Στις 17 Σεπτεμβρίου 1989 φεύγει από τη ζωή ο Ναξιώτης ποιητής Νίκος Σφυρόερας. Έλαβε ενεργό δράση στην εθνική αντίσταση και τιμήθηκε με το μετάλλιο Ανδρείας για τη συμβολή του στην απελευθέρωση της Ευρώπης. Υπήρξε ο στιχουργός του ύμνου του ΕΑΜ της Νάξου. Θα γνωρίσουμε το "Χαμένο καλοκαίρι" του, ένα ποίημα για τη ζωή που κυλάει μέσα απ'τα χέρια μας και φεύγει...
Το χαμένο καλοκαίρι -ΝΙΚΟΣ ΣΦΥΡΟΕΡΑΣ
Όλη η ζωή μου ως εδώ
μ'ένα χαμένο μοιάζει καλοκαίρι,
που μάδησε
χωρίς τον ήλιο του στα χέρια μου,
που σάπισε
χωρίς τη γεύση του χυμού του στην καρδιά μου,
μ'απλωμένο μονάχα όλο τον ίσκιο του
πάνω απ' τα πρώτα τρυφερά μου βήματα
στη χλόη μιας άλλης Άνοιξης.
Α, πως πλανεύει ακόμα την ακοή μου
εκείνο τ'απαλό τραγούδι της κούνιας,
το παραμύθι της φωτιάς
κι ο παλμός μιας καρδιάς
π'ακουμπούσε στο στήθος μου
κι αφουγκραζόταν μαζί μου τη φωνή του Θεού,
που την καλούσε από τότε
κι έφερνε το πρώτο δάκρυ
στα κλεισμένα μου βλέφαρα.
Μόνο σ'αυτή την Άνοιξη γυρίζω ακόμα
και ψάχνω να την ξαναβρώ
με μια ανθισμένη πασχαλιά,
με μια ορθρινή καμπάνα,
με το σφυρί του σιδεράδικου στη γειτονιά,
με το τραγούδι του νερού
στο γέρο μας νερόμυλο,
μόνο σ'αυτή την Άνοιξη
μ'όλους τους χαρούμενους ήχους της,
που κρέμονται πια
σαν παγωμένα καρφιά από σταλαχτίτες
στα σπήλαια των ονείρων μου
και πετρώνουν το κάθε μου δάκρυ.
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία, "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
