Έξι τραγούδια σε στίχους της Ελεάνας Βραχάλη

Τι μου δίνεις να γυρίσω
πώς φυσάς ν’ ανοίξω πανιά
πώς το χέρι να κρατήσω
που ξανά μου δίνει φωτιά.

Στο ταξίδι αυτό
τι λόγια να πω
χαμένη καρδιά μου σαν το θησαυρό.

Μου 'χες κλάψει πολλά
πάνω σε δυο φιλιά.
Είναι η ζωή μια μάχη απλώς
κι άδικος, παράξενος αποχωρισμός.

Μου 'χες δώσει πολλά
πάνω που 'λεγες γεια.
Είναι η ζωή μια τρέλα εντελώς
όνειρο που τρέμει μπρος το φως.

Πώς τα χείλη να φιλήσω
που 'χουν δει και ψέμα κι ευχή.
Τι μου δίνεις να γυρίσω
τι θα δω που δεν το έχω δει.

Όσοι αγάπησα κατά κανόνα
μου έκαναν δώρο ένα χειμώνα
ελπίδες και ξερά κλαδιά
και διώχνω όλα τα πουλιά
λες κι έρχονται εδώ πολλά.
Όσοι αγάπησα κατά κανόνα
μου έκαναν δώρο ένα χειμώνα
θύελλα αγάπη σκοτεινή
κι αέρας πήρε το κλειδί
που άφησα στο φως να μπει.

Πόσο ανάποδα οι άνθρωποι σκέφτονται
εύκολα φεύγουν δύσκολα έρχονται.

Όσοι αγάπησα κατά κανόνα
μου έκαναν δώρο ένα χειμώνα
κι εγώ κατάλαβα νωρίς
τη σημασία της βροχής
στο χώμα αυτό της αντοχής.

Γράφω εγώ συνθήματα
γράμματα, μηνύματα
και ούτε μια απάντηση
χρόνια έχω συντροφιά
αντί για σένα μια σκιά.

Μόνη τα μεγάλωσα
τα όνειρα που μάλωσα
που κλαίνε σε ζητούν διαρκώς
μα μου λείπεις δίχως άλλοθι
αχ, τι ζωή παράλογη.

Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ` αυτό τ` αστείο
εγώ για δύο.

Φτιάχνω εγώ καφέ για δυο
και μιλάω στο κενό
σου συζητώ τα νέα μου
σε βλέπω στον καθρέφτη μου
σε νιώθω εδώ συμπαίκτη μου.

Η αλήθεια είναι ένα παραμύθι
Με σένα θέλω να τ’ ακούω μόνο
ν’ ακούω θέλω τη φωνή σου μόνο
Μια σκιά θανάτου είναι η ζωή
μα, δε φοβάμαι αν είσαι μαζί μου εσύ

Μίλα μου, να φύγει το σκοτάδι
μίλα κι ας μην ξέρεις τι να πεις
Είναι επείγον, αλλά ποιος θα καταλάβει
ποιος αντέχει τα λόγια της ψυχής
Μίλα μου, αυτό μόνο ζητώ
Μίλα μου, για να μ’ αγαπώ

Είσαι ο καθρέφτης μου γι’ αυτό σε σπάω
Φοβάμαι εσένα που σε θέλω τόσο
σε θέλω εσένα που φοβάμαι τόσο...
Αγάπη φάντασμά μου, αγάπη φως
είσαι ο χαμένος μου ο παράδεισος

Κρύο - ζεστό με πας,
μαργαρίτα είμαι με μαδάς.
Δε μ’ αγαπάς... μ’ αγαπάς...

Πες μου πώς να μοιάζω για να σου ταιριάζω,
πώς θες να γίνω,
είμαι αγαπημένη φίλη σου και ξένη,
πες μου να μείνω.

Ποιο ρόλο εγώ να υποδυθώ για να σε βρω,
ποιο ρόλο εγώ να υποδυθώ για να σε βρω.

Πώς να γεννηθώ, πώς από μέσα σου να βγω
για να με θες όπως κι εγώ,
πώς θες να γίνω, πώς να γεννηθώ
και ποιο Θεό να μιμηθώ,
για να 'μαι κάτι αρκετό, πώς θες να γίνω.

Ψάχνω να βρω λύσεις να με προτιμήσεις,
πες μου να μείνω.
πες μου πώς να μοιάζω για να σου ταιριάζω,
πώς θες να γίνω.

Ποιο ρόλο εγώ να υποδυθώ για να σε βρω,
ποιο ρόλο εγώ να υποδυθώ για να σε βρω.

Πώς να γεννηθώ, πώς από μέσα σου να βγω
για να με θες όπως κι εγώ,
πώς θες να γίνω, πώς να γεννηθώ
και ποιο Θεό να μιμηθώ,
για να 'μαι κάτι αρκετό, πώς θες να γίνω.

Ήμουνα μικρός για τόσα αινίγματα,
και όμως τα απάντησα μωρό μου,
έκανα με σένα τόσα ανοίγματα,
τώρα έχω κλειστεί στον εαυτό μου.

Σου 'ριξα τα δίχτυα μα δεν πιάστηκες,
Ξέρεις να ξεφεύγεις απ’ το θέμα,
Ίσως έχεις δίκιο που φυλάχτηκες,
Απ’ το σ’ αγαπώ και από μένα.

Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο αν μείνεις θα δεθώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ’ αγαπώ, το σ’ αγαπώ.

Σου 'δωσα τα πάντα κι όμως στάθηκες,
Σ’ όλα αυτά που μου κρατάς κρυμμένα,
Ίσως έχεις δίκιο που αντιστάθηκες,
Και στο σ’ αγαπώ, μα και σε μένα.

Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο μείνεις θα δεθώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ’ αγαπώ, το σ’ αγαπώ.