Η Χριστίνα Κοσμοπούλου είναι μια νέα ποιήτρια που ανακάλυψα στο διαδίκτυο και λάτρεψα τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια της ποιητικής της γραφής. Διατηρεί με τον παιδικό της φίλο και καλό συνεργάτη Παναγιώτη Μποζιονέλο το blog DUAL NATURE, όπου δημοσιεύουν ποιήματα και διηγήματα δικά τους και άλλων. Ας γνωρίσουμε τη Χριστίνα καλύτερα!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
-Χριστίνα πότε άρχισες να γράφεις;
Καταρχάς Αγγελική σε ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνεις να κάνουμε αυτή την συζήτηση. Παρακολουθώ την αξιόλογη δουλειά που κάνεις και είναι τιμή μου να βρίσκομαι στον διαδικτυακό σου χώρο.Όσον αφορά στην έναρξη της σχέσης μου με το χαρτί και το μολύβι, δεν μπορώ να σου απαντήσω με απόλυτη σιγουριά. Θυμάμαι ωστόσο ότι στο Δημοτικό έγραφα. Οπότε ξεκίνησε αρκετά νωρίς, χωρίς να έχω βέβαια συναίσθηση του τι έκανα τότε. Θυμάμαι ότι είχα γράψει ένα παραμύθι που το είχαμε κάνει θεατρική παράσταση στο σχολείο και διάφορα σκόρπια στιχάκια και ποιηματάκια.
-Γιατί πιστεύεις ότι γράφεις; Τι σου δίνει η ποίηση στην καθημερινότητά σου;
Επειδή ακριβώς η ενασχόλησή μου με τη γραφή ξεκίνησε αβίαστα και σε μικρή ηλικία, για πολλά χρόνια δεν ήξερα ακριβώς για ποιον λόγο έγραφα. Έγραφα επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αυτό εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Ωστόσο έχοντας κάνει μια εσωτερική αναζήτηση, αντιλαμβάνομαι πλέον ότι η ποίηση και η γραφή είναι ο καλύτερος τρόπος που έχω για να επικοινωνώ, να μοιράζομαι τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου με άλλους ανθρώπους. Είναι επίσης, πολλές φορές, μια καταγγελία γεγονότων και καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μου και δεν τις χωράει το μυαλό μου.
-Υπάρχουν θέματα στην ποίησή σου που ανατρέχεις συχνά;
Μπορώ να πω ότι το κέντρο μου είναι ο άνθρωπος. Αυτό το ον, που έχει την ικανότητα άλλες φορές να σε καταγοητεύει και άλλες να σε απογοητεύει πλήρως, δεν μπορεί να μην έχει κυρίαρχο ρόλο στην ποίησή μου.
-Από την άλλη υπάρχουν θέματα που θα απέφευγες ν’ αγγίξεις;
Αγγίζω ότι αφορά την ψυχή μου και αφήνομαι να με ταξιδέψει και να με καθοδηγήσει. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει θέση στην τέχνη μου γιατί δεν έχει και στη ζωή μου.
-Ένα ποίημα που διαβάζεις συνήθως σ’αρέσει όταν αναγνωρίζεις σ’αυτό κάτι από τον εαυτό σου ή όταν σε οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια σκέψης;
Μου αρέσει να διαβάζω κατά καιρούς ποιήματα που καλύπτουν και τα δύο. Από τη μία είναι εξαιρετικά λυτρωτικό να διαβάζεις κάτι που και εσύ ο ίδιος έχεις σκεφτεί. Έχουμε σαν άνθρωποι την ανάγκη να νιώσουμε ότι κάποιος μας καταλαβαίνει. Πόσο μάλλον όταν το βλέπουμε κάπου γραμμένο με όμορφο τρόπο από έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζουμε προσωπικά. Από την άλλη, χωρίς τη διερεύνηση του νέου και του αγνώστου, θεωρώ πως δεν μπορείς να εξελιχθείς σαν άνθρωπος. Η σκέψη σου μένει στάσιμη, ο ίδιος μένεις στάσιμος, η ζωή σου μένει στάσιμη. Είναι επικίνδυνο να επαναπαύεσαι σε αυτά που ήδη ξέρεις και να απορρίπτεις καθετί νέο και διαφορετικό.
-Πες μου κάποιους ποιητές που σε συγκλόνισαν.
Υπάρχουν διάφορα ποιήματα που θαυμάζω πολλών και διαφορετικών ποιητών. Ωστόσο, αν θέλω να μιλήσω για το συνολικό έργο κάποιων, θα ξεχωρίσω την ποίηση της Κικής Δημουλά, του Γιάννη Ρίτσου και του Νίκου Γκάτσου όσον αφορά στους Έλληνες ποιητές. Από ξένους ,ξεχωρίζω τον Τόμας Έλιοτ και τον Πάμπλο Νερούδα.
-Πιστεύεις πως όλοι μπορούν να γράψουν ποιήματα;
Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γράψουν κάτι, είτε αυτό είναι ποίηση, είτε πεζός λόγος, είτε οτιδήποτε. Από την άλλη, δεν έχουν όλοι την ανάγκη να εκφραστούν με αυτό τον τρόπο. Καλό είναι να ακολουθεί ο καθένας το μονοπάτι που του φωνάζει η ψυχή του και να ασχολείται με ό,τι πηγαία βγαίνει από μέσα του.
-Στις μέρες μας βλέπουμε πως όποιος έχει χρήματα να μπορεί να δηλώνει ποιητής και να εκδίδει τα ποιήματά του, ανεξάρτητα από την ποιότητά τους κι από την άλλη ποιήματα καταπληκτικών ποιητών να μένουν στο συρτάρι για οικονομικούς λόγους. Τι θα μπορούσε να γίνει για ν’αλλάξει αυτό;
Τα χρήματα κινούσαν πάντα τα νήματα και θα εξακολουθήσουν να τα κινούν, ακόμα και αν αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο εκδίδονται τα ποιήματα. Από εκεί και πέρα, η σκυτάλη δίνεται στο αναγνωστικό κοινό. Ακόμα και αν κάτι φτάσει στο ράφι, δεν μπορεί να αποκτήσει δύναμη, εάν το κοινό του γυρίσει την πλάτη. Επίσης, δεν υπάρχει λόγος να μένει οτιδήποτε στο συρτάρι. Ο καθένας μπορεί πλέον να μοιραστεί την τέχνη του με άλλους τρόπους που κοστίζουν λιγότερο ή δεν κοστίζουν καθόλου.
-Πότε αισθάνεσαι πιο ελεύθερη όταν γράφεις ή στην καθημερινότητά σου;
Η ενασχόλησή μου με το γράψιμο και τη λογοτεχνία σε καθημερινή βάση, αλλά και με οτιδήποτε άλλο νιώθω ότι γεμίζει την ψυχή μου και με κάνει να νιώθω πλήρης, με καθιστά ελεύθερη στην καθημερινότητά μου και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό.
-Πες μας λίγα λόγια για τη διαδρομή του blog DUAL NATURE,που διατηρείς με τον συνεργάτη σου Παναγιώτη Μποζιονέλο.
Το Dual Nature Blog είναι ένα λογοτεχνικό blog το οποίο δημιουργήθηκε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Με τον Παναγιώτη είμαστε φίλοι από παιδιά και ως εκ τούτου, μοιραζόμασταν από μικροί τις λογοτεχνικές μας ανησυχίες. Νιώσαμε ότι ήρθε η στιγμή να δημιουργήσουμε από κοινού έναν δικό μας χώρο, στον οποίο θα μπορούμε να εκφράσουμε τις αλήθειες μας και να τις μοιραστούμε με όσους επιθυμούν να τις διαβάσουν. Παράλληλα, αντιλαμβανόμενοι την αγωνία που έχουν πολλοί άνθρωποι που γράφουν να δουν τα κείμενά τους δημοσιευμένα, δημιουργήσαμε την στήλη «Your Nature», στην οποία δημοσιεύονται αποκλειστικά κείμενα που μας στέλνουν ή που εμείς βρίσκουμε ενδιαφέροντα, ύστερα από επικοινωνία με τους δημιουργούς. Κάπως έτσι έχουμε γίνει όλοι μια όμορφη διαδικτυακή παρέα συνοδοιπόρων της γραφής, στην οποία δεν κρίνει κανένας τον άλλον και όλοι απλά μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τις λέξεις, τον συνδυασμό τους και τη δύναμή τους. Επίσης, αξίζει να αναφέρω εδώ ότι τα κείμενα που δημοσιεύονται συνοδεύονται, τις περισσότερες φορές, από φωτογραφίες ανθρώπων που ασχολούνται με τη φωτογραφία είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά. Και έτσι γίνεται ένα ακόμα ωραίο πάντρεμα και δίνεται και σε αυτούς τους ανθρώπους η δυνατότητα να δείξουν τη δουλειά τους.
-Γενικά σου αρέσει το σημείο των καιρών, που πολλοί ποιητές επικοινωνούν τη δουλειά τους στο διαδίκτυο; Πιστεύεις πως το μέσο βοηθά τα έργα να μείνουν στην ιστορία;
Δεν ξέρω αν μπορούν τα έργα να μείνουν στην ιστορία μέσω του διαδικτύου, αλλά σίγουρα μου αρέσει που δίνεται σε όλους τους ανθρώπους η δυνατότητα να εκφραστούν και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύτερο κοινό. Από εκεί και πέρα, θα επιμείνω ξανά ότι είναι στο χέρι του κάθε αναγνώστη το πώς θα αξιολογήσει ένα γραπτό κείμενο που θα εμφανιστεί στον διαδικτυακό του δρόμο. Δυστυχώς η διαδικασία αυτή απαιτεί χρόνο και καθαρή σκέψη και ο γρήγορος τρόπος ζωής που έχουμε πεισθεί ότι είναι και ο φυσιολογικός τρόπος να ζούμε, μας αποτρέπει πολλές φορές από το να εμβαθύνουμε και να ερευνήσουμε.
-Έχουν μελοποιηθεί ποτέ ποιήματά σου; Σ’ενδιαφέρει αυτό;
Θεωρώ ότι η στιχουργική με την ποίηση είναι πολύ κοντά σαν τέχνες και η αλήθεια είναι ότι με ενδιαφέρουν εξίσου. Όντας λάτρης της μουσικής, απολαμβάνω το να μπορώ να δημιουργώ ήχους με το ταίριασμα των λέξεων. Και γενικά πιστεύω ότι η μουσική μπορεί να δώσει άλλη δύναμη και άλλη διάσταση στον γραπτό λόγο. Υπάρχει ένα στιχούργημά μου το οποίο έχει μελοποιηθεί και ηχογραφηθεί και ελπίζω ότι σύντομα θα το μοιραστούμε ολοκληρωμένο. Και υπάρχουν και κάποια ακόμα που ετοιμάζονται.
-Τι ονειρεύεσαι για την πορεία σου στην ποίηση;
Τα όνειρά μου συνεχώς επεκτείνονται και χτίζονται, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να μιλήσω γι’ αυτά. Όσον αφορά στο πολύ άμεσο μέλλον, θα πω ότι θα ήθελα να καταφέρω να εκδώσω μια ποιητική συλλογή, είτε ατομική είτε συλλογική, να συνεχίσω να γράφω με το ίδιο μεράκι και να ακούσω στίχους μου να συνοδεύονται από όμορφες μελωδίες.
Χριστίνα μου σου εύχομαι από καρδιάς το ταξίδι σου στην ποίηση να είναι μακρινό και δημιουργικό!
Σε ευχαριστώ πολύ Αγγελική! Συνέχισε κι εσύ την όμορφη δουλειά που κάνεις και σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δημιουργική και αστείρευτη στις ιδέες σου.
