Σαν σήμερα, στις 9 Οκτωβρίου 2001 έφυγε από τη ζωή η ποιήτρια Ελένη Βακαλό. Θα γνωρίσουμε το ποίημά της "Χαιρετισμός". Πικρό και δυστυχώς επίκαιρο.
Χαιρετισμός-ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ
Τώρα που δε χάθηκε η αυριανή μέρα
και το κρεβάτι μας δεν θα 'ναι στείρο, προτού λυγίσει
η σιωπή και οι κλειδώσεις στο σώμα μας καλοσυνέψουν,
πριν αγαπήσωμε το φως κι ερωτευτούμε τα παλικάρια
γυρίστε να σκύψουμε στους νεκρούς. Αγαπούσαν
τα χείλια μας, είχαν ζεστά υγρά μάτια
και τα κρεμούσαν στο στήθος μας στάλα-στάλα
και στα μαλλιά μας καρφώνανε άσπρα λουλούδια
-μαλάκωνε ο βραδινός μας ύπνος. Την ώρα
που ονειρεύονταν τ'αρπάξανε, και ονειρεύονται ακόμα.
Η απουσία της παλάμης τους θα ωριμάσει βαθιά
κάτω απ 'το δέρμα μαζί με το γυναίκειο μας σώμα,
στη γέννα μας-το γάλα μας θα είναι πικραμένο.
Μικρό μου αγόρι κλείσ' τα μάτια σου. Όταν
θ' αρχίσεις να στρατίζεις μην ονειρευτείς
να φύγεις με τα κόκκινα άλογα. Όταν αρχίσει
να σκληραίνει το σαγόνι σου μην πεις τ'αγύριστα
λόγια. Πληθαίνουνε βουβά σιγά-σιγά οι μαύρες μάνες.
Αγόρι μου, όσο μεγαλώνεις θα θυμάμαι.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα,1979
