Κουνώντας το μαντίλι σιγά σιγά στον δεύτερο μήνα του χειμώνα και στον πρώτο μήνα του χρόνου που φεύγει, θα δούμε τι είπαν για τον Ιανουάριο οι ποιητές!
Ο Γενάρης του 1904-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΒΗΣ
Α οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.
Απελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.
Πηγή:Κ.Π Καβάφη Άπαντα,Πάπυρος
Ιανουάριος - 2003 -ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει;
Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα.
Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε
τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο.
Ιανουάριος-ΡΕΝΑ ΚΑΡΘΑΙΟΥ
Του Γενάρη προσταγή :
Χιόνι σκέπασε τη γη !
Σκέπασε βουνά και δάση
η άνοιξη να μην περάσει .
Κρύο θέλει κι άλλο κρύο ,
κρύσταλλο όλο το τοπίο .
Να παγώσουνε τα πλοία !
Η δική μου βασιλεία ,
ένα μήνα θα κρατήσει
και κλαρί να μην ανθίσει .
Του Γενάρη προσταγή :
Μπάλα κάτασπρη όλη η γη .
Πηγή: http://dreamskindergarten.blogspot.com
Γενάρης-ΑΓΓΕΛΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Ακόμα δε στέγνωσε το χώμα, δες
ο κοκκινολαίμης πεινάει
γαλάζια όνειρα κρέμονται στα παραθύρια
ο Στάθης πέθανε
-κανείς δε θα τον κλάψει-
κι εσύ μου μιλάς για τα χρόνια που κλείδωσαν
σαν τις πόρτες του Μάη.
Αύριο φεύγω.
Συγχωρέστε με χελιδονάκια μου.
Αγγελική.
Μαρία.
Γεωργία.
Ετούτος ο Χειμώνας χάραξε για πάντα.
Πηγή: https://www.stixoi.info
Tου Γενάρη το ηλιοβασίλεμα-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
Tου Γενάρη ηλιοβασίλεμα
γαλανό, καθάριο λάμπει,
στολισμένο με τα χρώματα
μιας μαγιάτικης αυγής.
Πρώιμη άνοιξη γιορτάζουνε
ο άλλος κόσμος άλλοι κάμποι:
T’ ουρανού τα ρόδα ανθίσανε
πριν ανθίσουνε της γης.
Πηγή: Άπαντα Γεωργίου Δροσίνη
Στη μυγδαλιά του Γενάρη-ΝΙΚΟΣ Α.ΒΛΑΧΑΚΗΣ
Με απορία τα σπουργίτια του Γενάρη
ρωτούν τη μυγδαλιά που άνοιξε
μάτια γαλήνης μέσα στη φουρτούνα ΄
γιατί κατέβασε ολόφωτα άστρα
στη μαύρη κι άχαρη τη γύμνια
της παθιασμένης μας της γης;
Γιατί κατέβασε αιθέριους κόσμους
κι αστροβολούν πάνω στο χώμα;
Μη τάχα θέλησε φως να σκορπίσει;
Γιατί; Και σαν τι να το κάνει;
Να φωτισθεί η ψυχή τ'ανθρώπου;
Δεν έχει ανάγκη αυτή για φως...
Κι όλο λαχταρούνε τα σπουργίτια
με την αστρόφερη τη μυγδαλιά!
Λες και δε βρέθηκαν κι άλλοι πολλοί,
όπου κατέβασαν άστρα και ήλιους
για να σκορπίσουν το πλούσιο φως...
Τι κι αν γενήκανε πολλοί πυρφόροι
Στο βράχο δέθηκαν με άγρια λύσσα,
για να τους σκίζει άγριος αητός!...
Κι όλο απορούνε τα σπουργίτια
με την αστρόφερη τη μυγδαλιά...
Πηγή: Ποιητική ανθολογία της νέας ελληνικής γενιάς άγκυρας,1971
Ιανουάριος (January)-PILOT (Τραγούδι)
Ιανουάριε,
Κουράστηκα να με παρατάς
Με στεναχωρείς με τα μάτια σου
Μου λες ψέματα
Μην φύγεις, μην φύγεις
Ιανουάριε
Μην είσαι κρύος, μην είσαι νευριασμένος μαζί μου
Με στεναχωρείς, έλα και δες
Ω, Ιανουάριε, μην φύγεις
Η ζωή με πάει ψηλότερα (ψηλότερα)
Μπορώ να δείξω, να λάμψω
Μπορώ να ξυπνήσω τον κόσμο, τον μικρό κόσμο
Πρέπει να σε μάθω, πρέπει να σου δείξω
Ήλιε, σαν φωτιά (φωτιά)
Συνέχισε, μην φεύγεις
Βγάλε με έξω από το σπίτι μου, το γλυκό μου σπίτι
Πρέπει να με μάθεις, πρέπει να μου δείξεις
Αντιμετωπίζεις τον κόσμο
Κυνηγάς τον κόσμο
Ιανουάριε,
Κουράστηκα να με παρατάς
Με στεναχωρείς με τα μάτια σου
Μου λες ψέματα
Μην φύγεις, μην φύγεις
Μετάφραση: George R.
Πηγή: https://lyricstranslate.com
Προσευχή το Γενάρη (Preghiera in Gennaio)- FABRIZIO CRISTIANO DE ANDRE (Τραγούδι)
Κύριε, άσε ν’ ανθίσει
το μονοπάτι σου,
όταν θα παραδώσει
σ’ εσένα την ψυχή του
και στον κόσμο το σαρκίο του,
όταν θα έλθει στον ουρανό σου
εκεί που καταμεσήμερο
λάμπουν τ’ αστέρια.
Όταν θα περάσει
την τελευταία παλιά γέφυρα,
θα πει στους αυτόχειρες,
φιλώντας τους στο μέτωπο:
«Ελάτε στον Παράδεισο,
εκεί όπου πάω κι εγώ,
επειδή δεν υπάρχει κόλαση
στον κόσμο του καλού Θεού».
Κάντε να έρθει κοντά σας
με τα κουρασμένα του μέλη,
ακολουθούμενος από χιλιάδες
χλωμά πρόσωπα.
Κάντε να επιστρέψει σ’ εσάς,
στους νεκρούς της ύβρεως,
που στον ουρανό και στη γη
φανήκατε θαρραλέοι.
Κύριοι ορθόφρονες,
ελπίζω να μη λυπάστε
που στον ουρανό, ανάμεσα στους Αγίους,
ο Θεός μες στην αγκάλη του
θα εξαλείψει το λυγμό
από εκείνα τα χλωμά χείλη
που αντί του μίσους και της άγνοιας
προτίμησαν το θάνατο.
Θεέ του ελέους,
τον όμορφο Παράδεισό σου
τον δημιούργησες κυρίως
γι’ αυτούς που στερήθηκαν το χαμόγελο,
γι’ αυτούς που έζησαν
με καθαρή τη συνείδηση.
η κόλαση υπάρχει μόνο
γι’ αυτούς που την φοβούνται.
Δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς
καλύτερα από αυτόν να υποδείξει
τα λάθη όλων μας σ'εσένα
που μπορείς και θέλεις να μας σώσεις.
Άκουσε τη φωνή του
που τώρα πια τραγουδά στον άνεμο.
Θεέ του ελέους,
θα δεις που θα σου αρέσει.
Θεέ του ελέους,
θα δεις που θα σου αρέσει.
Μετάφραση: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ
* Ο Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ έγραψε το τραγούδι μετά την αυτοκτονία του εικοσιοχτάχρονου φίλου του τραγουδοποιού Λουίτζι Τένκο, στις 27 Ιανουαρίου 1967 στο Σαν Ρέμο. Το θλιβερό γεγονός έγινε λίγες ώρες μετά την αποτυχημένη εμφάνιση του Τένκο στο γνωστό φεστιβάλ του ιταλικού τραγουδιού.
