Πέντε ποιήματα μελοποιημένα από τον Μιχάλη Τερζή

Γεια σας, τριαντάφυλλα
και γιασεμιά
στου βράχου φέρτε με
την κυκλαμιά

Πάει της καλύβας μου
το χελιδόνι
Του κάμπου δώστε μου την
την ανεμώνη

Πάει κι η λιογέννητη
Καλοκαιριά
Καλό στα σύννεφα
με το βοριά

Αϊ Γιώργης έφυγε
τ’ Απρίλη η χάρη
δόξα στ’ αδέρφι του
στον καβαλάρη

Χινοπωριάτικος
με τα’ άλογό του
περνά και είν’ έρωτας
το πρόσωπό του

Εσώθηκαν τα ψέματα
σταμάτησαν τα θάματα.
Κι έρχονται αλήθειες μ’ αίματα
μαθήματα με κλάματα.

Ε! ανθρώποι, ανθρώποι, ανθρώποι
παν χαμένοι τόσοι κόποι,
παν χαμένοι τόσοι αγώνες
πλήθυναν οι απατεώνες.

Βοριάς, Νοτιάς στράφτει, βροντάει
κάθε πνοή καρδιοχτυπάει.
Μαυρίλα Δύση Ανατολή
κακό μας έρχεται πολύ

Ε! ανθρώποι, ανθρώποι, ανθρώποι
παν χαμένοι τόσοι κόποι,
παν χαμένοι τόσοι αγώνες
πλήθυναν οι απατεώνες.

Να, το φεγγάρι έγειρε,
βασίλεψε κι η Πούλια,
να, το φεγγάρι έγειρε,
βασίλεψε κι η Πούλια.

Είναι μεσάνυχτα, είναι μεσάνυχτα,
περνά, περνά η ώρα,
κι εγώ κοιμάμαι μόνη μου.

Να, το φεγγάρι έγειρε,
βασίλεψε κι η Πούλια,
να, το φεγγάρι έγειρε,
βασίλεψε κι η Πούλια.

Είναι μεσάνυχτα, είναι μεσάνυχτα,
περνά, περνά η ώρα,
κι εγώ κοιμάμαι μόνη μου.

Θέλω να πάω μ’ αυτόν που αγαπάω,
δεν θέλω να υπολογίσω τι θα γίνει.

Κάθε μου σκέψη γι’ αυτόν που αγαπάω
κάθε μου ανάσα γι’ αυτόν που αγαπάω,
κάθε μου έννοια γι’ αυτόν που αγαπάω
γιατί έτσι είναι η ζωή μου κι έτσι πάω.

Δε θέλω να σκεφτώ αν είναι φρόνιμο
δε θέλω να ξέρω αν μ’ αγαπάει.

Θέλω να πάω μ’ αυτόν που αγαπάω,
δεν θέλω να υπολογίσω τι θα γίνει.

Κάθε μου γέλιο γι’ αυτόν που αγαπάω
κάθε μου δάκρυ γι’ αυτόν που αγαπάω,
κάθε μου ελπίδα γι’ αυτόν που αγαπάω
γιατί έτσι είναι η ζωή μου κι έτσι πάω

Να 'μαι ξανάρθα πίσω
κι έχω τραγούδια να σας πω πολλά,
μα πριν σας τραγουδήσω,
πού είν’ τα κρίνα; Πού είν’ τα γιασεμιά;
Έχω μια θλίψη να κοιμίσω.