Σαν σήμερα, το 1913, αποχαιρέτησε τη ζωή ο ποιητής από τη Ζάκυνθο Στέφανος Μαρτζώκης, σε ηλικία μόλις 58 ετών.Θεωρείται ο τελευταίος εκπρόσωπος της επτανησιακής σχολής. Σπούδασε φιλολογία στο Παρίσι κι εργάστηκε ως καθηγητής Ιταλικών στην Κεφαλονιά και στην Αθήνα. Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Τα άπαντά του κυκλοφόρησαν δέκα χρόνια μετά την αποδημία του με πρωτοβουλία του γιου του. Θα δούμε ένα ποίημά του με θέμα τη θλίψη του ποιητή για τις πολλές ανηφόρες της ζωής του! Πολλοί δημιουργοί θα ταυτίζονταν σ'όλες τις εποχές με το ποίημα "Ο πόνος των ποιητών"!
Ο πόνος των ποιητών-ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ
Τον έπαινο του κόσμου δε ζητούμε,
δε γράφουμε για δόξα περιττή,
μέσα στα στήθια μαύρα ηφαίστεια κλειούμε
και στη φωνή μας σειέται ανάφτει η γη.
Στ'αγκάθια ματωμένοι περπατούμε .
δάση,βουνά,περνούμε στη στιγμή,
να πλάσουμε νέο κόσμο επιθυμούμε,
γιατί εδώ ζούνε αχάριστοι,δειλοί.
Στη λύπη μας κανένας δε δακρύζει
και δεν ξέρουν τι κλειούμε στην καρδιά .
τις πληγές μας μονάχα η γη γνωρίζει.
Μεγάλοι βασιλείς στη δυστυχιά,
τη λύπη που σκληρά μας βασανίζει
κάνουμε ευθύς αχτίδες να σκορπά.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Έρευνα-σκέψεις: Αγγελική Καραπάνου
