Ο ήρωάς μας ένας απόμαχος θαλασσινός... με τις αναμνήσεις να τον στοιχειώνουν. Θα δούμε το πολύ συγκινητικό διήγημα του Γιώργου Ν. Μουσταΐρα "Πάρτε με μαζί σας"!
Πάρτε με μαζί σας-ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΜΟΥΣΤΑΪΡΑΣ
Κίνησε περασμένο απομεσήμερο, ακολουθώντας τη συνηθισμένη από καιρό διαδρομή. Το παλιό μονοπάτι, γνώριμο πια, οδηγούσε στα ψηλά, ανάμεσα σε ασφάκες, θυμάρια και ρίγανες. Προχωρούσε με προσοχή, κρατώντας ένα γερό μπαστούνι από ξύλο αγριλιάς στο χέρι.
Τα τελευταία μέτρα, προς την κορυφή του λόφου, τα κατάφερε με σχετική δυσκολία. Λαχανιασμένος, στηριζόταν από τη μια στο μπαστούνι, αδράχνοντας από την άλλη τις ανεμοδαρμένες κοτρώνες που του έφραζαν το δρόμο.
Στάθηκε να πάρει μια ανάσα. «Αυτό το παλιοτσίγαρο με μπουκώνει» δικαιολογήθηκε στον εαυτό του. Λες και ήταν ο μόνος λόγος που του κοβόταν η ανάσα στο σκαρφάλωμα. Τα εξήντα δύο του χρόνια δεν τα θεωρούσε ικανή αιτία που ένιωθε τα πόδια του βαριά, λες και δεν αφαίρεσαν τίποτα από την ευλυγισία που τον χαρακτήριζε, όταν τζόβενο ανεβοκατέβαινε τα καταστρώματα στο γκαζάδικο... Έτσι νόμιζε ή έτσι τον βόλευε να νομίζει.
Με μια δεύτερη στάση στην κορυφή και πολλές βαθιές αναπνοές πήρε επιτέλους το μονοπάτι που κατέβαζε προς την θάλασσα. «Α, όλα κι όλα. Το κατέβασμα έχει άλλη χάρη» πέταξε στον αέρα την κουβέντα να την ακούσει και με πιότερο κουράγιο να προχωρήσει, προσέχοντας κιόλας μην κουτρουβαλιαστεί στις γκρεμίλες.
Στην απλωσιά του μεγάλου βράχου, που τρεις οργιές κάτω συναντούσε την θάλασσα, στρώθηκε και απαγκιάζοντας - ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα από την προσπάθεια - έβαλε το χέρι του αντήλιο και το βλέμμα του σημάδεψε την γραμμή του ορίζοντα. Ο ήλιος ήθελε τρία τέταρτα για να χαθεί στην απεραντοσύνη του νερού.
Το είχε συνήθειο στα καθημερινά του σκαρφαλώματα – ναι κάθε μέρα γινόταν αυτό - την πρώτη ματιά να την ρίχνει στην θάλασσα, αφού έπιανε θέση στο βράχο και κόνευε. Πιο πριν, από την κορυφή και κάτω, όπως ερχόταν, είχε τα μάτια χαμηλά και κοιτούσε μόνο το μονοπάτι. Δεν χαράμιζε ούτε δευτερόλεπτο για ένα πεταχτό κοίταγμα, εν κινήσει.
Άλλωστε αυτός ήταν ο ουσιαστικός σκοπός της όλης ταλαιπωρίας. Αραχτός να αγναντεύει το πέλαγο, με τον ήλιο να γέρνει στην δύση, τα ψαροπούλια να ρίχνουν τις τελευταίες βουτιές και το κύμα να σκάει τρεις οργιές κάτωθέ του. Κι αυτός να νιώθει κι αυτό το σούρουπο, μες στην ηθελημένη ψευδαίσθησή του, πως βρίσκεται σε διάλειμμα βάρδιας στην κουβέρτα του βαποριού.
Άναψε τσιγάρο. Γαλήνεψε. Τράβηξε πιο ψηλά στην πλάτη του τη ναυτική νιτσεράδα, κληρονομιά χρόνων περασμένων. «Ψύχρανε ο καιρός» σχολίασε στο πουθενά. Έκλεισε για λίγο τα μάτια και ονειρεύτηκε. Δυο στιγμές μονάχα. Τ’ άνοιξε και στράφηκε ξανά στην γραμμή του ορίζοντα, που την έσπαγε τώρα κάπου προς τα δεξιά η θωριά καραβιού. Ανακάθισε! Κάτι μέσα του σπίθισε, κάτι ξύπνησε και τον τάραξε.
Ο ήλιος άγγιζε σχεδόν την θάλασσα και το καράβι συνέχιζε το ταξίδι του απόμακρο σαν οπτασία, εκεί που ο ουρανός συναντούσε το νερό. Σάλιωσε το στόμα του, που ξαφνικά το ’νιωσε στεγνό. Πετάχτηκε πάνω, αλαφιασμένος. «Πάρτε με μαζί σας!» φώναξε στον άνεμο. «Πάρτε με και μένα!».
Το καράβι είχε πια μπει μπροστά στον ήλιο που χανόταν. Κι αυτός χαμένος, στον κόσμο του, μακριά από τον κόσμο, σήκωσε το χέρι σε χαιρετισμό. «Την άλλη φορά» συμβιβάστηκε. Ξανακάθισε στο πλάτωμα. Αναρρίγησε και διπλώθηκε με την νιτσεράδα του. Πήγε ν’ ανάψει δεύτερο τσιγάρο, μα ευθύς άλλαξε γνώμη. Σκέφθηκε το σκαρφάλωμα της επιστροφής και το λαχάνιασμα. «Αύριο πάλι στο πόστο μας» ψιθύρισε και σηκώθηκε.
Έριξε μια τελευταία ματιά στον ορίζοντα. Ήλιος και πλοίο είχαν χαθεί. Η νύχτα θα έπιανε βάρδια σε λίγο. Ίσα που προλάβαινε το φως για να βρει τον δρόμο της επιστροφής, ανάμεσα στα βράχια.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιώργος Ν. Μουσταΐρας γεννήθηκε το 1956. Πατρίδα και τόπος κατοικίας του είναι η Δαλαμανάρα Άργους. Σπούδασε στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δούλεψε ως μουσικός παραγωγός και δημοσιογράφος, τοπικά και πανελλαδικά, για 30 χρόνια, ιδρύοντας τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, εβδομαδιαία εφημερίδα και περιοδικό. Το 2010 εκλέχτηκε στο Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου (ΕΙΕΤ). Επίσης, έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αργολίδας (ΕΕΔΑ). Είναι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Συγγραφέων & Λογοτεχνών Αργολίδας και μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έχει γράψει έξι βιβλία λογοτεχνικά και έρευνας:
-Γιουγκοσλαβία & Μακεδονικό-Έρευνα ντοκουμέντο (1986) (εξαντλημένο),
-Μπουζούκι μου διπλόχορδο - Το μπουζούκι, η ιστορία του και τα μυστικά του (1996)
- Σκάβοντας & γκρεμίζοντας (το πέρασμα του Αβά Φουρμόν από την Ερμιόνη) (2008)
-Ρεμπέτ Ασκέρι & άλλα διηγήματα (2008),
-Παλιές Ιστορίες (που βγάζουν γέλιο) - Συνέβησαν στην Αργολίδα (2019), (2020) Β’ έκδοση.
-Ιστορίες στο περιθώριο της Ιστορίας (2022).
Λογοτεχνικά του κείμενα, καθώς και άρθρα έχουν δημοσιευθεί σε πανελλαδικά περιοδικά και εφημερίδες. Επανειλημμένα έχει βραβευθεί για λογοτεχνικά του έργα (διήγημα – ποίηση). Είναι ερευνητής της ιστορίας του ρεμπέτικου τραγουδιού, έχει δώσει συναυλίες με ρεμπέτικα και έχει ηχογραφήσει τραγούδια σε παραδοσιακή φόρμα με δικούς του στίχους. Επίσης έχει κυκλοφορήσει ένα CD, με ρεμπέτικα τραγούδια,φυσικά.
