Σαν σήμερα, το 1913, έφυγε από τη ζωή ο Ζακυνθινός ποιητής Στέφανος Μαρτζώκης. Οι "Δυο ανοίξεις", ένα από τα πιο αισιόδοξα και φωτεινά του ποιήματα!
Δυο ανοίξεις-ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ
Θωρώ ενὸς κόσμου, που λάμπει γύρω μου
τ’ άπειρα κάλλη, την πλούσιαν άνοιξη,
κι ενὸς μεγάλου κόσμου την ύπαρξη
γρικώ στα στήθη μου.
Χρώματα, κρίνα, λάμψη και πλάσματα
απὸ μπροστά μου γοργὰ διαβαίνουνε,
και μύριοι δρόμοι άγνωστοι ανοίγουνε
βαθιὰ στα σπλάχνα μου.
Μέσα στου κόσμου την τόση βλάστηση,
πίνει το μάτι το φως αχόρταγα,
μεθά η ψυχή μου μέσα στ’ αρώματα
που τ’ άνθη κρύβουνε.
Με μύριους ήχους που γύρω χύνονται,
το πέλαο τρέχω κι εγὼ της ύπαρξης,
τρέχω και σχίζω κι εγὼ κατάλευκος
τ’ άπειρα κύματα·
Κι ένα τραγούδι κινιέται, υψώνεται
που απ’ την ψυχή μου θαρρώ πως πλάστηκε·
Δρόμους γυρεύει να βρει στ’ απέραντο
στη σκέψη αγνώριστους.
Αγάπη, αγάπη, ζωὴ κι ανάσταση,
μέσα στους κόσμους γρικιέται ασίγητα,
άγγελος ήταν το φίδι, ολόφτερος
που χάμου σέρνεται.
Κι αυτής της πλάσης ψάλλω την άνοιξη
που στην ψυχή μου μέσα σταμάτησε·
πνοὴ ενὸς κόσμου μεγάλου φαίνεται
που εχάθη στ’ άπειρο.
Πηγές: https://el.wikisource.org
& https://el.wikipedia.org
