Στις 8 Οκτωβρίου 1927, γεννήθηκε ο αξέχαστος λογοτέχνης Κώστας Ταχτσής. Ένα σκοτεινό, μα υπέροχο ποίημά του είναι η "Επιστροφή"!
Επιστροφή- ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ
Μου γράφεις πως ασπρίσανε οι τοίχοι των σπιτιών
Η σαβανώτρα και δυο-τρεις μοιρολογήτρες
παραγγείλανε πως, όπου να'ναι, φτάσανε
Οι δρόμοι, νεκρωμένοι πια, ξαπλώθηκαν στα φέρετρά τους
Επιστρέφουμε...
Χτες βράδυ κωπηλάτησα ως το ναυάγιο ΤΑΧΤΣΗΣ
Σταυρό δεν είδα πουθενά
Αχρείαστος να'ναι
Ο αφρός του ωκεανού είναι, λένε, βάλσαμο
Μια-μια σφραγίζω τις αγάπες μου
και τις πετάω μέσ' το νερό
Οι αλυσίδες τώρα κρέμονται απ' τα σύννεφα
Μπλεχτήκαν στα μαλλιά μου
Όπου τα πέλματά μου αγγίζουν το νερό
φυτρώνουνε σωσσίβια
Για να περνά η ώρα, κάποτε, ασκούμαι και στη θρηνωδία
Φαντάζομαι μια προκυμαία, κι επ'αυτής δυο-τρία σκιάχτρα
Ο άνεμος κουνάει τα μαντήλια του
Επιστροφή...
Αν η έξοδος πετύχαινε,δεν θα'ταν βέβαια ηρωική
Μα οι ποντικοί δεν ψόφησαν ακόμα μέσ' τα υπόγεια
να μου γράφετε: τα σκάνδαλα πάνω στο West- End
Τα δρομολόγιο των τραίνων απ' το Waterloo
στο Portsmouth
Και για το Νόμο: τροποποιήθηκε ή ακόμα...
Υποκλίνομαι και φιλώ τη φούστα της Βικτωρίας
Τα περιστέρια του Trafalgar square
μαδάνε τα φτερά τους και με ραίνουνε καθώς περνώ
Αύριο θα κάθονται στους ώμους των στρατιωτών
για ένα σπυρί καλαμποκιού...
Ακούω κιόλας στο γραμμόφωνο " Τον Χάρο τον αντάμωσαν πέντ-έξη χασικλήδες..."
Κι ο ήλιος μας; Βοηθάει να σαίπονται οι νεκροί;
Διακρίνω εκτοπλάσματα στην παραλία
Η αδερφή ξερίζωσε κι έφερε μια ροδακινιά
Κι ο πονηρός ζωγράφος κρέμασε στεφάνι στο μπαλκόνι του
Βλέπω ταινίες μαύρες: ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΗΤΗ...
Μια πρόσκληση στις γενεές που θα'ρθουν
Λέω να γράψω διατριβή για το "ΒΥΖΑΝΤΙΟ"
Ίσως να φύγω σύντομα και για την Αυστραλία...
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
