Κοχύλια. Πόσες βουτιές δεν κάναμε ως παιδιά για να ανακαλύψουμε τους μαγεμένους αυτούς θησαυρούς της θάλασσας; Πόσες γωνιές των σπιτιών μας δεν έχουν διακοσμήσει; Πόσες φορές δεν τα έχουμε κρεμάσει στον λαιμό μας και στα χέρια μας για να κλέψουμε κάτι από την ομορφιά τους; Πάμε να τα συναντήσουμε στα λόγια των ποιητών!
Το κοχύλι-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μας στην άμμο
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
πού να ‘ν’ η αγάπη για να πάω
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο
Πηγή: Τα ρω του έρωτα
Κοχύλια-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
Κάποια ξωτικά κοχύλια,
Στ' ακρογιάλι σκορπιστά,
Μοιάζουν νεκρωμένα χείλια,
Μοιάζουν μάτια σφαλιστά.
Λείψανα που 'ριξε η μοίρα
Απ' αγνώριστο νεκρό,
Τα ξεδιάλεξα τα πήρα
Με χαμόγελο πικρό.
Κι' όταν ήρθε η μαγεμένη
Ώρα του μεσονυχτιού,
Που ξυπνούν οι πεθαμένοι
Με τον πόθο του σπιτιού,
Τα σβησμένα μάτια αρχίσαν
Να σκορπούν φεγγοβολιά
Και τα χείλια αντιλαλήσαν
Κάποια γνώριμη λαλιά.
Πηγή: Γαλήνη, Άπαντα
Κοχύλι έξω απ' τη Θάλασσα-ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ
Υποψιάζομαι την άλλη οδύνη,
την πιο πικρή,
το καταστάλαγμα της θλίψης έτοιμο
και ποια στιγμή, καθώς,
ύπουλη βροχή στο θέρος μέσα θα' ρθει
γονατιστό μπρος στ' ανοιχτό παράθυρο
να μ' εύρει.
Δεν έχω δύναμη πια να σ' αγαπήσω.
Κοχύλι είμαι έξω απ' τη θάλασσα,
νεκρό πάνω στην αμμουδιά που καίει.
Άδικα
προσπαθεί το κύμα στο βυθό να με σύρει.
Στέγνωσε
ο ήλιος της μοναξιάς όλες μου τις αισθήσεις.
Ούτε ο ίσκιος της θαλασσινής εσπέρας
ζωντανεύει πια μέσα μου τον έξαλλο ρυθμό,
αυτόν που άλλοτε σημάδευε γυμνές τις ώρες,
γυμνό το βήμα ενάντια στο πορφυρό σημείο,
που αντανακλούσε πάνω μου τον οίστρο όλης της βίας,
κερδίζοντας κάθε στιγμή απ' τον ίλιγγο τη μέθη κείνη,
που καίει αειπάρθενη στο στήθος,
φλόγα των ματιών, που αναστρέφει
όλα τα κοπάδια των περιστεριών ψηλά,
και γονατίζει
την περηφάνεια της ιτιάς στο χώμα.
Πηγή: Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά, Διόσκουροι
Το μαργαριταρένιο κοχυλάκι-ΤΑΚΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
Πάνω
απ'το θλιμμένο σου εαυτό
γερτή μια κατακόκκινη
παπαρούνα
να οδηγάει τα όνειρά σου
και η γυμνή σου ιδέα
να ριπίζει
τον κίτρινο κάμπο
και να φυτεύει
απλόχερα
τα λουλούδια της αγάπης
Και να'ναι τότε
που ένα δειλό
μαργαριταρένιο κοχυλάκι
ξεχασμένο
στη βαθιά σου τσέπη
σου μιλούσε κρυφά
και σου θύμιζε
τη σκοτεινή του φυλακή
και τη θαλασσινή
καταγωγή του.
Πηγή: Ρόδινες στάλες,1949
Κοχύλια –ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ Η .ΚΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Έκλαψα μόνος μου
σε μια παραλία γεμάτη κοχύλια
Μέσα μου ζωντάνευαν θύμησες του χτες,
μήνυμα του αύριο
Ειρηνική παλίρροια στοχασμών
Το μαρξιστικό εγώ ταπεινωνόταν
στα μπουγάζια του έρωτα του θεριστή
Και τα φυλλοκάρδια γέμισαν πηχτό
μεστωμένο πέλαγο παραπόνου,
για την άνοιξη
Πηγή: Πορτολάνος ,1999
Ρήγμα-ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ
Έμεινα μόνη
μ’ ένα κοχύλι
λευκής σιωπής
στα χέρια...
Ζεστός ο ήλιος
που μου κλείνει
τα βλέφαρα,
διεκδικώντας
τις μεσημβρινές
διαστάσεις μου
μέσα στο Χρόνο.
Πηγή: Σε χρόνο διαγώνιο,1996
Παραδοχή εποχής-ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ
Εκείνο το καλοκαίρι
Δαγκάνοντας με τους φλοίσβους του
Τα χείλη της άμμου
Ήρθε
Συναυλία κοχυλιών
Χορός οστράκων
Στην πίστα της παλάμης σου
Ατέρμονη προσδοκία
Του μετώπου μου
Εκείνο το καλοκαίρι
Σταματημένη ηλικία
Ετοίμασε τη βαριά του σφραγίδα
Πηγή: https://stixoi.info/
Η θάλασσα δεν είναι μακριά-ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Η θάλασσα δεν είναι μακριά
Η θάλασσα ποτέ δεν είναι μακριά
Κι όταν γελά
Όλα τα ξεχασμένα κοχύλια
Από παιδικά χέρια αφημένα στο βράχο
Γίνονται γλάροι
Η ομορφιά ποτέ δεν περιμένει
Ανθίζει πριν από την έκπληξη.
Πηγή: Η παρακμή της μνήμης ,2007
Κοχύλια -ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΪΤΑΤΖΗ-ΧΟΥΛΙΟΥΜΗ
Αν ερωτεύτηκες σε ρέμα
χείμαρρος
Αν έθαλλες σ’ αγκάθια
θηλιά
Στης λίμνης τη γαλήνη αν βυθίστηκες
θλίψη
Αν σ’ αναχώματα περπάτησες
προσφυγιά
Αν χύθηκες σε θάλασσα
αναχώρηση
Κοχύλια εξορύσσουν
κοιτάσματα φωτός
σ’ υποθαλάσσια ρεύματα
Πηγή: Λιγοστεύουν οι λέξεις
Τα κοχύλια της ζωής μου - ΤΖΟΥΤΖΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ
Σ’ ένα μικρό κουτάκι τα φυλάω,
τα κοχύλια της ζωής μου.
Καθένα από αυτά,
κρύβει και μια ιστορία
βαθειά μέσα του.
Ακουμπάς το αυτί σου προσεκτικά
πάνω του,
και σου την ψιθυρίζει.
Σου λέει για τη μαγική εκείνη στιγμή,
για την παραλία που το μάζεψα,
για την θάλασσα που κολύμπησα
γυμνή,
για τον ήλιο, που χάιδεψε το κορμί μου
μετά, όταν στην αμμουδιά
αποκαμωμένη από την πάλη
με τα κύματα ή με τον έρωτα,
ξάπλωσα να ξεκουραστώ...
Για τον ουρανό που του παραδόθηκα,
την μέρα,
χαζεύοντας τα σύννεφα,
και την νύχτα,
όταν με νανούριζε με τ'αστέρια του
και με μάγευε,
πότε με τον Αλντεμπαράν,
και πότε με τον Σταυρό του Νότου.
Σ’ ένα μικρό, τόσο δα κουτάκι...
είναι κλεισμένη με την αλμύρα της,
όλη μου η ζωή.
Και δε διακρίνεται πιά,
αν είναι το αλάτι αυτό
στον πάτο του,
από τα δάκρυα, ή την θάλασσα...
Πηγή: Τα αδέσποτα ποιήματα,Φίλντισι,2015
Στου κοχυλιού το γύρισμα-ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ
Έκλεισες τα μάτια
και αφέθηκες.
Στου κοχυλιού το γύρισμα
ερώτων σου κρυμμένα μυστικά.
Λικνίζονται οι ανεμώνες
κι αγκαλιαστά σμίγουν με του ιππόκαμπου την λυγεράδα.
Τα φύκια φθονερά ποθούν να τον πλανέψουν
με Σειρήνων γητειές.
Μα κείνος, μαγεμένος από έρωτα,
ορθόκορμος πορεύεται προς των χρωμάτων τους κήπους.
Ο κόσμος του βυθού
μέσα από του κοχυλιού το γύρισμα!
Ο κόσμος της αγάπης
μέσα από της καρδιάς σου τους κόρφους!
Πηγή: Έσω ιριδισμοί, Βεργίνα
Κοχύλι-ΟΡΦΕΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ένα κοχύλι στην άκρη του ωκεανού
δεν είχε φίλο, δεν είχε τίποτα,
ούτε πατέρα και μητέρα,
ώσπου μια μέρα το άγγιξε ένα χέρι παιδικό.
Κι όταν το πήρε στην χούφτα του, λέει το κοχύλι:
Επιτέλους, ήρθε κάποιος και με πήρε.
Ένιωσε πως ήμουν το φεγγάρι με τ'άστρα.
Πηγή: Το χιόνι χορεύει,Εύμαρος,2016
Όνειρο στο κοχύλι-ΝΑΝΣΥ ΔΑΝΕΛΗ
Κάποτε ανέμελα ξαπλώναμε σ'ακρογιαλιές
με όνειρα των αστεριών κι ας ήταν μεσημέρι
για έρωτες παντοτινούς μ' άδολες αγκαλιές
έρωτες που βαστούσανε όσο ένα καλοκαίρι.
Σαν Δον-Κιχώτες πλάθαμε όνειρα ηρωικά
πάνω στην άμμο τη ζεστή όνειρα ηδονικά
κι ας ξέραμε σε μια στιγμή το κύμα πως διαβαίνει
τα όνειρά μας πως βαθιά στη θάλασσα τα παίρνει.
Σ' αμμόλοφους σαν τα παιδιά όνειρα λατρεμένα
που άλλοτε τα χτίζαμε για σένα και για μένα
γινήκαν άμμος τώρα πια όνειρα ξεχασμένα
τα γκρέμισε η θάλασσα και πήγανε χαμένα.
Τώρα τα χέρια μας γυμνά στην άμμο ψηλαφίζουν
στους κόκκους της ανάμεσα για όνειρα χαμένα
κάτι κοχύλια βρίσκουμε για φυλαχτά, σπασμένα
με τη βουή της θάλασσας έρωτα να θυμίζουν.
Απ' τ' όνειρο που πέθανε άλλο ξαναγεννιέται
κι άμα το πήραν τα νερά το 'κλεισαν στο κοχύλι
με τη βουή της θάλασσας όνειρο να πλανιέται
σ' όποιον τη συλλογίζεται αγάπη να του στείλει.
Κοχύλι -ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
Μου έφεραν ένα κοχύλι.
Μέσα του τραγουδάει
μια θάλασσα χάρτης.
Την καρδιά μου
γεμίζει νερό
με ψαράκια
σκουρόχρωμα και ασημένια.
Μου έφεραν ένα κοχύλι.
Πηγή: https://stixoi.info/
Το κοχύλι-ΚΑΘΡΙΝ ΜΑΝΣΦΙΛΝΤ
Κοχύλι μες στης θάλασσας το βάθος
ιριδωτό κι αχτινοβόλο κείται,
λάμπει δειλά και σε σαλεύει,μήτε
στης τρικυμίας το λυσσασμένο πάθος
με τα πελώρια κύματά του,μήτε
με τα μικρά εκείνα κυματάκια
τα χαρωπά που μοιάζουν σα γελάκια.
Άκου: το ιριδωτό ακριβό κοχύλι
στης θάλασσας τα βάθη τραγουδάει
αμίλητο είτε κλαίει είτε γελάει
ασάλευτο στης θάλασσας το βάθος
γεμάτο από μιας ψυχής το πάθος.
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη-Παπά
Πηγή: Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Διόσκουροι
Έρευνα-επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
