.

Δάκρυ της Άνοιξης, βροχή τ’ Απρίλη,
ήρεμη, σύντομη και ξαφνική,
γαλάζιο σύννεφο ήρθε να στείλει
βροχή το δάκρυ του μέσ’ στην ψυχή.

Θέλω όπου θέρισαν να περπατήσω
μέσα στ’ απόβροχο το γαλανό,
να βρω την Άνοιξη, να τραγουδήσω,
να δω στα μάτια σου τον ουρανό.

Θέλω όπου θέρισαν να περπατήσω
μέσα στ’ απόβροχο το γαλανό,
είδα το σύννεφο να 'ρχεται πίσω
και να σκεπάζει τον ουρανό.

Τα καλοκαίρια κοιτώ τ’ αστέρια
και τους χειμώνες, τις συννεφιές,
ψάχνω για σένα μες στα αιθέρια
και μες στου χρόνου τις εποχές.

Τα πουλιά που πετούν με κρατούν στ’ ανοιχτά τους φτερά,
τη χαρά που ζητώ έχει βρει στην καρδιά σου φωλιά.

Και χρόνια τώρα κοιτώ τ’ αστέρια
κι όλο για σένα θα τα ρωτώ.

Τα καλοκαίρια κοιτώ τ’ αστέρια
και τους χειμώνες, τις συννεφιές,
ψάχνω για σένα μες στα αιθέρια
και μες στου χρόνου τις εποχές.

Τα πουλιά που πετούν με κρατούν στ’ ανοιχτά τους φτερά,
τη χαρά που ζητώ έχει βρει στην καρδιά σου φωλιά.

Και χρόνια τώρα κοιτώ τ’ αστέρια
κι όλο για σένα θα τα ρωτώ.

Τα καλοκαίρια κοιτώ τ’ αστέρια
κι όλο για σένα θα τα ρωτώ.