Αυτές τις μέρες με συγκλόνισε, όπως όλη την Ελλάδα, η δίκη για την υπόθεση της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη. Και μέσα σ'όλο αυτό το σκοτάδι, στάθηκε περήφανη κι ακέραια μια μορφή, που τα έβαλε με θεούς και δαίμονες, ορατούς κι αόρατους εχθρούς ,για να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Η εισαγγελέας! Κι όσοι της καταλόγισαν συναισθηματική εμπλοκή, συγχωρέστε της που είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Εγώ θα της αφιερώσω το ποίημα"Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη" του Οδυσσέα Ελύτη!
Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη -ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Μέρα στιλπνή αχιβάδα της φωνής που μ’ έπλασες
γυμνόν να περπατώ στις καθημερινές μου Κυριακές
ανάμεσ’ από των γιαλών τα καλωσόρισες
φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο.
Άπλωσε μια πρασιά στοργής
για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του.
Ν’ ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες,
τις παπαρούνες που θα δρέψουν οι περήφανοι άνθρωποι
για να μην είναι άλλο σημάδι στο γυμνό τους στήθος.
Από το αίμα της αψηφισιάς που ξέγραψε τη θλίψη
φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας.
Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου, την αχτίδα,
που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά.
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα.
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.
Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη,
διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή.
Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος.
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
Πηγή: https://www.stixoi.info
