Σαν σήμερα, στις 10 Αυγούστου 1881 έφυγε από τη ζωή ο λογοτέχνης Σπυρίδων Ζαμπέλιος. Θα δούμε ένα απόσπασμα του ποιήματός του "Η ύστερη νυχτιά του κατάδικου"!
Η ύστερη νυχτιά του κατάδικου-ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ (Απόσπασμα)
Θυμάται τις βραδιές, τα καλοκαίρια,
που στ' ουρανού την ανοιχτή αγκαλιά
χαρούμενα επετούσανε τ'αστέρια
σα χρυσά του παράδεισου πουλιά,
ποια σβηστά, ποια ετοιμόσβηστα, ποια πλέρια
εκρεμούσανε μία γλυκοφεγγιά
που εστόλιζε με θρήσκεια φαντασία
τη μεγάλη της νύχτας εκκλησία.
Το αγαπητό φεγγάρι ξεχωρίζει
πότε μισό και πότε στρογγυλό
στο γαλάζιο του πέπλο ν'αρμενίζει
σαν πανί ταξιδιάρικο λευκό.
Πόσες φορές- η μνήμη του ενθυμίζει-
το εθεωρούσε να παίζει στο νερό,
πόσες φορές στα σύγνεφα κρυμμένο
τα πρόσμενε να βγει ξελαμπρισμένο.
Και συ δύστυχη κόρη, μαύρη Ελένη,
άχαρο πλάσμα αθώο, που περπατείς;
Γιατί με φόρεμα άσπρο στολισμένη
χλωμή στο περιγιάλι καρτερείς;
Καλότυχος που ξέρει ποίον προσμένει
το γαρούφαλο εκείνο που κρατείς!...
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1979
