Σαν σήμερα, το 1968, έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού του ο ποιητής Γιώργος Μακρής, Η ποίησή του κι η μορφή του πρόλαβε να γίνει αντικείμενο θαυμασμού από κορυφαίους πνευματικούς ανθρώπους. Έκοψε όμως απότομα και σύντομα το νήμα της ζωής του κι έμεινε να διαβάζεται από λίγους!
Φθινόπωρο-ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
Είμαστε τα κορίτσια που κουράστηκαν
Να γελούν και να αμύνονται.
Είμαστε οι ρίζες των δέντρων που ξάπλωσαν
Ο αέρας που κουνούσε πάνω τους τα φύλλα
Άδειοι στρατώνες οι ψυχές μας, μυρίζουν
Το φθινόπωρο πέρ’ απ’ το δάσος.
Η βροχή μυρίζει, τα φύλλα μυρίζουν
Η γη μυρίζει.
Οι νέοι άνθρωποι φεύγουν
Τα παραθυρόφυλλα κλείνουν.
Μπαίνουν τα γυναικεία ποδήλατα
Στην αποθήκη,
Το άλλο καλοκαίρι θα ευθυμήσουμε.
Είμαστε οι άνθρωποι που έμειναν
Είναι κι αυτό κάτι.
Τι μαρτυρική ψυχή ζει το καλοκαίρι!
Ποιος δεν το ευχήθηκε να γίνει αστραπή.
Φέτο ασχοληθήκαμε με το τι θα πει
Να χτυπάς γροθιά στο μαχαίρι.
Φέτο ανακαλύψαμε ένα νέο χέρι
Μπήκαμε στο σχήμα του με μια προσευχή.
Το χαμένο νόημα που 'χει η βροχή
Η ψυχή μας έμαθε να ξέρει.
Πηγή:"Γραπτά Γιώργου Β.Μακρή",Εκδόσεις Εστία,1986
