Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη εποχή της μικρής Ελένης. Εκείνο το καλοκαίρι της επεφύλαξε μια ευχάριστη έκπληξη...Όλα αυτά στο παραμύθι της Θωμαής Τσιμερίκα "Η μικρή Ελένη"!
Η μικρή Ελένη-ΘΩΜΑΗ ΤΣΙΜΕΡΙΚΑ
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μικρό και όμορφο χωριό ζούσε η μικρή Ελένη με τους γονείς της, τον παππού, και την αγαπημένη της γιαγιά. Όταν οι γονείς της πήγαιναν στη δουλειά η μικρή Eλένη έμενε σπίτι με την γιαγιά και τον παππού, γιατί ακόμα δεν πήγαινε σχολείο. Η γιαγιά της, της έλεγε παραμύθια, τραγουδάκια και οι μέρες περνούσαν σαν νερό. Ήρθε το καλοκαίρι. Ήταν η αγαπημένη εποχή της μικρής Ελένης. «Επιτέλους θα πήγαινε στη θάλασσα» σκέφτηκε με το μικρό της μυαλουδάκι.
Ο παππούς της φώναξε « Ελενίτσα βάλε μαγιό, πάρε σωσίβιο και μπρατσάκια και φεύγουμε για την παραλία» . Η μικρούλα χοροπηδούσε από χαρά. Ετοιμάστηκε με τη βοήθεια της γιαγιάς και έτρεξε προς τον παππού. Τον πήρε μια μεγάλη αγκαλιά και του είπε τρυφερά με την γλυκιά φωνή της « πόσο σ’ αγαπώ παππού, να ήξερες πόσο». Ο παππούς της χάιδεψε το κεφαλάκι και της απάντησε « το ξέρω μικρή μου νεράιδα».
Μπήκαν στο αυτοκίνητο. Μπροστά κάθισε ο παππούς και η γιαγιά. Φόρεσαν ζώνη ασφαλείας. Η Ελενίτσα κάθισε στο πίσω κάθισμα και πέρασε και αυτή τη ζώνη όπως της είχαν μάθει οι γονείς της. Ήταν τόσο καλό κοριτσάκι που τηρούσε όλα όσα μάθαινε. Θυμήθηκε τα λόγια της μανούλας της « θα την φοράς πάντα τη ζώνη αυτή, είναι για την ασφάλειά σου». Δεν τα πολυκαταλάβαινε όλα αυτά, αλλά για να της το λέει η μαμά της, θα ήταν για το καλό της, γιατί η μαμά της την αγαπούσε πολύ και κάθε πρωί η μικρή Ελένη έδινε στους γονείς από ένα φιλάκι, πριν φύγουν για την δουλειά τους.
Ο παππούς ξεκίνησε χαμογελαστός. Καθώς περνούσαν τη μεγάλη διασταύρωση προς τη θάλασσα πάτησε φρένο. « Μα τι έγινε;» φώναξε η γιαγιά αναστατωμένη. « Ένα πληγωμένο γατάκι στην άκρη του δρόμου, κάποιος ασυνείδητος οδηγός το τραυμάτισε και το άφησε πληγωμένο και αβοήθητο »,της απάντησε. Η μικρή Ελένη μόλις κοίταξε από το πίσω παράθυρο φώναξε « παππού να το βοηθήσουμε, το λυπάμαι είναι τόσο μικρό, ίσως να το ψάχνει και η μανούλα του».
Ο παππούς σταμάτησε στην άκρη του δρόμου. Το πήρε αγκαλιά, και είπε στη γιαγιά και στη μικρή του εγγονή «θα αναβάλουμε για λίγο τη θάλασσα, να το πάμε στον κτηνίατρο». Έτσι και έγινε. Ο κτηνίατρος το εξέτασε, περιποιήθηκε το τραύμα του και του έδωσε αντιβίωση. Ενημέρωσε τον παππού και την γιαγιά ότι γρήγορα θα γινόταν καλά. Επίσης τους εξήγησε ότι το μικρό γατάκι το είχε ξαναδεί να τριγυρνά μόνο του. « Πρέπει να βρεθεί μια οικογένεια να το υιοθετήσει» είπε σοβαρά ο κτηνίατρος. Η Ελενίτσα κοίταξε τον παππού και τη γιαγιά και τους είπε ικετευτικά« ας το υιοθετήσουμε εμείς».
Ο παππούς και η γιαγιά κοιτάχτηκαν και είπαν με μια φωνή « πολύ ωραία ιδέα Ελενίτσα». «Πώς θα το ονομάσουμε;» ρώτησε ο παππούς και κοίταξε τον κτηνίατρο. Ο κτηνίατρος απάντησε «είναι αρσενικό, θα σας πρότεινα Τζούνιορ». «Τέλεια» φώναξε το μικρό κοριτσάκι. Ευχαρίστησαν τον καλό κτηνίατρο και επέστρεψαν στο σπίτι. Θα πήγαιναν άλλη μέρα στη θάλασσα. Τώρα έπρεπε ο Τζούνιορ να ξεκουραστεί και να πάρει την αγωγή του. Όμως όταν ήρθε αυτή η ώρα ο Τζούνιορ δεν έβγαζε τη γλώσσα παρά μόνο νιαούριζε «νιάου, νιάου».
Ξέχασα όμως να σας πω, πως η μαμά της Ελένης ήταν νοσηλεύτρια. Όταν γύρισε λοιπόν από τη δουλειά της άκουσε με κάθε λεπτομέρεια την περιπέτεια με τον Τζούνιορ. Η μαμά της σκέφτηκε για λίγο και τους είπε «πρώτα θα του δώσουμε ένα μπολ με γάλα. Φαίνεται πεινασμένο και ταλαιπωρημένο». Ο Τζούνιορ στην αρχή ήταν φοβισμένος, αλλά το στομαχάκι του γουργούριζε και η μυρωδιά από το γάλα του έφερνε λιποθυμία. Είχε μέρες να φάει. Πλησίασε με αργά βήματα το μικρό μπολ. Όταν αισθάνθηκε φιλικό το περιβάλλον έσκυψε και το ήπιε μονορούφι. Μετά η μαμά της Ελένης το πήρε αγκαλίτσα και του έδωσε την αγωγή του κτηνιάτρου. Στη συνέχεια το βάλανε σε ένα όμορφο κουτί όπου αποκοιμήθηκε.
Κάθε πρωί η Ελενίτσα έπινε το γάλα της και έτρεχε στον αγαπημένο της φίλο το Τζούνιορ που όμοιό του πανέξυπνο γατάκι δεν υπήρχε. Του έβαλε ο παππούς λουράκι και μαζί με την εγγονή του τον έβγαζαν βόλτα στο πάρκο. Η μικρή δεν ξαναζήτησε θάλασσα, ήταν πάντα παρέα με το γατάκι της. Είχε αποχτήσει ένα φίλο !!!!Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
( Για μια μικρή μου φίλη )
