Σήμερα έχω τη χαρά ν'ανιχνεύω τις σκέψεις μιας πολύ καλής στιχουργού ,της Ελένης Μέη Ασημακοπούλου. Μας άνοιξε την καρδιά της και μας είπε πολλά κι ενδιαφέροντα!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
- Ελένη μου, πότε ανακάλυψες την κλίση σου να εκφράζεσαι με τον έμμετρο γραπτό λόγο; Πότε άρχισες να γράφεις;
Τα στιχάκια μου, όπως έλεγα τότε, ξεκίνησα να τα πλάθω στο χαρτί από τότε που έπιασα το μολύβι και είχα μάθει να γράφω. Θυμάμαι καλά το πρώτο που έγραψα και το διάβασα στον πατέρα μου γεμάτη χαρά. Το έλεγαν.. «Το καραβάκι». Ήμουν θαρρώ στην τετάρτη δημοτικού. Ναι, από τότε γράφω, έχοντας χάσει και πολλά, μη γνωρίζοντας τη συναισθηματική και διαχρονική αξία που θα κατατάσσονταν ακόμα.
- Τα περισσότερά σου στιχουργήματα είναι βιωματικά ή παιχνίδια φαντασίας;
Είναι σύμπλεγμα... Άνθρωποι συναισθήματα ήχοι εικόνες.. Όλα όσα μου ερεθίζουν την φαντασία. Ακόμα κι ένα όνειρο. Έχω ξυπνήσει νύχτα παίρνοντας χαρτί και μολύβι και γράφοντας αυτό που είδα με ρίμες. Όταν έχεις το μικρόβιο, όλα είναι έμπνευση.
- Τι πιστεύεις πως δίνει η στιχουργική στη ζωή σου;
Η στιχουργική,οι στιχοπλόκες διαδρομές μου όπως τις λέω εγώ, είναι για μένα εκτός από τροφή του μυαλού μου, μεράκι, αγάπη, διέξοδος, ικανοποίηση. Την ικανοποίηση που παίρνει ένας δημιουργός, όταν βλέπει τελειωμένο το έργο του. Είναι σαν την γέννα ενός ακόμα παιδιού. Είτε μείνει στο βιβλίο μου χειρόγραφο, είτε ντυθεί με μελωδία, από τον ''νονό'' συνθέτη, την ίδια αγάπη και χαρά νιώθω.
- Δυσκολεύτηκες να βρεις συνεργάτες να μελοποιήσουν τα στιχουργήματά σου; Πώς ξεκίνησε αυτό;
Η σχέση μου με μελοποιήσεις ,συνθέτες και συνεργάτες, ξεκίνησε από το 2010,τότε που άρχισα και εγώ να εισχωρώ στα μέσα επικοινωνίας. Δούλευα ωστόσο σε βαριά βιομηχανία τροφίμων και ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Παρ'όλα αυτά, μέσα από την κοινωνική δικτύωση και τις σελίδες του FB γνώρισα ανθρώπους του μουσικού χώρου και προσέγγισα. Εκτός από κάποια demo κομμάτια, δισκογράφησα για πρώτη φορά τον αγαπημένο «Αγοραίο Έρωτα» που μελοποίησε ο Χρήστος Γιαννόπουλος και ερμήνευσε συγκλονιστικά η Βάσια Ζήλου. Έκανα δυο δικές μου παραγωγές, το 2017 «Τις Αδυναμίες μου»,με στίχους δικούς μου και εκλεκτούς συνθέτες και ερμηνευτές, και το 2019 «Με το στόμα της ψυχής», επανεκτελέσεις δικών μου τραγουδιών από εμένα την ίδια. Να σημειώσω πως με τίμησαν με την συνεργασία τους η Ελένη Δήμου, η Ελένη Φιλίνη,η Νάντια Καραγιάννη, ο Θανάσης Κομνηνός, ο Γιώργος Σαλαμπάσης, η Μαρία Σουλτάτου, ο Δημήτρης Κοντογιάννης,η Χριστίνα Αλεξανιάν και πολλοί ακόμα καλλιτέχνες που θα χρειαζόμουν μία ολάκερη σελίδα για να τους απαριθμήσω. Τους εκτιμώ, ευχαριστώ και αγαπώ όλους ανεξαιρέτως.
- Εκτός από στιχουργός είσαι κι ερμηνεύτρια και μάλιστα πολύ καλή. Σ ’αρέσει περισσότερο να γράφεις για σένα ή για άλλους;
Το ερμηνεύτρια είναι βαριά λέξη και υπόσταση. Δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου σε αυτή την κατηγορία Έχω μία αρκετά καλή χροιά και το δούλεψα πολύ. Υπ'όψιν πως δεν έχω κάνει τη στοιχειώδη σπουδή επάνω στο αντικείμενο. Είναι ψυχή για μένα. Αυτό που νιώθω και βγάζω, όταν τραγουδάω. Απλά τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα να τραγουδάω, έχοντας τη στήριξη τόσο των πολύ καλών μουσικών και τραγουδιστών διακεκριμένων, που συνεργάστηκα και μου δίδαξαν πολλά, όσο και των φίλων και γνωστών, που δέχτηκαν αυτή μου την ιδιότητα με αγάπη και το έκανα πλέον επαγγελματικά για αρκετό καιρό.
- Η δική μου προτίμηση από τα τόσα όμορφα τραγούδια που έχεις γράψει είναι το συγκλονιστικό και βιωματικό «Άνοια το είπανε». Πες μας δυο λόγια γι΄αυτό το τραγούδι. Πώς προέκυψε;
Το τραγούδι ΑΝΟΙΑ ΤΟ ΕΙΠΑΝΕ ξεκίνησε αρχικά σαν ένα ποίημα, με το οποίο συμμετείχα σε διαγωνισμό ποίησης που οργάνωσε η Ελληνική Εταιρία Alzheimer το 2018. Με παρότρυνση τότε της προσφιλούς μου κυρίας Άννας Κουτούπα, έστειλα τη συμμετοχή μου. Το ποίημα επαινέθηκε και αποφάσισα να το ντύσω με μουσική. Ανταποκρίθηκαν αμέσως τόσο ο Χρήστος Γιαννόπουλος που έγραψε τη μουσική, όσο και η αγαπημένη Ελένη Δήμου που το ερμήνευσε τόσο ζεστά. Έχοντας βιώσει την πορεία της μητέρας μου την τελευταία δεκαετία που πάλεψε με την άνοια και πάλεψα και εγώ μαζί της, μπορώ να πω πως είναι καθαρά βιωματικό το θέμα και αφιερωμένο σε εκείνην που πλέον δεν είναι στη ζωή. Έφυγε τον Οκτώβρη του 2019.
- Υπάρχουν κομμάτια σου που αγαπάς πιο πολύ από τ’ άλλα;
Για κάθε δημιουργό υπάρχουν κάποια κομμάτια που ξεχωρίζει πιστεύω. Για όλα μου τα στιχοπλέγματα και όλα μου τα τραγούδια είμαι περήφανη. Θα έλεγα πως η ΄΄ναυαρχίδα΄΄ μου..ο «Αγοραίος Έρωτας», είναι αυτό που με στιγμάτισε περισσότερο, λόγω του νοήματός του και της πορείας του στον χώρο. Το χιλιοτραγούδησα και εγώ γνωρίζοντάς το στον κόσμο και ενίοτε έβλεπα μάτια να δακρύζουν και αγκαλιές να ανοίγουν δίνοντάς μου συγχαρητήρια.
-Τι σε γοητεύει και τι σε απογοητεύει στον χώρο της τραγουδοποιίας;
Αν έλεγα πως ο χώρος αυτός είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.. θα ήταν ψέμα. Δυστυχώς οι απογοητεύσεις ζυγίζουν περισσότερο από τη γοητεία που σου ασκεί. Έχοντας εντρυφήσει κι εγώ η ταπεινή στιχουργός, στα μονοπάτια του, αναγνωρίζω πως η δύναμη να συνεχίσεις θα πρέπει να συνοδεύεται και από μπόλικο χρήμα. Τόσο τα δικά μου όσο και άλλων συναδέλφων στιχουργών κομμάτια και χωρίς καμία έπαρση αυτό που λέω, δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από τα επώνυμα που κατακλύζουν τα αυτιά μας καθημερινά. Για να φτάσουν στο σημείο να συναγωνιστούν με το ''σύστημα'' θα πρέπει και εσύ ο ίδιος να γίνεις κομμάτι του. Εγώ δεν το έκανα ποτέ και ούτε πρόκειται. Παραμένω γραφική και πιστεύω σε μένα. Γράφω για μένα, για τον κόσμο που με αγαπάει και για τους συνεργάτες που με τιμούν.Αυτό μόνο είναι το σημείο που με γοητεύει.
- Αν σου ζητούσα να θυμηθείς κάποιες πολύ ευχάριστες στιγμές στην πορεία σου, ποιες θα ξεχώριζες;
Η πορεία μου μέσα σε όλη αυτή την συγκυρία, έχει μόνο ευχάριστα κομμάτια. Η στιγμή που πρωτοακούς το ''παιδί'' σου έτοιμο, οι στιγμές στο στούντιο, η αγωνία της πορείας, ο ενθουσιασμός της οικογένειας και των φίλων, όλα αυτά με χαροποιούν αφάνταστα και μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω.
- Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στη δραστηριότητά σου, της δημιουργίας βίντεο κλιπ. Τι συναισθήματα αντλείς απ’ αυτή;
Το να οπτικοποιώ τραγούδια τόσο δικά μου όσο και συναδέλφων για μένα είναι κάτι σαν μαγεία.. Εισχωρώ βαθιά σε κάθε τραγούδι. Μπαίνω στο πετσί του. Όταν μαζεύω εικόνες και θέματα, είμαι και εγώ μέσα.. Έτσι, προσπαθώ να φέρω το επιθυμητό αποτέλεσμα στο να εισπράξει ο θεατής λίγη από αυτή την μαγεία. Να συνάδει η μελωδία και ο λόγος με την εικόνα.Τα σχόλια είναι θετικά σε κάθε κομμάτι οπότε και εγώ μένω απόλυτα ικανοποιημένη. Πάρα πολλοί φίλοι, συνάδελφοι, συνθέτες και στιχουργοί μου εμπιστεύτηκαν τα ''παιδιά'' τους και τους ευχαριστώ.
- Έχεις κάποιο όνειρο καλλιτεχνικό που δεν έχει πραγματοποιηθεί και θα ‘ θελες να μοιραστείς μαζί μας;
Τα όνειρα δε στερεύουν ποτέ. Δεν θα σταματήσω να ονειρεύομαι καλύτερο κόσμο, καλύτερα επίπεδα, καλύτερες δημιουργίες, καλύτερο αύριο. Αν φυσικά τύχει κάτι καλλιτεχνικά κραυγαλέο, με χαρά θα το δεχτώ. Βασικά και κύρια, θέλω να είμαι καλά, υγιής και να μπορώ να προσφέρω σε μένα πρώτα, στη δική μου ψυχή και στον κόσμο μετά.
- Αν σου ζητούσα να μου πεις τα πέντε σημαντικότερα πράγματα στη ζωή σου, τα οποία μπορεί να περνούν και σ’ αυτά που γράφεις, ποια είν’ αυτά;
Χμμ πέντε σημαντικά.. Δεσμοί-Αγάπη-Κοινωνία-Έρωτας-Φιλία.
- Θα’ θελα να κλείσουμε αφιερώνοντάς μας ένα στιχάκι από τραγούδι σου!
Αφού θέσω τις θερμές μου ευχαριστίες για την τιμή, θα κλείσω με τον στίχο σταθμό της πορείας μου.
Το αντίτιμο του πόθου
σε φθηνά ξενοδοχεία καταθέτεις
Ένα ατέλειωτο τσιγάρο..
Κι'ένα τάληρο εξτρά..για τον καφέ της
Ελένη μου ευχαριστούμε για τη συνέντευξη αυτή. Να είσαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις τα υπέροχα τραγούδια σου!
