Έξι τραγούδια του Νοεμβρίου

17 του Νοεμβρίου
Γρηγορίου Νεοκαισαρείας του θαυματουργού
Οσίου Λαζάρου του ζωγράφου και Χαζάρου
Ζαχαρίου του σκυτοτόμου
Γενναδίου και Μαξίμου πατριαρχών
Νίκωνος μαθητού Σεργίου του Ρώσου και
του πολυτεχνείου της γενιάς μου

Ήταν Νοέμβριος όπως και τώρα
στο δάσος παίζαμε πάλι κρυφτό
κι όταν εξέσπασε θε μου η μπόρα
σμίξαν τα χείλη μας φιλί ζεστό

Πάλι Νοέμβριος όπως και τότε
τα τρένα κίναγαν από το σταθμό
φεύγουν για πόλεμο οι στρατιώτες
μην κλαις καρδούλα μου θα ξαναρθώ

Στο μάκρος του δρόμου τα φύλλα πεθαίνουν
και πάνω στα φύλλα τα δάκρυα σωπαίνουν

Νοέμβριος ήταν και τότε
ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
εσύ το λησμόνησες πια
μα εγώ καθώς πέφτουν τα φύλλα
ξανά με βαθιά ανατριχίλα
θυμάμαι χαμένα φιλιά

Νοέμβριος ήταν και τότε
ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
εσύ το λησμόνησες πια
χαμένα φιλιά και κίτρινα φύλλα
παντού ερημιά

Τα φύλλα πεθαίνουν στου δρόμου τα μάκρη
τα δάκρυα σωπαίνουν στων φύλλων την άκρη

Νοέμβριος ήταν αλήθεια
που μου 'φερες τα παραμύθια
του κόσμου με μια σου ματιά

Νοέμβριος ήταν και τότε
ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
εσύ το λησμόνησες πια
χαμένα φιλιά και κίτρινα φύλλα
παντού ερημιά

Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει μ' ένα τρένο
Αθήνα Λάρισα ωραία Θεσσαλία
Στην Κατερίνη ακούει τραγούδι αγαπημένο
με μια πληγή από παλιά μελαγχολία

Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ' ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει
Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ' ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει

Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...

Νοέμβρης μήνας με καράβι ταξιδεύει
Χανιά Ηράκλειο και κόλπο Μιραμπέλου
μεθυστικά στα πανηγύρια μνημονεύει
Αγ.Μηνά και Μιχαήλ του Αρχαγγέλου

Το Ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
το Ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,

Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...

Νοέμβρης μήνας με το ΚΤΕΛ στην Πάτρα πάει
μέρα γιορτής νιώθει το κρύο ν' αγριεύει
αφού ευχήθηκε στην πόλη που αγαπάει
τριάντα μέρες στη βαλίτσα του μαζεύει

Η μοναξιά του σαν ανήμερο θηρίο
και φεύγει μ' ένα κουρασμένο λεωφορείο,
Η μοναξιά του σαν ανήμερο θηρίο
και φεύγει μ' ένα κουρασμένο λεωφορείο,

Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...

Το χτες που μ’ αφήνει, μια μέρα μου σβήνει,
το σήμερα τρέχει και δε με προσέχει,
ας μη με προσέξει μέχρι να φέξει
και τ’ αύριο σαν φτάσει, θα μ’ έχει ξεχάσει.

Και μπήκε ο Νοέμβρης, πώς θα 'ρθεις να με βρεις,
με τόσο χειμώνα πού να 'βρω κρυψώνα,
να μην με αρπάξει, ρυτίδα μου φτιάξει
κι ο Μάρτης σαν φτάσει, θα μ’ έχει ξεχάσει.

Την Άνοιξη θα 'ρθεις, θ’ ανοίγει ο Μάρτης,
θα δεις, θα 'μαι μόνο παιδί είκοσι χρόνων,
κι ας βρήκα κρυψώνες σαράντα χειμώνες,
θα δεις, θα 'μαι μόνο παιδί είκοσι χρόνων.

Και μπήκε ο Νοέμβρης, πώς θα 'ρθεις να με βρεις,
με τόσο χειμώνα πού να 'βρω κρυψώνα,
να μην με αρπάξει, ρυτίδα μου φτιάξει
κι ο Μάρτης σαν φτάσει, θα μ’ έχει ξεχάσει.

Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω

Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ’ αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό

Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομήντα τρία

Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα

Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα

Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια

Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία

Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεννιά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη

Σημαίες και γαρίφαλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό

Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν.