Η αλήθεια είναι αθώα,το ψέμα πονηρό! Της αλήθειας ο δρόμος είναι δύσβατος, το ταξίδι του ψέματος χαλαρό. Το τέρμα της διαδρομής της αλήθειας είναι το φως,του ψέματος, το σκοτάδι... Αυτά θα δούμε στο πανέμορφο παραμύθι της Θωμαής Τσιμερίκα "Το ψέμα και η αλήθεια"!
Το ψέμα και η αλήθεια-ΘΩΜΑΗ ΤΣΙΜΕΡΙΚΑ
Μια φορά και έναν καιρό το Ψέμα και η Αλήθεια βγήκαν βόλτα. Θέλανε να ανέβουν στην κορυφή του βουνού, να δουν τον κόσμο από ψηλά. Το Ψέμα μιλούσε συνεχώς και έλεγε ψέματα, γι’ αυτό στην βάφτισή του, πήρε αυτό το όνομα. Η Αλήθεια μιλούσε λίγο και έλαμπε το πρόσωπό της , γιατί έλεγε αλήθεια! Η Αλήθεια σιγοτραγουδούσε και μιλούσε με τα πουλιά, που της έδιναν φιλιά, για την καλή της την καρδιά. Το Ψέμα τα έβλεπε όλα αυτά και ζήλεψε , άρχισε να λέει κουράστηκα Αλήθεια , θέλω να ξεκουραστώ , τα ποδαράκια μου πονάνε» . Η Αλήθεια το πίστεψε και του απάντησε « ας καθίσουμε εδώ κάτω από τη βελανιδιά , που έχει και σκιά».
Κάθισαν λοιπόν , μίλησαν , είπαν ψέματα , είπαν αλήθειες. Το Ψέμα ξάπλωσε και έκανε ότι κοιμάται, η Αλήθεια που είχε καλή καρδιά , πίστεψε το Ψέμα και έπεσε να κοιμηθεί. Τότε το Ψέμα σηκώθηκε σιγά – σιγά και με τις μύτες των ποδιών του απομακρύνθηκε , ήθελε να ανέβει πρώτο στην κορυφή του βουνού. Ήρθε η νύχτα , ξύπνησε η Αλήθεια , έψαξε , φώναξε , το Ψέμα δεν φαινόταν πουθενά . Η Αλήθεια ήταν μόνη , αλλά δεν φοβήθηκε την σκοτεινιά , γιατί ήταν δυνατή , σε όλη της τη ζωή , αν και πολλές φορές , πονούσε λέγοντας αλήθεια , παρόλα αυτά ήταν δυνατή . Ήταν όμορφη σαν τα κρίνα στην αυλή.
Σηκώθηκε τίναξε το φόρεμά της , ίσιωσε τα μαλλιά της και ξεκίνησε . Η Αλήθεια περπατούσε και έλαμπε μες τη νύχτα. Το Ψέμα που έφυγε κρυφά , σκάλωσαν τα ρούχα του , στα κλαδιά , πιάστηκαν στα αγκάθια , το σώμα του γέμισε πληγές. « Βοήθεια» , φώναζε . Η Αλήθεια άκουσε τις φωνές και επειδή η καρδιά της , ήταν γεμάτη αγάπη , σαν τα λουλούδια που στολίζουν τους κήπους , το βοήθησε. Το έβγαλε από τα κλαδιά , το σώμα του να μην πονά . Η Αλήθεια πέρασε από τη λιμνούλα να καλημερίσει τα ψαράκια που εκείνη την ώρα έκαναν βουτιές και συζητούσαν με τον ήλιο.
Καθώς η Αλήθεια ήταν όρθια , το Ψέμα πήγε πίσω της και την έσπρωξε . Έπεσε μέσα στο νερό η Αλήθεια, αλλά ήξερε κολύμπι , γρήγορα βγήκε στην όχθη. Ξάπλωσε να ξεκουραστεί , τότε ο καλός ήλιος τής στέγνωσε το φουστάν. Ο αέρας πέρασε και της χτένισε τα μαλλιά της . Τότε εμφανίστηκε , μια όμορφη νεράιδα και της είπε « Είμαι η νεράιδα της Καλοσύνης, Αλήθεια. Να προσέχεις το Ψέμα , είναι ύπουλο, σου βάζει παγίδες και εσύ δεν τις είδες.Από δω και πέρα όμως,θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις το Ψέμα . Κάθε φορά που θα λέει ψέματα , τα ρούχα του θα αποκτούν ένα μπάλωμα».
Η Αλήθεια , είπε « ευχαριστώ» στην Καλοσύνη και έφυγε με βιασύνη . Στο δρόμο βρίσκει ξανά το Ψέμα και του είπε « τέρμα , θα πάρουμε δρόμους διαφορετικούς , το ακούς ;» . Άρχισε το Ψέμα τα ψέματά του , αλλά άρχισαν και τα μπαλώματα στα ρούχα του , έμοιαζε τόσο φτωχό , ενώ η Αλήθεια ήταν σαν πριγκίπισσα . Καθώς περπατούσε το Ψέμα , δεν πρόσεχε, γιατί με τόσα μπαλώματα , άρχισε να ντρέπεται και έπεσε σε μια λακούβα γεμάτη λάσπες , ήταν άσχημο , όλοι το έδιωχναν. Έμεινε έρημο και μοναχό.
Η Αλήθεια έφτασε μόνη και λαμπερή , στην κορυφή του βουνού. Τι ομορφιά , τι γαλήνη αντίκρισαν τα δυο της μάτια. « Τι θέα!!!» ψιθύρισε η Αλήθεια. Άνοιξε την αγκαλιά της και φώναξε « είμαι η Αλήθεια της ζωής, ευχαριστώ, που έφτασα ως εδώ κάτω , από τον ουρανό». Τα σύννεφα την χαιρετούσαν και της τραγουδούσαν. Το Ψέμα ακόμα παλεύει να βγει από τις λάσπες. Όποιος θα πει αλήθεια , έχει το Θεό βοήθεια , όποιος υποστηρίζει το ψέμα , είναι η ζωή του ένα ψέμα , γεμάτη μπαλώματα και διορθώματα .
