Σαν σήμερα, στις 22 Οκτωβρίου 1922, έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας και γιατρός Ανδρέας Καρκαβίτσας. Μαζί με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Γεώργιο Βιζυηνό αποτέλεσαν την τριάδα των σπουδαιότερων Ελλήνων συγγραφέων του ηθογραφικού διηγήματος. Ασχολήθηκε λιγότερο με την ποίηση. Θα δούμε ένα ποίημα δικό του ερωτικού πόνου. Η επανάληψη λέξεων για έμφαση, η συνομιλία με το φυσικό τοπίο, τα ζεύγη αντιθέτων, στοιχεία επίδρασης από το δημοτικό τραγούδι στο υπέροχο ποίημα "Μελαγχολία"!
Μελαγχολία- ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ
Άργησες, άστρι, να φανείς στο θλιβερό ουρανό μου ΄
τώρα χειμώνας πλάκωσε, τώρα τα χιόνια κλώθουν,
τα περιστέρια πέταξαν κι έρχονται τα κοράκια
κι αυτό το αίμα της καρδιάς παίρνει να κρουσταλλιάζει.
Απέραγο το πέλαγο που μας χωρίζει. Αγάπη!
Για σε φυτρώνουν πασχαλιές για μένα κυπαρίσσια,
εσύ στη θύρα φαίνεσαι κι εγώ απ'τη θύρα βγαίνω,
βρίσκεσαι στην Ανατολή κι' εγώ τραβώ στη Δύση.
Χαρά σ'εσένα λυγερή, κι αλοίμονο σε μένα!
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
