Σήμερα στην παρέα μας έχουμε έναν νέο ποιητή, τον Παναγιώτη Μποζιονέλο. Μαζί με το καλλιτεχνικό άλλο του μισό, τη Χριστίνα, διατηρούν το πολύ ενδιαφέρον λογοτεχνικό blog Dual Nature, όπου μπορείτε να γνωρίσετε πολλά όμορφα ποιήματα και διηγήματα δικά του. Για να ταξιδέψουμε λίγο μέσα του...
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
-Παναγιώτη μου, πότε άρχισες να εκφράζεσαι μέσω της ποίησης;
Από πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει. Μου έχουν πει πολλές φορές ότι σκέφτομαι πιο γρήγορα απ’ ό,τι μιλάω, οπότε από πολύ μικρός συνειδητοποίησα ότι εκφραζόμουν πιο εύκολα όταν έβρισκα τις λέξεις μέσα από την γραφή. Ποίηση όμως άρχισα να γράφω τον τελευταίο χρόνο.
-Υπήρχαν ποιητές στα πρώτα σου βήματα που σε ενέπνευσαν;
Από κλασικούς συγγραφείς, νομίζω ότι είμαι αρκετά επηρεασμένος από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και τον Τσαρλς Μπουκόφσκι . Ο ένας με εισήγαγε στον κόσμο της φαντασίας και ο άλλος στην ωμότητα των συναισθημάτων. Μπορεί εύκολα κανείς να πει ότι η ποίηση ωραιοποιεί ακόμα και τραγικές καταστάσεις, και ήταν ένας λόγος που άργησα να ξεκινήσω να εκφράζομαι μέσω αυτής, αλλά ο Μπουκόφσκι με βοήθησε να δω ότι ακόμα και αυτό έχει μία περιπλοκότητα που ταιριάζει με την ψυχοσύνθεσή μου.
-Στο περιβάλλον σου υπήρχαν άνθρωποι με τις ίδιες ανησυχίες, ή νιώθεις πως η ποίηση είναι μια μοναχική δραστηριότητα;
Ναι και όχι. Στο οικογενειακό μου περιβάλλον όχι, αλλά ήμουν μοναδικά τυχερός να γνωρίσω το καλλιτεχνικό άλλο μου μισό από μικρή ηλικία. Αυτό ήταν κιόλας που με βοήθησε να συνεχίζω να γράφω μέχρι και σήμερα. Νομίζω όμως ότι όλα τα είδη καλλιτεχνικής έκφρασης είναι μοναχικές δραστηριότητες ως ένα βαθμό. Θέλει αρκετά κότσια στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να επιλέξεις να εκφράζεσαι με δημιουργικό τρόπο δημόσια. Αυτό για εμένα είναι εγκληματικά μοναχικό.
- Σ’αυτή την ηλικία με ποιους τρόπους επικοινωνείς την ποίησή σου με το κοινό σου;
Το διαδίκτυο είναι ο μοναδικός τρόπος για εμένα. Η επαφή μου με την τεχνολογία ήταν πάντα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μου, οπότε μπορώ να πω ότι ήταν σχεδόν γραφτό να τον επιλέξω και ως μέσο έκφρασης. Πέρα από αυτό, βοηθάει πολύ ότι εκμηδενίζει τις αποστάσεις, δίνει την επιλογή να μοιραστείς κάτι γρήγορα και εύκολα, και προσφέρει δυνατότητες που ένας πιο παραδοσιακός τρόπος ίσως δεν μπορεί τόσο άμεσα.
- Ψάχνεις δρόμους για να γνωρίσεις και να συνομιλήσεις με ομότεχνούς σου;
Για να είμαι ειλικρινής, θα έλεγα όχι. Δεν είναι όμως μία συνειδητή απόφαση. Το blog μου με την Χριστίνα με έχει φέρει πιο κοντά σε αυτούς τους κύκλους, αλλά δεν ήταν κάτι που έψαξα για να πετύχω. Το απολαμβάνω σε μεγάλο βαθμό, αλλά νομίζω ότι γράφοντας ποίηση ήδη δίνω ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου. Νιώθω ότι η συνεχής τριβή ίσως να ήταν κάτι που θα με απομάκρυνε από αυτό που θέλω να κάνω με την γραφή μου.
- Ως νέος άνθρωπος μπορείς να σκεφτείς κάποιες ιδέες ώστε η ποίηση ως είδος ν’ απευθυνθεί σε ευρύτερο κοινό;
Με διαφορά, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήδη προσφέρουν μία πιο μοντέρνα νότα στην ιδέα της ποίησης. Πιστεύω όλοι θέλουν να νιώσουν ότι κάτι τους αγγίζει, είτε είναι οι τέσσερις γραμμές ενός αποφθέγματος είτε οι είκοσι στροφές ενός ποιήματος. Οπότε, όπως όλα τα μέσα έπρεπε να εξελιχθούν για να γίνουν κομμάτι της καινούργιας πραγματικότητας, έτσι και η ποίηση έχει ξεκινήσει να παίρνει τον δρόμο της σε αυτό το οικοσύστημα.
- Τι σου δίνει η γραφή στην καθημερινότητά σου;
Θα μου επιτρέψεις να γίνω λίγο πιο λυρικός. Μου προσφέρει λύτρωση, άφεση αμαρτιών, συγχώρεση, και σε κάποιες περιπτώσεις, επούλωση πληγών. Όταν γράφω ποίηση, ανοίγω τις πληγές μου και τις μεταμορφώνω σε ιστορίες, εικόνες, και απόηχους σκέψεων. Είναι ένας τρόπος να φορτίσω τις μπαταρίες μου και να ριχτώ πάλι στην καθημερινότητα με πιο καθαρή ματιά.
- Όταν γράφεις είσαι ο ίδιος ο Παναγιώτης της διπλανής πόρτας ή ξεδιπλώνονται από μέσα σου πολλαπλές προσωπικότητες;
Νομίζω ότι είμαι περισσότερο ο εαυτός μου παρά όταν δεν γράφω. Έχω γράψει και από διαφορετική οπτική γωνία, έχω μεταμορφώσει τον εαυτό μου νοητικά για να βρω τις κατάλληλες λέξεις, αλλά νομίζω ότι πάντα γράφω ακριβώς αυτό που σκέφτομαι, ακόμα και αν όταν σταματήσω, αυτές οι σκέψεις πια δεν υπάρχουν στο μυαλό μου.
- Μέσα στην ποίησή σου συναντάμε κυρίως τοπία της πραγματικότητας ή φανταστικά τοπία;
Μου αρέσει να συνδυάζω πραγματικά τοπία με φανταστικές καταστάσεις. Φαντάζομαι ότι κάποιος ή κάποια, κάπου εκεί έξω, ίσως διαβάσει ένα κείμενό μου και νιώσει ότι λέω την ιστορία του ή της. Και ελπίζω ότι το ίδιο άτομο θα νιώσει όμορφα ή θα νιώσει την ανάγκη να εκπληρώσει αυτή την αίσθηση, και ίσως τους βοηθήσει να πράξουν βάσει των συναισθημάτων τους.
-Τα ποιήματά σου διακρίνονται από αμεσότητα. Είναι μια αρετή που αναζητάς κι ως αναγνώστης ποίησης ή διαβάζεις και πιο δύσβατα πράγματα;
Θα έλεγα ένα τρανταχτό ναι. Δεν μπορώ να νιώσω ότι συνδέομαι με κανένα είδος γραφής αν δεν μιλάει άμεσα και καθαρά. Έχω υπάρξει παρατηρητής πολλών ανθρώπων και έχω περάσει αμέτρητες ώρες να προσπαθώ να διερμηνεύσω καταστάσεις, οπότε προσπαθώ ενεργά να μην το αφήσω αυτό να περάσει και στον τρόπο που γράφω ή διαβάζω ποίηση.
- Διατηρείς μαζί με τη φίλη σου Χριστίνα Κοσμοπούλου το πολύ προσεγμένο λογοτεχνικό blog Dual Nature. Πες μας δυο λόγια γι’αυτό το κανάλι επικοινωνίας. Τι σου έχει προσφέρει αυτή η δραστηριότητα;
Αρχικά, σ’ευχαριστούμε και οι δύο για την ευκαιρία που μας έδωσες. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς, γιατί ήταν πάντα ένα όνειρό μας να διατηρούμε έναν τόπο λογοτεχνικής έκφρασης. Το blog είναι το πιο πρόσφατο και πετυχημένο μας πείραμα, οπότε χαίρομαι αφάνταστα που δείχνει αυτή την εικόνα προς τα έξω. Η Χριστίνα είναι το καλλιτεχνικό άλλο μου μισό όπως αναφέρθηκα πιο πάνω, οπότε θα μου επιτρέψεις να σου μιλήσω για την σχέση μας μιας και είναι αυτά ακριβώς που μου προσφέρει και το Dual Nature.Η Χριστίνα είναι μία σταθερά για εμένα, ένα σημείο αναφοράς. Είναι ο άνθρωπος που έχω εκμυστηρευτεί τις πιο σκοτεινές μου σκέψεις και έχω μοιραστεί τις μεγαλύτερες χαρές μου. Το όνομα Dual Nature είναι η πιο ακριβής περιγραφή της σχέσης μας. Όπως το φως μπορεί να είναι ταυτόχρονα δύο πράγματα, έτσι και εμείς είμαστε «η ίδια ψυχή χωρισμένη σε δύο σώματα». Αυτά προσφέρει για εμένα το Dual Nature.
- Φλερτάρεις με άλλες μορφές τέχνης ;
Αγαπώ την μουσική και τον κινηματογράφο, αλλά θα έλεγα όχι. Θα ήθελα όμως, οπότε ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά αυτή την στιγμή η γραφή καταλαμβάνει όλη μου την δημιουργική ενέργεια.
-Έχεις κάποια σχέδια στη σχέση σου με την ποίηση;
Είμαστε σε συζητήσεις με την Χριστίνα και κάποιους πολύ καλούς φίλους για ένα λογοτεχνικό εγχείρημα, αλλά είναι ακόμα στο στάδιο της επώασης. Σύντομα όμως ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να το συζητήσουμε πιο ανοιχτά.
- Πιστεύεις στη δύναμη της ποίησης ν’αλλάξει τους ανθρώπους και κατ’επέκταση τον κόσμο;
Όχι. Πιστεύω ότι η ποίηση είναι ένα μέσο, και όπως όλα τα μέσα, έχουν όση δύναμη τους επιτρέπουμε. Ένα ποίημα μπορεί να πιάσει τον παλμό της εποχής και να είναι η σπίθα σε μία πυρκαγιά, αλλά ένας άνθρωπος που δεν θέλει να αλλάξει, απλά δεν θα αλλάξει.
Παναγιώτη μου σ’ευχαριστώ που μας έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Σου εύχομαι πολλά δημιουργικά ταξίδια και πάνω απ’όλα να είσαι ευτυχισμένος!
Εγώ σ’ ευχαριστώ Αγγελική για ακόμα μία φορά και ανταποδίδω τις όμορφες ευχές σου!
