Σαν σήμερα,το 1979, έφυγε από τη ζωή η λογοτέχνιδα Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη,σύζυγος του γνωστού ποιητή. Στο ποίημά της "Στερνή μετάνοια", ζητά συγχώρεση από έναν νεανικό φίλο που την αγάπησε,αλλά η ίδια δεν κατάφερε να αισθανθεί το ίδιο και τον ταλαιπώρησε! Πολύ τρυφερό...
Στερνή μετάνοια-ΔΩΡΑ ΜΟΑΤΣΟΥ-ΒΑΡΝΑΛΗ
Να μη σε δω,
να μη με δεις
κι ας μείνουμε κ’ οι δυο
με κείνη την ανάμνηση
της όμορφης ζωής,
στην πρώτη μας τη νιότη,
όλ’ όνειρα κι αγνότη.
Πώς με φαντάζεσαι;
Καμπουριασμένη μια γριούλα,
με δύσκολη περπατησιά,
δύσκολα μάτια,
δύσκολ’ αυτιά,
με μια τρεμουλιαστή φωνούλα;
Κ’ εσύ;… πάντα λιγνός,
πάντ’ αρρωστιάρης,
με το στομάχι το κακό,
που όλο τα κέφια σου χαλούσε
κ’ είσουν κατσούφης
και γκρινιάρης;
Δε σ’ αγαπούσα
κ’ είτανε κι αυτό
που σου ‘κανε τόσο κακό
κ’ είταν κι αυτό
που σ’ αρρωστούσε…
Γιατί η καρδιά τόσο σκληρή
μέσα στης νιότης τη φρεσκάδα;
Λες πως με σκέφτεσαι πολύ
όταν μιλούν για την Ελλάδα.
Τώρα τα συλλογιέμαι και πονώ
και το ‘χω τόσο ζωντανό
μες στην ψυχή μου το κακό
που σου ‘χα τότες κάνει!
Τι 'ναι η ζωή
εδώ στη γη;
Όλα είναι αχνός
και πλάνη!
Τώρα τα σκέφτομαι όλ’ αυτά.
Είταν στης Μοίρας τα γραφτά
να μ’ αγαπάς… Κ’ εγώ,
σαν το κορίτσι το τρελό,
να μη σου δίνω σημασία…
Κ’ ένιωθες τόση απελπισία!
Είσουν αγνός κ’ είσουν δειλός,
δίπλα μου πάντα σιωπηλός
και μου ' δειχνες τόση λατρεία!
Τι βγαίνει τώρα αν νοσταλγώ
εκείνος τον καλό καιρό
και τα χρυσά μας νιάτα!
Πώς να διορθώσω το κακό;
Γιατί να τύχω τοτ’ εγώ
στης νιότης σου την πρώτη στράτα;
Πηγές: http://www.katiousa.gr
& https://el.wikipedia.org
