Παγκόσμια ημέρα μετανάστη σήμερα. Θα ταξιδέψουμε με το πανέμορφο ποίημα του Αλέξιου Μάινα "Ο δρόμος κάτω από το λιμάνι"!
Ο δρόμος κάτω από το λιμάνι-ΑΛΕΞΙΟΣ ΜΑΪΝΑΣ
Κι αν υπήρχαν πουλιά
(τότε) φωνές χαμένων πουλιών·
γιατί η κούραση θα φέρει πάλι
την άγνοια.
Οι μέρες περπατήσαν αργά
συρθήκαν κακοτράχαλα κάτω απ’ τη ζέστη
μέσα στον άλλο ήλιο
αυτόν της δίψας μας
αφήσαν να κυλήσει σαν χαλίκι
ο φόβος τους στα δρομάκια
ο φόβος που πιστέψαμε πως είναι
η φαντασία του παιδεμένου
το κίνητρο του φυγά, η επιτυχία της φάμπρικας
και κατέβηκαν τις ανηφόρες των λόφων
προς τα σπίτια όπου
ζούσαν όλοι ίσοι και σκλάβοι
παράγκες ροβολώντας στα σκάμματα των οδών
με σκυλιά να ψοφάνε τσίγκινα στα κατώφλια
και πεταμένα ορθογώνια χαλιά για κήπους
με λουλούδια πλεγμένα
ανάμεσα σε σταυρούς
κι αγκυλωτά μοτίβα
με λάσπες και τρύπες
αφού παίζουν συχνά τα παιδιά,
πέτρες ριγμένες με λαστιχένιες σφεντόνες
από σπασμένα υπαίθρια καμίνια όπου βράζουν
καζάνια με σούπες και
μπουγάδες από σκέτο νερό,
και στο τέλος του πλέγματος
εκεί που τελειώνει βαλαντωμένο το εδώ
κι αρχινούν τα φουγάρα των πλοίων
εκβάλλει και σκιάζει το μόλο στοργικά ο καπνός
χωρίς φλόγα
δημιουργώντας την απτή αδιάφθορη αίσθηση
πως δεν αρκεί η φτώχεια του σκελετού των τειχών
μιας αποθήκης σπασμένης
στεγάζοντας υπέρογκη την αχρηστία
το άδειο
για να νιώσει κανείς μετανάστης
ούτε η προφορά σε τόσες γλώσσες
ονομάτων στα ναυάγια
ψάχνοντας για σημάδια της μάχης
στις πανοπλίες των μακρόστενων τάνκερ.
Πηγές: "Το περιεχόμενο του υπόλοιπου", Εκδόσεις Γαβριηλίδης,2011
& https://www.giortazei.gr
