Σαν σήμερα,στις 22 Δεκεμβρίου 2007,έφυγε από τη ζωή η λογοτέχνιδα Ρεγγίνα Παγουλάτου. Θα γνωρίσουμε το ποίημά της "Είμαι η Ελλάδα"!
Είμαι η Ελλάδα - ΡΕΓΓΙΝΑ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ
Είμαι η Ελλάδα! Η εκλεκτή των θεών και της Ιστορίας.
Ένα αιώνιο φως στην τροχιά των αιώνων,
που φωτίζει διαρκώς σαν Ιδέα τα βάθη του Κόσμου!
Πλούτη μυθικά μου τα έρμα μου βράχια,
ποτισμένα με αίμα και σεμνή περηφάνια
πάντα στέκουν ολόρθα
για να δείχνουν το δρόμο
στους δειλούς των καιρών.
Η Γραφή μου σε πλάκες της Εφέσου, της Βεργίνας,
της Τροίας,
το δικό μου το Πνεύμα μαρτυρούν γλαφυρό
και καμιά δεν μπορεί να το σβήσει ιστορίας νοθεία.
Επειδή ο ανθρώπινος νους
δεν μπορεί να συλλάβει τέτοιου είδους μεγαλείο και αίγλη
-αναγραμμένα στην ταυτότητά μου-
αναγάγει τα πάντα, που αφορούνε εμένα,
σε ένα μύθο και μόνο. Σε ένα μύθο απλό.
Μα έστι δίκης οφθαλμός, που τα πάντα ορά.
Όλα, όσα σκέπει της Αλήθειας η βούλα!
Αφού η μικροψυχιά των Μεγάλων της Γης
απαξιώνει σκόπιμα να παραδεχτεί την οντότητά μου
ο Λαός μου κάνει έκκληση
στης Δικαιοσύνης τον Ήλιο, το Νοητό.
Για την εύνοιά του στην αναγνώριση του Δίκιου μου.
Αυτού, που με τη λάμψη του δικαιωματικά μου ανήκει.
Γι' αυτό και ο Αγώνας του Λαού μου
πρέπει να είναι συνεχής και μαζικός
για να αντιμετωπίσει
όσα ύπουλα, καθημερινά,
αναφύονται από τα έξω σε βάρος του.
Παρ' όλα αυτά, οι πηγές της αντρειοσύνης
είναι αστείρευτες. Σαν χρειαστεί,
με μια ψυχή, σαν Ένας, ετούτος ο Λαός
θαυματουργεί μπροστά στα μάτια
της Ανθρωπότητας ολόκληρης,
κάνοντας ύμνο πανανθρώπινο
και υπόδειγμα
της Λευτεριάς το ασύλληπτο θαύμα.
Αυτής της χιλιάκριβης της Λευτεριάς το τίμημα
όποιος προδότης ή δειλός
σωστά δεν το εκτιμήσει
κάποια μορφή ηρωική του παρελθόντος
από το Συναξάρι των ένδοξων Αγωνιστών
θα 'ρθει να το θυμίσει.
Όχι μόνο για αφύπνιση και διαρκή επαγρύπνηση,
μα και για τη γιατρειά της τύψης
που φέρνει η απαρνησιά
κι η δόλια προδοσία
στη μνήμη όσων χαθήκανε
για την Ελευθερία.
Είμαι η Ελλάδα!
Στο προσκλητήριο του αγώνα μου
δεν μ' απαρνήθηκαν οι Κρήτες.
Ζωσμένοι την ένδοξη περηφάνια τους
σελάγισαν τη Λευτεριά
στις κορφές των Μακεδονίτικων βουνών.
Κι ύστερα, δοξασμένοι Μακεδονομάχοι,
κατηφόρισαν στο νησί τους
κρατώντας το φλάμπουρο με μαντινάδες
κι αναζητώντας τη λυτρωτική ξαστεριά.
Αυτή που έλαμψε στην κόψη του σπαθιού τους
με το Έπος του '40
και με τ' αστραποβόλημά του για τη Μακεδονία!
Είμαι η Ελλάδα!
Στ' αντρειωμένα σπλάχνα μου
σαν όλα τα παιδιά μου,
έθρεψα και κανάκεψα και τη Μακεδονία.
Παιδί δικό μου, νόμιμο
κανείς δεν θα το πάρει!
Νόθο, το λεν οι Σκοπιανοί.
Μα η βάγια του, η αδέκαστη Αδερφή μου Ιστορία
στον κόρφο μου το απίθωσε
και γάλα Ελλάδα μητρικό αιώνες το βυζαίνω.
Τα βρεφικά αντισώματα τόσο μικρής Πατρίδας
μικρόβια συμφέροντος δεν στέργουν να μολύνουν.
Τέτοια που σπέρνουν οι εχθροί
οι μέσα και οι έξω.
Όλοι, όσοι σφετερίζονται
την κυριότητά μου.
Ο Μέγας μου Αλέξανδρος
των σπλάχνων μου το σπλάχνο
με δόξασε θριαμβικά στα πέρατα του κόσμου.
Όπως το ίδιο έκαμε η Παράδοση του Λαού μου,
που η Μούσα της τραγούδησε
πέρα για πέρα Ελλάδα.
Του Αλέξανδρου τη φυσική Μητέρα Ολυμπιάδα
όλοι την εθαυμάσανε
με την υποδειγματική αγωγή
που ανάθρεψε το γιο της
και τρέξανε να γνωριστούν μαζί της
για να πάρουνε τη μητρική της συμβουλή
πως μπορούν και τα δικά τους σερνικά
να γίνουν απαράμιλλα Μεγάλοι.
Ήταν μια Μάνα πρότυπο
και πρότυπο τέκνου ο Γιος της.
Είμαι η Ελλάδα!
Τα δεινά μου αμέτρητα
από το φθόνο των ξένων στη δόξα μου,
που προσπαθούν να στενέψουν ασφυκτικά
το ζωτικό μου ορίζοντα.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή
ως και τη μικροκόρη μου Κύπρο,
χρόνια τώρα, τη βάλαν στο μάτι.
Και πώς να ξεχάσω εκείνους
που ανοίξαν τις πύλες στο φρικτό εισβολέα;
Είμαι η Ελλάδα!
Κρατείστε τον Πολιτισμό μου αλώβητο.
Φράχτε τις πύλες στους προδότες και στους εισβολείς.
Σταματήστε τις αγοραπωλησίες των εκταρίων μου
για όποια συμφέροντα.
Τα χώματά μου
τα κατοχυρώνει η αιώνια Ιστορία
η ποτισμένη με το αίμα των παιδιών μου.
Μη με εξευτελίζετε
με προδοσίες
αγοραπωλησίες
και μικροψυχίες.
Κρατείστε με άσπιλη
και ακέρια
εις τους αιώνες των αιώνων
μέσα στο ζωτικό μου χώρο
τον αναφαίρετο
και στις παραδόσεις μου!
