Σαν σήμερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1838 γεννήθηκε ο ποιητής Αχιλλέας Παράσχος. Θ'ακούσουμε δυο πολύ όμορφες μελοποιήσεις ποιημάτων του. "Αλλού να μ'αγαπάς" σε μουσική του Μιχάλη Καλογεράκη κι ερμηνεία του Απόστολου Κίτσου...και "Ασμάτιον" σε μουσική της Άννας Ξανθάκη κι ερμηνεία Μαρίας Λατσίνου, Βασίλη Παπαθανασίου και Μαρίνου Τσίπη.
Αλλού να μ’ αγαπάς
Στίχοι: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ
Ερμηνεία: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΙΤΣΟΣ
Δε θέλω να με αγαπάς ως αγαπούν οι άλλοι,
μ’ αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς,
το αίσθημα του έρωτος στιγμήν ως άνθος θάλλει,
εδώ υπάρχει θάνατος, αλλού να μ’ αγαπάς.
Αλλού, και που να σ’ αγαπώ, και που δεν είναι μνήμα
Επάνω, κάτω, εις την γην, τας σφαίρας τας λοιπάς.
Παντού ευρίσκεται, το παν θανάτου είναι κτήμα,
παντού υπάρχει θάνατος• εδώ να μ’ αγαπάς.
Εδώ, εδώ, πριν την ζωὴν ο θάνατος μαράνει
και φθινοπώρου πριν ιδείς ημέρας σκυθρωπάς,
ταχύτερον ο έρως σου ο μέγας θ’ αποθάνει•
πολύ πριν παύσει ἡ ζωή, θα παύσεις ν’ αγαπάς.
Κι εδώ, κι εδώ θα σ’ αγαπώ κ’ υπό την γην κι επάνω,
και εις θανάτου έρεβος κ’ εις βίου αστραπάς,
δεν είναι χώμα ἡ ψυχή• ποτέ δε θ’ αποθάνω.
Είναι ζωή κι ὁ θάνατος οπόταν αγαπάς.
μ’ αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς,
το αίσθημα του έρωτος στιγμήν ως άνθος θάλλει,
εδώ υπάρχει θάνατος, αλλού να μ’ αγαπάς.
Αλλού, και που να σ’ αγαπώ, και που δεν είναι μνήμα
Επάνω, κάτω, εις την γην, τας σφαίρας τας λοιπάς.
Παντού ευρίσκεται, το παν θανάτου είναι κτήμα,
παντού υπάρχει θάνατος• εδώ να μ’ αγαπάς.
Εδώ, εδώ, πριν την ζωὴν ο θάνατος μαράνει
και φθινοπώρου πριν ιδείς ημέρας σκυθρωπάς,
ταχύτερον ο έρως σου ο μέγας θ’ αποθάνει•
πολύ πριν παύσει ἡ ζωή, θα παύσεις ν’ αγαπάς.
Κι εδώ, κι εδώ θα σ’ αγαπώ κ’ υπό την γην κι επάνω,
και εις θανάτου έρεβος κ’ εις βίου αστραπάς,
δεν είναι χώμα ἡ ψυχή• ποτέ δε θ’ αποθάνω.
Είναι ζωή κι ὁ θάνατος οπόταν αγαπάς.
Ασμάτιον
Ποίηση: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
Μουσική: ΑΝΝΑ ΞΑΝΘΑΚΗ
Ερμηνεία: ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΣΙΝΟΥ & ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ & ΜΑΡΙΝΟΣ ΤΣΙΠΗΣ
Τον ουρανό εκοίταζα μ'εκείνη
το γαλανό βιβλίο του Θεού,
κι εδιάβαζα στ'αστέρια,στη σελήνη,
με την ψυχή ποιήσεις τ'ουρανού.
Μια αργυρή σελίδα κάθε αστέρι,
κάθε του φως και στίχος φλογερός,
που του Θεού τα έγραψε το χέρι
και τραγουδεί ο έρως κι ο καιρός.
Τα μάτια της και τ'ουρανού τ'αστέρια
σ'ακτίνα μια εσμίγαν ιερή.
Έδιναν γη και ουρανός τα χέρια
στη λάμψη τους εκείνη την υγρή...
Εφίλησα τ'αστέρια στη ματιά της,
στη λάμψη της τ'Απρίλη την αυγή,
κι ήπια ζωή εις ένα φίλημά της,
κι ήπια δροσιά στου ήλιου την πηγή!
το γαλανό βιβλίο του Θεού,
κι εδιάβαζα στ'αστέρια,στη σελήνη,
με την ψυχή ποιήσεις τ'ουρανού.
Μια αργυρή σελίδα κάθε αστέρι,
κάθε του φως και στίχος φλογερός,
που του Θεού τα έγραψε το χέρι
και τραγουδεί ο έρως κι ο καιρός.
Τα μάτια της και τ'ουρανού τ'αστέρια
σ'ακτίνα μια εσμίγαν ιερή.
Έδιναν γη και ουρανός τα χέρια
στη λάμψη τους εκείνη την υγρή...
Εφίλησα τ'αστέρια στη ματιά της,
στη λάμψη της τ'Απρίλη την αυγή,
κι ήπια ζωή εις ένα φίλημά της,
κι ήπια δροσιά στου ήλιου την πηγή!
