Εφτά τραγούδια για τον Ιούλιο

Ιούλιος κι ο άνεμος δεν είναι δω
Φτερούγισμα βεντάλιας στο μπαλκόνι
Μα μια ανάμνηση παλιά 
τα διπλωμένα μου πανιά φουσκώνει

Θα δανειστώ του ναύτη τη ματιά 
με δάκρυ αλμυρό θέλω να κλάψω
και κει στου πάθους τ’ ανοιχτά
ό, τι με κούρασε θα το πετάξω

Θα βρω της νύχτας το σκοπό
και με τη λύρα του Ορφέα
μέσα στον ύπνο σου θα μπω
εσύ 'σαι η αγάπη μου η ωραία

Φοράει νύχτα στα μαλλιά του φεγγαριού την άλω
να γίνει η αγάπη διάφανη, γυναίκα ποθητή
από το κάστρο της Ωριάς στέλνει στερνό σινιάλο
και περιμένει τρέμοντας Ιούλιο πορθητή.

Με της φωτιάς τα άλογα ο ήλιος ταξιδεύει
σε παϊτόνι ολόχρυσο στους δρόμους τ' ουρανού
και μια ψυχή που καίγεται τον άνεμο αγναντεύει
και χάνεται στα σύννεφα τσιγάρου πρωινού.

Ένα τσαμπάκι μέλισσες και λιάτικο σταφύλι
είναι του μήνα Καίσαρα το βιός τ αληθινό
κι ο ποιητής που έψαχνε θαλασσινό τριφύλλι
έγινε άστρο ανέσπερο και φως εωθινό.

Είναι µέρες που είναι τόσο πεισµωµένο το κακό
δεν κατεβάζει ούτε στιγµή τα µάτια
Σε κοιτάζει ίσια στο αίµα σα µωρό
Μέχρι να σπάσεις.

Είναι βράδια που νικάνε και φυσάει από παντού
Και ξηµερώνεις µακριά από όλους
Φοβισµένος στη φωλιά του κυνηγού
Θα σε ξεχάσουν.

Mην κλειδώνεις πίσω σου την πόρτα
Είναι αργά, δεν θα ξαναγυρίσεις
H αυλή σου θα γεµίσει άγρια χόρτα
Κι εσύ αλλού θα αγαπάς κι αλλιώς θα ζήσεις.

Είναι ώρες που δεν φτάνει κι είναι λίγο το καλό
που δεν αντέχει ούτε στιγµή η αγάπη
Ο Ιούλιος θα µας κάψει το µυαλό
Θα µας τελειώσει.

Απάνω σε βουνοκορφή κουπί ορθό στημένο
το τρεχαντήρι μου ο Άι- Λιας με το πανί ανοιγμένο
και το καΐκι μου ο Άι -Λιας με το πανί ανοιγμένο
κρατώ στο χέρι τις βροχές, τον κεραυνό που αστράφτει
έχω και μες στο τσούρμο μου εναν ουράνιο ναύτη
είμ’ οδοιπόρος στα βουνά, με άμαξα στα νέφη
σαν βλέπω κρίμα κι άδικο οδύρομαι και βρέχει

Είναι το βλέμμα μου φωτιά που πυρπολεί τα χρόνια
και τυραννάω τους τύραννους και τους δικάζω αιώνια
την παιδοκλέφτρα κυνηγώ κι αυτή πως με φοβάται
τη Λάμια που `χει ανάθεμα ποτέ να μην κοιμάται
γεια σας, χαρά σας στα παιδιά, ευχές με τον αέρα
για της αυγής το νέο φως, για την καινούργια μέρα

Η βροχή ζεστή
Φέρνει το ληστή
Πιο κοντά να μου πίνει το αίμα.

Ο Ιούλιος
Ήταν Δούρειος
Ένα δέμα γεμάτο ψέμα.

Εκατό φιλιά
Δε σε φέρνουν πια.
Έχει αλλάξει το τοπίο...

Και τα σύννεφα
Έτσι στα κρυφά
Το βουλιάξανε πάλι το πλοίο...

Κι όλα γύρω μου
Των ονείρων μου
Και της φαντασίας μου είναι δώρα.

Τραγουδάω μεν
Όμως στο ρεφρέν
Η ζεστή βροχή θα γίνει μπόρα...

Εκατό φιλιά
Δε σε φέρνουν πια.
Έχει αλλάξει το τοπίο...

Και τα σύννεφα
Έτσι στα κρυφά
Το βουλιάξανε πάλι το πλοίο...

Απ' όλα τα υπόγεια
που μείναμε θαρρώ κανένα δεν ξεχνώ.
Ταράτσες όμως σκέφτομαι
να σου χαρίζω κι έρχομαι να δούμε ουρανό.

Το όνειρο ναυάγησε
κάπου στην Αμοργό
το ψάχνεις στην κουζίνα
τις νύχτες που αργώ.

Το όνειρο το χάσαμε
Ιούλη στην Αθήνα
και του χρωστάμε μάτια μου
τον τελευταίο μήνα.

Απ' όλες τις συγγνώμες
αυτή που θα σου 'πω γυαλί για να κοπώ.
Σε δίπλα δρόμους βγήκαμε
Μισές κουβέντες είπαμε κι ακόμα σ' αγαπώ.

Το όνειρο ναυάγησε
κάπου στην Αμοργό
το ψάχνεις στην κουζίνα
τις νύχτες που αργώ.

Το όνειρο το χάσαμε
Ιούλη στην Αθήνα
και του χρωστάμε μάτια μου
τον τελευταίο μήνα.

Ο Παναγής ο Κωνσταντής κι ο Μιχαλιός
Τά ’πιναν χτες στο μαγαζί της Μαρουλιώς
Και βλαστημούσε και ρωτούσε ο Μιχαλιός
Σκάρτη ζωή για δε μας φέρθηκες αλλιώς;

Και τα χαράματα που εσώθη το κρασί
Στο μαγαζί μπήκες παντέρημη κι εσύ
Και δακρυσμένος σε ρωτούσε ο Μιχαλιός
Σκάρτη ζωή για δε μου φέρθηκες αλλιώς

Πόσοι καημοί και πόσα βάσανα μαζί
Κάθε βραδιά στης γειτονιάς το μαγαζί
Σκάρτη ζωή για δε μας φέρθηκε αλλιώς
Και δε μας φτάνει το κρασί της Μαρουλιώς;