Ένα παιχνίδι, που δυο γυναίκες το αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Η μία παίζει με στρατηγική κι η άλλη στην τύχη. Μήπως έτσι παίζουν και στη ζωή; Θα το δούμε στο υπέροχο διήγημα " Scrabble" της Αρχοντούλας Διαβάτη!
Scrabble - ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΔΙΑΒΑΤΗ
Ξύπνησε με ένα αίσθημα ήττας και συνέχιζε στον ύπνο της ένα όνειρο που κολλούσε στο πρόσωπό της σαν γλοιώδης ζέστη, σαν ιδρώτας, ώσπου ξύπνησε. Αρχές Αυγούστου, το κλιματιστικό κλειστό, κι αυτή κουκουλωμένη με το σεντόνι στο πρόσωπο, μ’ αυτήν την άθλια αίσθηση, κατατροπωμένη, ανακάλεσε στο μυαλό της τα χθεσινά. Ήταν που η Ευδοκία την είχε νικήσει έτσι πανηγυρικά στο σκραμπλ, πετυχαίνοντας μπόνους ‒ ένα ολόκληρο πενηντάρι. Όλο το απόγευμα της εξηγούσε στρατηγικές, ακυρώνοντας όλη τη χαρά του παιχνιδιού. Αρχάρια αυτή, εννοούσε να παίζει στην τύχη, χωρίς να πολυσκέφτεται, τζογάροντας ελεύθερα, με πλήρη άγνοια για το τι συμβαίνει στο στρατηγείο του αντιπάλου, καμιά φροντίδα να μπλοκάρει τις επικίνδυνες θέσεις, να δυσκολέψει τον αντίπαλο, να ανελιχθεί, να ζυγίσει τις επιλογές σε αρμονία με τα γράμματα στο αναλόγιό της, να παρεμποδίσει τη στρατηγική του άλλου. Σκεφτόταν τον Ποιητή της, που αγόραζε λέξεις, δεν είχε άλλο πάρεξ ελευθερία και γλώσσα. Μα έλεος, είναι ένα παιχνίδι για τη σκέψη, με κανόνες και στρατηγική. Πρέπει να χτίζεις γέφυρες, να βρίσκεις σημεία επαφής, να εξασκηθείς στους αναγραμματισμούς, μια μάχη είναι: όλο το απόγευμα η Ευδοκία επιχειρηματολογούσε, κι εκείνη χαμογελούσε νοερά στον ΠΑΙΚΤΗ αυτοπροσώπως του ενός αγαπημένου βιβλίου και στον άλλο, στον Χορό των ρόδων…
Να τώρα η ίδια που δεν ήθελε την ευθύνη της πολλής σκέψης πριν από την πράξη, γι’ αυτό λειτουργούσε έτσι γρήγορα και στην τύχη, μάλλον για να έχει άλλοθι στην ενδεχόμενη αποτυχία της. Ή όχι; Έτσι δεν έκανε στη ζωή της όλη; Οι επιλογές της μήπως δεν ήταν έτσι ένα σκραμπλ, παιγμένο στην τύχη με ένστικτο, πάθος κι ελευθερία, χωρίς στρατηγική και βαθιά σκέψη, κι ας στέφθηκαν αργότερα με θετικό πρόσημο, δικαιώνοντας τη δύσκολη ζωή της;
